Alle inzendingen over droomwens

ik zou de hemel willen pellen binnenstebuiten keren zien in smaragdgroene ogen van ongewisse goden verborgen in hierna gewichtloos wentelen langs waaiers licht, mijn hoofd in wolkenstof, handen dopen in kraterwater, macht en ontij vernevelen draaiend kolken naar een schoongeveegd later oh, als ik dat zou kunnen was ik vast…

zwaluwen boven de stad ze waren er ooit om mee te schrijven aan een lange zomerzucht maar nu de lucht geen tekens geeft van wetsveranderingen, neemt het af hun graf gegraven door ons, mens op een terras zit stil een jonge vrouw ze droomt in duizend witte tinten over wat ik wensen zou schoon gezuiverd door het bloed van alle dagen…

Wegvliegen als een vlinder Vederlicht Op de vleugels De tot poeder geworden zorgen Waarvan de wind Een zachtgeel wolkje maakt...…

Een e-mail kreeg Sammie uit Heeten: 'Van jou ben ik stapelbezeten! Een pakkerd van Saar.' Hij verlangde naar haar: hij was dertig en kaal als de neten.…

mag ik van je houden in ballingschap als het moet ik zal niet dicht op je huid zitten, hoe graag ik ook bij je zou willen zijn mag ik je strelen met tedere woorden op briefpapier mag ik verschijnen als de hoofse held op het witte paard in je dromen en ontwaak je dan met een tinteling van vreugde en nagenot?…

Varen in een mand over het mooie, groene, vlakke land- gelijk madurodam het spoor, de trein mensen, alles ongelooflijk, grappig klein maar toch stemmen en geblaf daar ben je daarboven nog niet vanaf hoog boven het land en de bomen hoelang had ik hierover liggen…

de dood heeft niet het laatste woord de verwerking hiervan een zeer moeilijke weg toch komt een moment AKKOORD wat was ook alweer de droomwens van de overledene het positieve plan bedenk zou het mogelijk zijn dat ik dit ook kan blijf jij hangen in dit genadeloos verdriet of ga je verder met wat jij NU helder…

ik schenk mezelf iets, door het jou te geven, zachte woorden van satijn als eeuwige momenten van even zij komen uit overdadig niets de eigen pijn verlichten door de ander het goede toe te dichten waar tranen drogen door een milde lach zo groeit een droomwens langs rozenbogen tot een mooi en bloeiend mens en raak ik…

De gordijnen dicht,de open haard aan samen romantisch filmpje kijken Lekker knus samen op de bank wat zou me dat geweldig lijken Daarna bij het knetterend haardvuur onder het genot van een goed glas wijn Elkaar opnieuw kunnen gaan ontdekken zou nu mijn droomwens zijn Wie weet zal dat moment snel daar zijn we hebben elkaar alweer gesproken…

ik wou, ik zou, ik droom… dat ik een elfje werd of soms en boom. ik ben, ik zou, ik wou… wel koningin zijn of mevrouw van jou! ik zou, ik zou, ik wou… dat jij bij mama bleef en zij bij jou, en dat er niets veranderde of liever niet zo gauw ik wou, ik zou, ik wou… dat jij mij net zo lief vond als ik jou en jij met mij ging samenwonen…

Die eerste nacht, dat we door Londen reden! 't Bestond dus echt! Oxford Street, Regent's Street, Marble Arch, Bayswater Road, Kensington Gardens: 't leek allemaal één lang vertrouwd gebied. En toch ook zo onwezenlijk, alsof elk moment de wekker ratelend af kon lopen, en alles: huizen, mensen, lichtjes, pubs, zich in een Dordtse ochtend op…

ik sta op het balkon met de wens een blad te zijn, behorend tot de populieren, zwierend in een wind van zon sloom danst mijn schaduwvlek, onder het gewicht van de hemel, met de dofgroene spiegeling van het vetglanzend bladerdek door mijn fijn vertakte aderen welt wit spuug van goden, het chlorofyl voor de mensen het bloed van de bladeren…

En toen ze vroegen wat ze later wilde worden zei ze 'Graag invalide' en zag zich al, benen onbeweeglijk in bruin-geruite plaid door toegewijde man en bleke zonen voortgeduwd, geen zegel zelf te plakken, geen brief te schrijven, geen reis te maken. Dan zou ze eindelijk echt vrij zijn zo treurig kijken als ze wou, in winkels voor haar beurt…

Rozig lig je daar blosjes op je slapende snoet in een wereld zonder gevaar als een droombeeld zoeter dan zoet. twee armpjes zacht krommend om je hoofd met een fopspeen brommend in je mond wie dit beeld ziet, die gelooft nog in vrede waarin alles weer gezond. Mijn kleine kind, mijn kleinkind, Ik zal met liefde jou bewaken jou koesteren…

Ontworpen met onze rijkste woordenschat Verwaaien menigmaal met ingehouden zucht Langs Pruisisch blauw in gouden rand gevat Zo vormen zij tezaam ons schijnbestaan In mijmering of onwezenlijk streven Om niet in werkelijkheid ten gronde te gaan Maar liever in onze fantasie te leven Ach d’ aardse werkelijkheid is wreed en hard Maar geen enkele droomwens…

het bakkersmeisje had poeder op haar armen zodat hij vragen wou mag ik even over uw armen blazen mag ik het even laten sneeuwen en dan zien hoe vlug het dooit maar hij vroeg maar liever een brood want bakkersmeisjes, die dooien eigenlijk nooit ------------------------------------------------ uit: 'Mag ik het even laten sneeuwen', 1995.…