Alle inzendingen over einde OR vraag OR afscheid

Waar je ogen nog vragen en het afscheid de stilte verandert in een cocon verlies ik de tijd van antwoorden en vraag ik niets meer dat woorden kleurt en gedachten verdrinkt in geluk dat met eenzaam vergeten begint…

Aan het einde van de horizon gloort voor jou een heel nieuw licht je mag nu met de engelen zingen samen voor Gods aangezicht Hij heeft je aardse lijden gezien en gaf antwoord op jouw vragen het was moeilijk afscheid te nemen maar Hij zal je voor eeuwig dragen Rust nu maar uit, je strijd is voorbij je bent nu voor eeuwig thuis God zag…

Bij een “open einde” bleek alras, Dat het niet het einde was. Want er blijft een vreemd verlangen Naar vragen die zijn blijven hangen, een uitweg uit het moeras? Misschien is ons einde Ook wel een open einde?…

Afscheid nemen van een jaar dat op 't einde beroerd was Afscheid nemen iedere keer of wegwissen met boenwas Maar het is niet uit te wissen wat gebeurd is, is gebeurd je kunt het niet veranderen maar 't heeft dit jaartje wel besmeurd Afscheid nemen van een jaar met heel veel hindernissen ziektes, doodgaan en zeker zoveel ergernissen…

Ik koester Jouw laatst gestuurde brief Een brief Waarin je afscheid neemt Niet lang En zonder sentimenteel te zijn Wijs jij Op een naderend einde Een einde Tussen jou en mij Natuurlijk vloeide er een traan Ontstond er een orgasme van pijn Maar ik begrijp waarom je moest gaan Waarom je niet meer bij mij kon zijn…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen afdroegen we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug…

Hoe de man dichter na het einde steeds weer de dood beschrijft die dood in zijn gedicht naar adem snakt de laatste keer dit keer geen afscheid want hij zwijgt niet meer eerder ging het hem beter af…

Die vraag bestond niet, in den beginne. Die vraag stellen, die vraag beantwoorden, is opnieuw een vraag. Om angst. Om depressie. Om geweld. Ben ik goed genoeg? Die vraag sterft gelukkig, vroeger of te laat, aan het einde van ik.…

een vraag op je antwoord een antwoord op je vraag oneindige lus het hart in de palm van zonneschijn spreekt niet over vrijheid het zwijgt ik ben een pad zonder einde…

Het naspel wordt gestaakt: door tijdnood moet ze haar genot beperken, maar aan d'r geldnood is een eind gemaakt. Vlak ná het afscheid gaat de telefoon.…

Mozaiek van veel momenten die de tijd gezichten belooft en ontmoetingen met de liefde die geen vergeetachtigheid wenst als het afscheid en de beroering elkaar niets meer vragen en lippen weer van steen lijken.…

een open einde in stille ontroering en gewijde stilte nemen wij afscheid voor het ontwaken is er een zachte en zoete rust het laatste zingen is een poort die langzaam dichtgaat in de doodse stilte is het nieuwe leven…

is de bewering van; ' aan alles komt een eind ' ik zal er nooit aan wennen afscheid nemen van mensen en de dingen die voorbijgaan natuurlijk zijn er de herinneringen maar ook die zullen spoedig vervagen in mist van tijd rest ons slechts het berusten en het gedogen van vergankelijkheid…

Het jaar is bijna tot een eind gekomen Wij overdenken wat ons overkwam Zoals hoe Gerrit Hiemstra afscheid nam Er werd sindsdien niet veel van hem vernomen Maar toch heeft Gerrit onlangs, naar wij lazen Nog even stevig in de bus geblazen…

Hoe zal het einde verlopen, Wat kan ik dan nog hopen? Wie deze vragen heeft, Moet zich wel bedenken Er nauwelijks aandacht aan te schenken, daar alles verder leeft. Het einde lijkt misschien dichtbij, Maar voor een dichter, immer dichterbij.…

Een laatste blik en uitzicht voelt zo irreëel Wil nog zoveel doen graag waarschijnlijk veel te veel Zal ik ooit echt wel klaar zijn met het leven hier Heb ook genoeg geklaagd, hoor maar had ook veel plezier Nu lig ik hier te wachten totdat het einde komt Afscheid van al mijn vrienden en de muziek verstomt Het moment is nu dan toch…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige zomerdag terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen…

Je stopte met vechten Je was het leven moe Je kon niet meer Je vond het zinloos Waarom nog vechten Als het sterker is dan jij Je gaf de strijd op En liet je gaan Je wou het niet langer rekken Stilletjes naderde het einde En je nam afscheid Van je familie Van je vrienden En van mij…

Kijk eens heel goed van binnen Ik weet niet eens goed hoe ik moet beginnen Vertel me wat je ziet, voel je wat er gaat komen En kom ik dan nog wel voor in jouw dromen Vergeet het verleden, laat het rusten Kan alleen maar denken aan toen we kusten Niets liever wil ik nog een keer je hand vastpakken Maar het wordt tijd om die knoop door te hakken…

Wij waren vrienden in een ver verleden van nachtfilms, zangersfeesten, parken, dromen. Wij waren minnaars op de hoge treden van lustpaleizen tussen bonte bomen. De maan bescheen de vijvers van Granada, de zon bescheen de zuilen van ons Thebe. Je arm was broedplaats voor de vogels van Messina, mijn dieren trokken jou per winterslede. In welk…

Het afscheid was voor even Althans, zo moest het zijn Door haat en hoop omgeven Door liefde en door pijn Het afscheid was voor even Althans, dat was het doel Tot liefde ging herleven Terugkeer van gevoel Het afscheid was voor even Althans, dat was mijn hoop Die hoop bleef jij me geven Tot ik erin verzoop Het afscheid is gekomen…

Het was maar een flirt, natuurlijk wist je dat. Lang geleden kwamen we elkaar elke dag tegen. Je bed was opengeslagen. Ook werd er iemand verlaten. Alles is gelijk gebleven, de slaap, het drinken, voorbereidingen op het leven. Tijd verstreek. Op een dag kwam je, je gaat weer weg. Ik herinner me een schijf meloen, een vergezicht over…

Mijn leven loopt op zijn eind. Ik bleef door jullie liefde overeind. Mijn enige angst is jullie alleen achter te laten. Dus hou elkaar na mijn heengaan goed in de gaten. Het is goed zo, ik ben klaar, we hebben het fijn gehad met elkaar. Huil maar niet te veel om mij: ik ben nu vrij. Weet dat ik er altijd ben om over jullie te waken.…

Toen de dauw nog sprankelde Op de wankele broze takken Was ik het, die wankelde Eindelijk weg van de pijnloze ongemakken Toen de mist eindelijk verdween Kwam je langzaam naar me toe En jouw oneindige lach verscheen In mijn allerlaatste beetje moe Het licht kaatste in duizenden stukjes Echo's van de laatste regenbogen Duizelend van al deze…

(afscheid nemen doet altijd pijn, maar is vaak onvermijdelijk..)…

Snelle luchten passeren de hemel, vluchtig als de tijd. Symbool van leed dat is geleden. vervaging van de strijd. Zon die strijdt om haar plekje, als hoop aan de horizon. Zij deed de wolken en regen verbleken, zoals de donkere nacht niet kon. Vooruitgegaan door regenbogen, als bannieren van de overwinning. Helaas won het niet…

een einde noch begin…