Alle inzendingen over droom OR droef OR verloren

Waarin ik de wind hoor huilen om een verloren droom. Woorden die nooit de weg naar jouw hart hebben gevonden.…

ik kijk door het venster ik zie mezelf staan op een dunne muur die die onaards tot de wolken reikt beneden kijkt niemand er van op er is geen beginnen aan van onwaarschijnlijkheden wordt men kribbig en moe onverwacht stoot de wind me om zwiept me van ongekende hoogte brengt me in een tuimeling waar geen einde aan lijkt te komen abrupt…

dromen draag ik naar de zee wind fluistert door mijn haren neemt jouw geur en woorden mee de rest wil ik bewaren tussen schelpen en glanzend steen en het zout dat ik nog proef zal het helpen als ik ween of blijft de leegte diep en droef…

Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

die klachten verloren en niet eens dat lied gezongen, vol liefde ruisend van miljoenen tongen en rijk van ingetogen zieleleven.…

die klachten verloren en niet eens dat lied gezongen, vol liefde ruisend van miljoenen tongen en rijk van ingetogen zielenleven.…

in die dagen zonder affectie vol zorgen en pijn vond ik jou, werd getroost daarmee begonnen de levendige dromen vol poëtische fantasie vaak beloftevol, puur of breekbaar mooi andere keren droef en hard misschien geloof je niet alles maar als ik stop met schrijven dan mis je me…

Plotseling schiet het licht in brand, en mijn naam wordt luid geroepen, ik ontwaak uit helse dromen, met een ferme buil op mijn verstand. verward en dolgelukkig, geen schade of averij, ik was enkel uit het bed gevallen, na die nare droompartij!…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

oude waarden raken vervangen door dollartekens in ogen droef nog van vermoord verleden gestaag regent het biljetten en het overstroomde land wordt schraler in het hart waaruit de eer wegvloeit buffels loeien en hanen kraaien spijtig van verloren trots er straalt gewaand goud in de glimlach geen vreugde in gemeenschap wanneer de wereld…

We bouwen aan trappen die naar de hemel stijgen hoog prikt het skelet door de blauwe aanblik die zich met diademen van sterren verlicht, rijzen tekenen van twijfel, ontmoediging en frictie aan gene zijde van onze horizon. De taal verenigt, de arbeid verbroedert, en onze zonden en makkes…

Dooi die de vlokskens tot wateren wijdt, dooi die mijn dromen tot daden herleidt, droef zijt ge telkens want ‘lief’ is op aard wat blank als de sneeuw nog zijn dromen bewaart, maar drinkbaar het water der ziel, dat, verreind, door smarten gefilterd naar de harten fonteint.…

niet konden weten bossen en bomen in dromen ten onder.…

Verloren dromen Levend in de nacht Vervlogen dagen Jaren Eeuwen Verborgen schatten Liefde Jeugd De tijd staat stil De stilte leeft Schaduwen van mensen Mensen uit mijn dromen Dromen verloren In de stilte Van de Eeuwigheid…

Een droeve dompteur uit Almere Moet positief denken aanleren Het lijkt dan wel sterk Maar laatst op zijn werk Zag hij enkel leeuwen en beren…

Zo diep geraakt Zo intens onbegrepen Zo verloren een vriendin Reis met me mee droom Neem me bij de hand Zo verloren gevonden…

In 't oude eikenbomenbos zoeken prachtige herten onder droef bewolkte luchten, mistige verten naar wat ingedroogde vruchten, eikels, noten alles wat eetbaar is, en niet in droom gegoten nu honger zo noodlottig kan zijn, kou is ingetreden zonneschijn een groot gemis, ‘t winterlicht verschenen in ’t oude bos van schimgezichten en bosgeesten eten…

de stemmen ze sturen me door vaag bekende straten van een stad hier was het toch dat ik je zo heb liefgehad hier en in de kamers van je oude huis dat eigenlijk een schat bezat het huis is hier de deur staat open en zoals eerder wil ik weer naar binnen lopen vertrapt papier achter de deur daar tussen in de vale kleur van brieven…

zadels genoeg, Maar de teugels al lang verloren, als zij de nacht in staart.…

Droom je was als een droom die ik zocht en vond zo zacht, zo teder je veroverde mijn hart, maar je wilde vrij zijn, ik weet het zo goed daarom neem ik stil afscheid, heel even liep ons leven parallel heel even maar het was er wel, de wereld stond stil toen je mij even in je armen hield Ik kijk naar de jaren die we samen hadden op onze reis,…

De dagen lengen maar het weer zit tegen De sprokkelmaand blijkt veel en veel te nat Het voetpad zijpt en zompt, doorsijperd zat ’t Is droef, net Bloems ‘November’ door die regen Droef ook door wat ik hier níét in ons land zie: De krokussen zijn dit keer op vakantie…

pogen en overwon de zwaartekracht Het was als zwemmen in de lucht Met mijn sterke armenvleugels Gerakend in een echte vlucht Laat los de aardse teugels Kan gaan en voel me waarlijk vrij Aan niets en niemand meer gebonden Als een vogel in het voorjaar o zo blij Eindelijk de oplossing gevonden Een ontsnappen aan je uitgestippeld lot Je droom…

Dromen doe ik. Kijken. Zien! Ik zie me door straten lopen, zoals ook de tijd dat doet. Een waarnemer ben ik, die getuigen moet. Een getuige ben ik, die het leven ziet. Een dichter. Dichtbij nu. Hij ziet hoe hij geboren wordt. Hij ziet zijn moeder baren. Hij ziet haar droef verdriet, toen zij sterven moest, en hem verliet.…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

Nooit iets goed, Verloor haar kracht, Verloor zichzelf. Machtelozer, Hopelozer. Het verdriet droop eraf. Harder. Steeds minder gewend aan het leven, Kwam ze erachter dat ze liever bleef dromen. Dwarser, Stiller. Denkend aan haar eigen wereldje, Zorgde ze dat haar dromen voortdurend bij haar bleven.…

Als een droef ritme mijn lach verbreekt, Laat je me dan stamelend in de steek ? Als elke hartklop mij doet sterven, Ben ik je dan nog waard ? Als ik geen dromen meer kan schenken, Wil je dan nog aan me denken ?…

gevlochten klanken dwarrelen droef en donswit de zon tegemoet…