Alle inzendingen over eeuwig OR ademtocht OR leef-tijd

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Leef jij je eigen paradijs, dan leef ik het gevang. Want dat is mijn eeuwige prijs, omdat ik voor immer naar je verlang.…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

blijf toch maar dicht bij mij, dan ben ik blij je nodig als water en lucht, je bent mijn eigenste ziel stem zo fluweelzacht wiegt me veilig in slaap, hemels mijn omfloerste ogen kussen je rein gezicht we zijn onze adem en scheppen de kosmos de weidse natuur danst op de kadans onzer harten het universum glundert om al dat moois al is het broos…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Een ademtocht en een blij groeten, het warme bloed dat door de aderen jaagt, het even toeven zonder moeten, het stil omhelzen bij de dageraad.…

na de crematie een wandeling in de vrieskou ik adem zuchtjes kringelwolkjes in ijsblauwe lucht en weet mijn wezen broos bezonken 't gedragen amen vloeit Uw ongedroomd verscheiden tesamen met mijn zielsgedachten en stijgen wij op tonen van een vederlicht gebed als koppel ringelduiven bovenwaarts altoos in vogelvlucht aaneengeklonken waaiert…

Ik zal je niet langer meer zoeken ik weet dat je er bent ergens tussen de aarde en de sterren in een wereld die niemand nog kent soms voel ik je bij me op een windstille dag als een koele bries die mij even raken mag een ademtocht die plots mijn wangen streelt jouw liefde die je ademloos met mij deelt...…

De goede dingen en alle slechte dingen gaan in die ademtocht naar Hem toe en het belangrijkste deel is dat je gelooft dat Hij je verder helpt in je leven, elke dag weer. Geloven is mensenwerk bidden is werken aan je geloof in God én werken aan je zelf.…

Haar haar als zeil bollend in de wind in bruisend sop en schuim gewassen, de blouse fris getint stuwt haar scheepje van het rankste soort in schuimend kielzog van een tocht die maalt langs sterren, ongetemd als hinden blind voor hun bestaan, ongeremd tussen kop en staart bereiken we de schaduwkant van ons en een bekende maan. Uit…

Een ademtocht, de camera valt neer.…

vogels vallen mee ijzig striemend de wind takken kraken hard winterglinster spat aarde als versteend ijzig koud bevroren sneeuw jaagt onvermoeid alle kieren vol bomen huilen helse koren winter blaast z’n wangen bol…

warmgolvend ademt de muziek in haar bloed woorden zijn meer dan alleen maar zinnen ze voelt ze danst ze droomt heupwiegend met haar 't fluisteren van de wind het ritme van de regen de schaduw van zon en maan…

Tussen ademtochten door vloeit het licht van de ochtend. Omarmt de wind mijn huid. Als ik m'n ogen even sluit voel ik je lippen op de mijne, hoor ik beloften zoet. Je gedroomde aanwezigheid wordt bijna tastbaar. De ademtochten... Ze snellen voort, worden een verleden.…

blaas een luchtkussentje vol met het oog op morgen voor wanneer jij er niet meer bent uit voorzorg zodat straks je nabestaanden postuum over je laatste adem kunnen beschikken als troost of is dit erg naïef…

de tijd is afstand tussen oud en nieuw oude kindren verwijderen grijze haren en zoeken vandaag geen verse rimpel ze willen herinneringen evenaren maar jonge knuffels bewegen te ver de oude dag verdwijnt achter de evenaar nu denken ze nog aan een avondster heden leeft de vergeten beeldenaar kinderen vullen het prentenboek een album voor…

het vrouwtje in de rode jas heeft nog veel levenslust ze is al vijfenzeventig toont zich als net zestig na haar weduwtreurnis lacht zij weer naar het leven op de golfbaan ontmoet zij hem een poener met een petje hij is een prille vutter kent niet haar aantal lentes tevreden delen zij getwee zijn brood, zijn bad, zijn bed…

Een troostend gebaar teken aan de wand geen koers op vleugels weggedragen o ouderdom mijn troost.…

Niet langer dan een ademtocht, lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer, zo lang al hou ik van je, en dan niet zomaar even, nee, de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. -------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

hoort ooit wat de nachtegaal fluit - Magie van het hart, echt, onverwoord Daarin leven wij en alleen zo leef ik voort.…

Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

Hoe de dagen mij ontkomen, steeds waait er een nieuwe tegen het raam. Een somber kind in de keuken eet niet meer uit mijn pannen. Zeldzaam is het oude leven dat voelt als immer. Intussen verwaaien mijn uren, ze zijn de echte, wat tegen mijn raam slaat is het echte leven, het huidige, dat van mij, dat van mij eet. -----------------…

Seconden verstrijken minuten gaan voorbij uren kun je kijken met je handen in je zij dagen kun je wachten weken duren ‘n eeuwigheid kwartalen in gedachten al jaren geen benul van tijd momenten van bezinning kwartiertjes van rust pauzes vol beminning in ’t vroege uur gekust vervlogen tijden dat is verleden toekomst vermijden leef…

In het schrapen van de tijd waar uren stil verloren gaan en dagen kralen rijgen aan het snoer van eeuwigheid, laten weken maanden sterven raken jaren in vergetelheid verstrikt…

Niets op de wereld heeft zoveel kracht, als 'iets' waarvoor de tijd rijp.…

Voor altijd blijkt zo kort, zolang de tijd aan eeuwigheid schort. Altijd blijft nimmer ..... Nooit zal altijd blijven duren. Altijd wordt immer ooit, in jaren, maanden, uren.…

Ik hoor verstrijken van de tijd, in het fluisteren van de bomen. Ik zie ontelbare kiezelstenen rollen, tijdens voetstappen door het grind. In het rollen en het fluisteren. In het kloppen van mijn hart. Daarin proef ik eeuwigheid.…