Alle inzendingen over een dag te donker

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

dagen hij is er niet meer bij…

waarom verdwaal ik deze dagen in de duisternis voorafgaand aan het feest van het licht de blijheid is afstandelijker dan ooit vragen tooien zich met scherpe mespunten het gevoel komt uit de diepvriezer laagste stand of werpt de dooi zijn schaduw al zodanig vooruit dat ik nu reeds natte voeten krijg de tranen zich ras voorzien van ongekende…

Heel langzaam is het eind weer in zicht na een lange tijd van donkere dagen, kan ik weer langzaam genieten van kleine dingen die zo belangrijk waren.…

Deze donkere dagen vol met licht van verwachting, leeg van begeerte maar stromend naar vrede.…

En kijk naar die donkere lucht.... Die somberheid kan ik niet verdragen en hoop dat de zon de wolken gaat verjagen. Want vrolijk wordt iedereen als de zon gaat schijnen die het donker doet verdwijnen.…

Het knaagt en zuigt en vreet Werkelijk alles is teveel Het maakt niet uit Hoe laat je opstaat De vermoeidheid eist zijn deel Opgejaagd, bij alles wat je doet Geïrriteerd om werkelijk niets Niet weten waar je het zoeken moet Ontbijten is al iets Langzaam slepend door de dag Je komt echt nergens meer aan toe Moeizaam ga je aan de slag Terwijl…

Ik doe met je mee, houd me vast, en we draaien ons door die donkere dagen…

De laatste dagen, ze zijn aangekomen, het donkert in de middag alweer vroeg. Er zit in ieder jaar juist tijd genoeg, maar nu zou ik hem toch graag wat vertragen: Het is zo knus die schemer ‘s middags vroeg rond Kerst en Oud en Nieuw, de laatste dagen.…

Tastend komen deze woorden Door het donker van de dag Aan het licht Woord voor woord Zorgvuldig gekozen Het zichtbaar resultaat Van de innerlijke bron Van dit gedicht…

duizenden sterren aan de hemel schitteren als kleine diamanten, wijzen mij de weg in mijn donkere dagen licht wordt gebundeld, straalt zoveel kracht, effent de wegen op mijn nog onbekend levenspad!…

is er de melancholie van overvloed als gevoelens zijn uitgeput door veelheid in nuance lijkt de ziel beboet door aangereikte kansen, van woorden die nu rusten in de geest of in mijn hart, vaak met gesloten ogen roep ik in de leegte van een woestijn van vergane glorie of word ik binnenkort door de natuur dan wel mijn gemoed naar…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

En deze ochtend besef ik weer eens dat alle eerdere dagen dan wel verleden zijn maar veel er van dichterbij lijken dan vandaag decemberdagen ze donkeren lang ik steek nog een kaarsje aan om wat licht te vangen…

De eerste donkere dagen voor kerst spoelen joelend van de daken. Ze schuimen klinkerweg en asvalt af jagend op takke-loof en zomerstof. Schuiven, rukkend aan de schutting, groene klikos op een hoop. Ze vinden kieren in mijn huis, fluiten er leipe deuntjes door.…

Niet te branden uit het bed, het is zo donker, hoor ik gekreund nog maar net! Niet te porren op te staan, doe dan ook geen lampjes aan! Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…

Een jaar. Een jaar vol spanning, een jaar met verdriet. Een jaar veel gelachen, maar wie ervaart dat niet. Een jaar veel drukte een jaar met pijn. Een jaar vol veranderingen, maar ook wel weer fijn. Een jaar vol met beleving, een jaar met zorgen. Een jaar met een afscheid, maar ook een jaar met een morgen….…

Lief kind Je moeder hoort er altijd te zijn, want je bent nu nog zo klein. Ze zou je moeten knuffelen en kussen. Ze zou je ruzies moet sussen. Met jou naar feestjes moeten gaan, en met schoolreisjes op je te wachten moeten staan. Als je ziek bent, over je waken. Samen met jou een cadeautje voor je juf moeten maken. Ze is veel te vroeg…

Je bent er nog. Ik praat met je. Ik schenk je thee in. Geef je een koekje. Vertel van alles over iedereen. Nee,ik ben je zuster niet. Je laat me lachen en weer huilen. Ik zet de bloemen op de tafel. Zoek je tas na voor kam. Je vertelt me over deze morgen Nee,ik ben je zuster niet. Je zegt me wat je zal gaan eten En vraagt of je fiets…

Een nieuwe periode in een het leven van ons kind. Ik moet er nog aan wennen, al weet ik dat zij het prachtig vind. De kleutertijd heeft ze gehad, er zitten nu serieuzere zaken in het vat. Ze leert er rekenen en krijgt nu taal, voor je het weet leest ze `s avonds zelf een verhaal. Die kleine meid, ze word zo groot. Ze past niet eens meer lekker…

Eén seconde het is maar even. maar je kan er zoveel in beleven. Er is gekeuvel of het is stil. Je denkt aan iemand zonder dat het wil Je hoort ze achter je praten maar bij die ene seconde wil je het niet laten. Nog één seconde er bij en dan is het moment weer voorbij.…

Lopen in het bos met de handen op de rug. Ik praat tegen de hond maar hij zegt niets terug. Waar gaan we heen, wat doet het er toe. Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

Het menselijk gelaat - hoe droef mistekend, des morgens in de tram grauw van de nacht, des avonds in de tram grauw afgejacht van al waar men zich deerlijk in verrekent. Retour kantoor, kliniek en magazijn tobt elk om wat men zich ziet tegenvallen. Zie in de mondhoek, onder de oogwallen onverwisselbaar de paraaf der pijn. Hoe als nu plotseling…

Zij sloot haar ogen voor de wrede zon en Ontvoer volkomen de aanwezigheid Der anderen. Zij heeft zich diep bezonnen, Zij was alleen geweest ten allen tijd. Achter haar warme oogleden begonnen De fluisteringen van de eeuwigheid. Waarom was zij niet eerder overwonnen En van haar liefde en haar smart bevrijd? - Toen zij haar ogen eind'lijk…

Het nieuwe jaar begon nog wel zo goed Met feestgedruis, champagne, mooie plannen Om iedere verslaving uit te bannen Uw allerbeste beentje,frisse moed: Geen koolhydraten, zuivel en geen zoet En dat u voortaan lief en aardig doet Eens omkijkt naar uw eigen vlees en bloed En dat u zich behoorlijk voorbehoedt Weer vaker met de trein gaat of te…

Het nieuwe jaar begon nog wel zo goed Met feestgedruis, champagne, mooie plannen Om iedere verslaving uit te bannen Uw allerbeste beentje,frisse moed: Geen koolhydraten, zuivel en geen zoet En dat u voortaan lief en aardig doet Eens omkijkt naar uw eigen vlees en bloed En dat u zich behoorlijk voorbehoedt Weer vaker met de trein gaat of te…

Het nieuwe jaar begon nog wel zo goed Met feestgedruis, champagne, mooie plannen Om iedere verslaving uit te bannen Uw allerbeste beentje,frisse moed: Geen koolhydraten, zuivel en geen zoet En dat u voortaan lief en aardig doet Eens omkijkt naar uw eigen vlees en bloed En dat u zich behoorlijk voorbehoedt Weer vaker met de trein gaat of te…