Alle inzendingen over eendjes in de kast

Ik ontmoette heel wat mensen tijdens mijn leven een paar van hen heb ik mijn hart gegeven ik kreeg het steeds in stukken terug maar het klopt nog ik bewaar het in een grote doos deze staat ergens in een kast hij staat rustig daar je kunt hem niet pakken hij is te zwaar.…

een ding is zeker ze heeft niet de baard in de keel maar op haar kin een vrouw met klote zingt als een kanarie op TV klinkt haar lied uit volle borst…

Vandaag twee kasten in elkaar gezet Van een gerenommeerd bedrijf in Zweden Montageplan erbij en schietgebeden Ook zonder vrouw heb ik het toch gered Want met z’n twee gaf praktische bezwaren En woordenstrijd die niemand kan verklaren…

De vraag naar zijn geaardheid bleef hem kwellen, Lang nam Mark Rutte daarom geen besluit, In Straatsburg kwam het hoge woord eruit, Hij zei: 'nu moet ik jullie iets vertellen'. Daar gaf hij ons een kijkje in zijn ziel, Toen hij bekende: 'Ik ben eurofiel'.…

hij komt uit de kast het maakt zijn gemoed lichter hij weet zich dichter ~~~~ hij komt uit de kast de deur zwaait moeizaam open en nu maar hopen ~~~~ hij komt uit de kast zijn buikje bomvol gevuld poes pakt hem en smult…

De kast uit Ik moest uit de kast En ik zocht naar een list Ik wilde niet eindigen Van de kast in de kist Het moment uitgekozen De woorden in nette taal En na wat tussenpozen Tussen dessert en journaal Ik had het er zwaar mee te stellen Dus nam mijn moeder even apart Mam, ik moet je wat vertellen En bereidde zo voor op de komende smart…

altijd elke juni kwekke kuikentjes in mijn waterkant hoe klein zijn toch die donsjes dit jaar zeven gekropen op de kant alle lentes nieuw leven kleine teentjes wenend tuitjes zittend bij de eendjes aan hun waterrand…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

de salon de ijzeren kast diep dankbaar vult zich langzaamaan appeltjesgroen, koraalrood, roze en hemelsblauw liever, heviger, zachter kan het niet voorzichtig spreek ik leuker uit zwart is geen kleur, hoor ik iemand zeggen de geur van koffie lokt mij naar binnen de kamer is als een landschap waarin haast elk dier opschrikt…

Kwaak zegt het eendje en plonst in de diepe sloot lekker brood vandaag.…

Vier eendjes in ‘t water stoppen niet met gesnater ze kwekken en kwebbelen terwijl ze daar peddelen Eentje zegt: Lucy Zwaan heeft een nieuw verenkleed aan zie ze daar pronken en naar iedereen lonken wat een gedoe wordt die dat niet moe? Nummertje twee zegt versteld heeft ze ‘t je niet verteld?…

toch echt aan tafel zocht steun bij dokter keek hem zwoel aan vond een gewillig oor of hij het nu goed begreep of niet zijn hand ging er in ieder geval voor trok haar mee de hal in betastte haar zoals een dokter dat doet zij nam toen ook maar een flinke slok maande hijgend tot spoed vlug vlug sprak zij met hese stem ogen wild trok hem in een kast…

Angst voor de kast met de kromme sleutel Mamma is boos op haar ze hoort het slot knarsen De opgetrokken knietjes verbergen haar hoofd ogen stijf toegeknepen Nee, ze wil niet kijken naar het griezelig lege zwart Haar blote voetjes vangen de kilte van de vloer Stil is ze, muisstil Het kind in de kast Jaren later, angstzweet dampend op haar…

wisseldeken nog immer waait hij over nachten en jaren heen met schimmen, zo dichtbij als gister aldoor slijpen zij dromen in halfzijdigen wrijven tussen hart en steen eens als de adem zich vernedert zal wellicht bevrijding komen de kinderen, soms niet meer dan een wimper van waarheid van een oorlog die donker blijft in een waterloze kast…

