Alle inzendingen over eindexamenjournaal OR eindexamen OR vervreemding

Ik ben op weg Terug naar mezelf Goed bezig Goed op weg Maar de weg Is zo eenzaam En voel me Vervreemd En verdwaald…

Wie kent nog De inhoud van Zijn eigen ik Van zelf en eigen Totaal vervreemd Van wie je was En wie je werd Op zoek naar wie Je zijn zal Gevoelloos In dank opgedragen aan Els de Bruin, UMCG…

Wie kent nog De inhoud van Zijn eigen ik Van zelf en eigen Totaal vervreemd Van wie je was En wie je werd Op zoek naar Wie je zijn zal Het Ik gevoelloos In dank opgedragen aan Els de Bruin, UMCG…

Die ogen zullen vertrouwen horen zullen naar klanken luisteren ze zullen geluiden waarnemen en doen zwervers niet meer ontheemd vervreemden.…

Ik oordeel machtig, hulpeloos, vervreemd, omdat jij in m'n verzen staat.…

Ik zou moeten zwijgen en deze gevoelens voorbij laten varen vervreemd en vervlogen een schip in de nacht terwijl ik in schipbreuk op jou heb gewacht…

Met langzame maar zekere tred raak ik meer en meer vervreemd van 'vrienden' kennissen maar vooral van mijzelf. Het is nu zelfs zo erg dat het mobieltje mijn vingerafdruk niet meer herkent.…

Die zenuwslopende examendagen... Al ben ik dan van vóór de laptoplichting Ik had gevoelens in dezelfde richting Daar zakken zakken blijft en slagen slagen Derhalve: mijn gepaste medeleven (Elk jaar met meer distantie te vergeven)…

Eén leerling die examen Russisch doet Komt dezer dagen even bovendrijven Geen nieuwsfeit dat voor eeuwig zal beklijven Toch doet zo'n marginaal bericht mij goed De wereld zit vol instant-fenomenen Maar hoe vaak is nou iemand nog die éne?…

Toen drie scholieren een examen stalen Bracht dat voor héél hun lichting slechts ellende Maar daardoor wordt dit trio een legende Dat postvat in denkbeeldige annalen Ze zijn voorgoed voor tal van tijdgenoten Die sukkels die de boel voor hèn verklootten…

De lucht, de beelden van zo'n gymlokaal... Er komen heel wat soorten weemoed samen Bij regen in de tijd van het examen Waardoor ik snel door mijn verleden dwaal Het waren barre would be-Weltschmertzdagen Met enkel één betekenis van slagen…

Was ik gebaat geweest bij Ritalin Toen ik schlemielig op één-tiende zakte? Zou 't anders zijn gegaan als ik het pakte? Ach, zulk gespeculeer heeft toch geen zin En tot een slotsom ben ik niet bij machte Ik dwaal voortdurend af in mijn gedachten…

Je voelt het bij het beeld op elk journaal: Zo'n aula of zo'n gymzaal vol scholieren Die zenuwen die ongetwijfeld gieren Die droge stoffigheid van zo'n lokaal En straks, na duizenden gestorven doden Weemoedig afscheid van een periode…

Getuigen van een treurig stemmend feit, onbarmhartig staande in 't gelid: resultaat van één jaar ledigheid of domme pech, aan 't einde van de rit? Het proces voorafgaand aan de kwelling van kansloos voor een zes, maar wel een vijf, heeft in het eindexamenjaar geleid tot speculaties, als proef op de helling. Advocaten mochten niet…

Na studievoorlichting van hun keuzerichting rest níets deze lichting der onderwijsstichting aan huiswerkverplichting, mentale ontwrichting geen zalenverlichting, lokaleninrichting nee, van die stichting hoeft er geen gedicht in, het legt geen gewicht in de vermaledichting van score-ontwrichting door cijferoplichting -…

je kijkt wel naar me, maar je ziet niets je luistert wel naar me, maar je hoort niets je raakt me wel aan, maar je voelt niets wanneer zijn wij, zo van elkaar vervreemd, dat het pijn doet?…

Er was haar niks vreemd, maar ze is nu dermate vervreemd, dat men nergens meer met haar over kan praten, ondanks dat niets haar vreemd was!…

Vervreemd van huis en haard het vertrouwde en bekende alles stukgeschoten wonen zij thans in een land van melk en honing waar alles goed is niets tekort lijkt te zijn alleen de cultuur vervreemd hen van het geliefde moederland In hun nieuwe onderkomen leren zij dat wat niet normaal is niet normaal moet worden en dat de nieuwe haring…

wie ben ik verder van verwijderd dichter bij gekomen ik weet niet meer wat je dromen zijn of hoe je bent geweest en van alles om me heen nog altijd vervreemd verontrust en onbewust hoe langer ik blijf zoeken ik weet niet wie ik ben ik voel het…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

bewind de nacht een nikab met een halve maan schuifelt zij verder, de boerkaravaan schuilend, verborgen, ontheemd zijn de rijen vervreemd en verweesd om zich hier te vermeien 11 augustus 2019…

Loflied op haar Die mij hielp Terug te vinden De oerkern van De persoon die Ik genoemd wordt - Het diepste van Dit menselijk bestaan Waarin het kwetsbaar Mensenkind alles dat Eigen was genadeloos Verloren had - Vervreemd van wie Hij was, wie hij werd En wie hij zijn zou…

als ik oude spullen zie en mijn babyfoto's mijn vader en moeder lijkt de tijd zo vreemd en toch zo dichtbij ik weet: ik ben veranderd toch is de basis al gelegd en heb ik een stille kracht gevonden mijn eenwording nadert tussen gevoel en verstand ik ben kwetsbaar maar toch weet ik ik ben veilig en goed genoeg na deze levensles, na uit…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zo vervreemdend als het is, zo mooi het zou kunnen zijn. Als ik maar wist hoe ik mezelf zou kunnen zijn.…

Wie is zij die mij ooit zo na was, zachte woorden fluistert zij Ze draagt mij over rotsige heuvels wier toppen mijn vleugels kneusden Wie is zij toch van wie ik in mijn doofheid ben vervreemd In het verlangen haar weer te kennen wil ik luisteren naar haar stille stem…

De nacht heeft ons vergeefs bijeengebracht en vervreemd van wie we waren voor elkaar We wachten op het morgenlicht het klepperen van een ekster wie straks het eerst opstaat de gordijnen openschuift het raam wat verder openmaakt…

De duizend doden Die ik ben gestorven Liggen begraven Ver achter mij In de wereld van Vergetelheid, Alle momenten Die mij van mijzelf Vervreemdden - Aan de einder lang En breed verdwenen - Zijn niet meer, Want in het verleden Is de tijd niet meer…

Vervreemde romantiek, Verkochte antiek, En dan tot bloedens toe, Mij toe te vallen.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…