Alle inzendingen over eind november OR begin december OR nachtvorst

nu kou de adem nam van zachte bloesems twijfelt leven of ze verder kan, de kille dood neemt kleur uit welig groen de lente wacht alsof ze stilletjes vertellen wil dat uit één nacht geen gram valt te behalen over zeven weken bloeit april in witte jacobsladders tree voor tree beklimt mijn spijt langs bloemen die er niet toe doen…

broze tijdgeesten zwevend in hun stralenkrans brengen ze liefde op de drempels van oudjaar hopen mensen op vrede…

Het wordt een hele koude koningsdag Dus blijf ik liever warm en lekker binnen Om nieuwe snelsonnetjes te verzinnen Zelfs zeer belegen grappen bakken mag Ik hoor nog wel hoe erg u deze vond: 'Vanochtend zit de vorst ook aan de grond.'…

in vochtig bedje rillen vroege slaplantjes van late nachtvorst.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Met creolen in haar oren hanen in haar hoofd heeft zij in het ei geloofd Het begin van het einde einde van een nieuw begin Zij is het vat waarin de eeuwigheid zich brouwde daar ging zij niet tegenin…

Een nachtvorst of een forse windvlaag, abrupt een einde. Toch ben ik sterk, trotseer de wereld, en laat de wind mij zacht bespelen, zuig de regen gulzig op, verrukt over mijn jonge leven. Reikhalzend naar een nieuwe dag, een zonnestraal om te verwarmen, gekwetter en een lieve lach. Ik leef…

maar het begin…

Van het begin tot het eind Sleep je me mee In de zoektocht naar jezelf In de geschiedenis van Argentinië Alles voel ik met je mee Woede verdriet pijn en liefde Ik herken de plaatsen Buenos Aires, Plaza de Mayo, Punte del Este In gedachten loop ik naast je Woedend op de militairen Ik kan niet van je loskomen En dan, veel te snel ben…

- en ik creëer - zelfs perfectie beseft zijn kwetsbaarheid cirkelend in verlangen naar onhaalbare doelen vluchtige inspiratie bindt zich aan zuurstof ik teken met gebroken schrijfgerei explosies in schetsen van imperfectie tijdloze secondes verzinken in diepgang mijn tegelvloer vervormt perspectief ik kan slechts vallen in zwaarteloosheid…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

Eenmaal geplaatst op de rotonde van het leven bepalen wij de snelheid en of wij voorrang geven. Op deze rotonde van het leven draaien wij voortdurend rond tot het moment dat wij deze verlaten, alsof ze nooit bestond.…

laten wij samen gezellig nutteloos zonder begin-zonder einde niet verder kijken dan onze neus lang is laten we leven van vandaag tot morgen met een vooruitzicht van hooguit een meter laten we lopen door de stromende regen water sijpelend door gespreide vingers laten we tot aan de horizon van dag tot dag samen genieten wat daarachter…

Zachte lijnen jouw gezicht fluwelen streling ogen dicht teder aaiend open mond tong die traag de jouwe vond hand verwarmend langs je wang gevoelens niet meer in bedwang kom en voel hoe ik bemin dit was 't einde van 't begin ...…

Dan weten we weer, als we klagen over de temperaturen, dat aan elke periode een begin én een einde zit.…

Dictator vermoord, vermoorde tegenstanders, polarisatie. Andere wereld is die van pure liefde, die niemand vermoordt. Die ieder liefheeft, ieder geneest en bevrijdt, samen geluk schept. Als liefde regeert, verdwijnt polarisatie tussen partijen.…

Het is de kamer van geboorte en dood. Een onderaardse kamer, aards als het duister van de moederschoot. Het zijn de luchten van geruchtloos leven, kortstondig vlammende wolken, druppend als kaarsvet op ontvankelijke bodem, voor even. Het is de vraag die geen antwoord behoeft, de wekelijkse reis zonder bestemming. Het zijn de schemerplooien…

Voor Hennie Terwijl wij stukje Bij beetje afscheid Van je nemen, en je Geleidelijk aan in liefde Laten gaan, zie ik buiten De zon traag door de Wolken breken, en de takken Van de voorjaarsstruiken Eindelijk tot leven komen - En zie 'k ze kleur bekennen Voor het nieuwe leven…

De spiraal van het heelal heeft geen begin en ook geen einde. Het begin is tot op heden ongekend, al gaan we miljoenen jaren ver weten niet of er nog zoveel Jaren voordien waren. Telkens weer nieuwe ontdekkingen Is het gas of een meteoriet of toch weer enkele zonnestelsels ergens ver weg in een Melkweg.…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

Wij kunnen niet anders dan wachten Wachten tot de tijd daar is En inmiddels gaan we in onze gedachten Voorwaarts in licht en duisternis Dwars door muren van ’t verleden Brekend in toekomstige tijd Over onzekere paden treden Waar het heden ons toe leidt En geruisloos gaan de tijden voort Van het leven slecht of goed Tot men op het einde…

Wacht ons ons trouwe leven, dat geen einde kent, geen begin.…

en breit er een einde aan altijd…

alles begint in de duisternis ze verandert elk wezen laten we haar ernstig nemen ze opent je ogen en toont de volle breedte van de wereld zij laat je een hoek van de hemel zien waar de dag wacht op zijn begin ze biedt het licht waarin de ziel haar woorden vindt laten we haar ernstig nemen de duisternis je struikelt zo de…

ze kijkt naar hem weet van zijn spijt weet ook het is van korte duur kwetsende woorden gooit hij naar haar toe ze vangt ze op totaal overstuur bijtende woorden slaan een gat in haar ziel slopen de beschermende muur in haar tranen groeit het besluit er is geen samen meer dit is hun laatste uur…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

Er is geen eind in de tijd ook geen eind aan de tijd geen eind voor de tijd ook niet mettertijd die komt er niet wel steeds een nieuw begin!…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

In het huis van zijn ouders werd na zijn overlijden een tasje gevonden van zijn moeder met daarin van allerlei herinneringen aan de jongste zoon Henny, die op 16 november 1956 op 26-jarige leeftijd een eind aan zijn leven had gemaakt.…