Zij ligt op haar bed , een verstilde pop naast haar met de ogen half gesloten, een wilde roos is op het netvlies geboren, magisch beeld tussen het alles en het niets een zacht gezicht verschiet van tint als ik in haar donkere ogen kijk als zij in haar droom de pijn verliet de milde adem vliegt uit op een onverwachte morgen waarin…

Ik heb thuis een hoedje, een hoedje op de kast. Ik denk dat hij blij is, dat er iemand op past.…

Niet dat ik als een dief in de nacht wegga bij jou, er zal altijd blijven mijn uitgestoken hand, tot de kast misschien eens opengaat en dan … wow!…

Och, weet je nog dat ik verdwaalde naar de eendjes liep in het afvoerkanaal daar droomde tussen zoet en zout dat ik mijn naam vergeten was ik omkeek en de hele wereld zo was het zout zo bleek altijd bij mij bleef toen jij me kwam halen was ik niet verbaasd je gaf me te verhalen zoals mijn moeder deed.…

ik heb geen woorden voor de doden die gisteren nog aten zwijg liever bij de vijver waar ik eendjes brood voer een vogeltje zijn pootje spalk over gisteren wil ik niet schrijven wel over vandaag of de zon die de bladeren beschijnt ik wil het niet hebben over de doden en de verlaten straten het zijn namen die mij herinneren aan…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Als een woonkeuken een keuken is om te wonen, waarom wonen we dan in kásten van huizen? Want een kást van een huis is een soort van kasteel en daarvan zie ik er in mijn flatje niet zoveel.…

Met haar warme stralen opent de zon met verheffende kracht het ontluikend groen een hemelse kleurenpracht vogels zingen eendjes paren nieuw leven bloeit pril geluk dat groeit Want met een nieuwe lente en een blij gemoed streel je alle harten zoet…

Het feit dat vele mensen niet meer ontroerd raken door kleine, gele eendjes of kleine, gele kuikentjes baart mij veel zorgen. De tederheid van het meest kwetsbare wordt niet meer herkend en ruw uitgebannen.…

Scheefhangend de oude treurende wilg overhangend zijn kale takken de ijssloot. Zachtjes bewegen de slierende vruchtdragers in de frisse winterwind als stijve dikke haren. Eronder glibberglijden de eenden naar het door kinderwanten in het wak gegooide in hapklare blokjes gesneden brood. Het ijsgat, opengehouden door de bewegingen van ganzen,…

Ik verlang naar de lente met je teer ontluikend groen Ik verlang naar de crocussen die ontwaken in het plantsoen het zonnige geel van de narcissen die dansen in de wind de zachte donzige eendjes die ik zo vertederend vind en de lammetjes dartelend in de wei de warmte van je betoverende zonnelicht Lieve lente maak me blij want…

Een blinde muur een vader kindje op zijn schouders zeg me wat je ziet vraagt hij handen met mensen eraan ze willen mij nee liefje ze willen jouw broodje gul als ze is breekt ze stukjes af en gooit zo ver als ze kan het is net als eendjes voeren zegt ze blij hoe leg je een kind uit dat mensen geen beesten zijn…

Een homoleraar mag niet meer doceren Zijn Christelijke school stuurt hem naar huis En Arie Boomsma moest ook van de buis Omdat hij voor een gay-blad ging poseren Zo ondermijn je homo’s heel vilein Een knokpartijtje zou sportiever zijn…

En de eendjes zwemmen in het water - Falderalderiere! - Wat gekwek en wat gesnater, Het zijn zulke drukke dieren! En de randen van de landen Zijn van boterbloemen geel. Ach, ik zou zo tussenbei'en Om die bloemen kunnen schreien: Het zijn er zo heel, heel veel.…