Alle inzendingen over ekster OR glijden

Er werd een man gevonden bij een sloot blijkbaar beschonken de man bloedde dood ik las het in de krant man dood aangetroffen bij een sloot hals geschonden de man bloedde dood een ekster deed het de ader blonk uitdagend rood hij wikte niet maar pikte de man bloedde dood…

Ik ken een allee met oude bomen eiken bijna honderd jaar te schoon om niet op zondagochtend er door te rijden met koets of ook te paard de tand des tjd heeft ook hier zijn sporen nagelaten de eksters zwijgen de eekhoorntjes leveren geen commentaar Vivaldi had er best zijn jaargetijden kunnen schrijven het zou de eiken veel deugd hebben…

op de slee glijden we van de heuvels wit is hun kleur, de kleur van hoop zonder enig obstakel glijden we recht naar beneden ik voel me weer kind, in harmonie, samen met mijn kind maar als ik glijd van de heuvels van het leven gaat alles veel moeizamer ik kom hobbels en putten tegen, ze gooien me omhoog en weer omlaag…

Om te voorkomen dat de Damster jeugd De zware criminelen zijn van morgen, Heeft men daar over hangjeugd grote zorgen, Een nieuwe frisse aanpak doet hen deugd. Als in hun woonplaats zelfs de keukens hangen, Wat kan men daar van hangjeugd nog verlangen?…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

Een uil een specht, een ekster.…

Hier glijd ik van de trap traag maar gestaag het ongewisse in Hier stuitert mijn besef van lijf zegt ho en boem is weer opnieuw beginnen Hier wacht ik hoog of laag op een naakte trede Dag roede dag loper hier glijd ik.…

de wind doolt over 't land de boeren ongedurig er fluiten vogels atonaal de padden doodgereden eksters vinden elkaar niet kraaien krijsen veel te laat boerenmeiden snijden plant- aardappelen in twee ik loop door sleuven land het gras zucht naar de zon ik wou dat ik fluiten kon de mol steekt hals over kop.…

Nog net zag ik het kopje van tafel glijden: in de valpauze.…

Trager dan de trein glijd de slak met haar huisje naar de witte lijn.…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

vlakbij, zoals felle boze eksters zichzelf altijd zo gulzig manifesteren.…

Eksters voeren oorlog met ratelende bekken in een boom bedekt met een witte deken een kat kijkt verstoord door het takketak lawaai glijdt vervolgens soepel in zijn eigen gang de kijker schenkt zichzelf een beker thee plooit zijn handen erom heen, vormt een kom hij oefent opnieuw aandacht gericht op het oog van de storm om…

[Haiku] sierlijk als zwanen glijden lichtende nevels over donker land…

Statig wit glijden Dompelen, kop in veren Eeuwig herhalen…

Langzaam glijd ik weg met jouw kus vol ongeloof in deze straten.…

Pessimisten glijden soms ongelukkig uit. Gelukkig beuren optimisten hen dan op.…

Glijden over zee als grijs-wit gekleurd wonder proef je de vrijheid.…

We weten: er is niemand die ons redt, we zijn gedoemd omlaag te blijven glijden.…

Een lege kamer We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren naar de liederen van de ekster. De vrieslucht in onze ogen Die niets meer vinden in de ander. Ons pril verleden is een doolhof Van wisselende beloftes Van pijnscheuten en samen reiken naar de vollere nacht.…

er hangen nog oude gordijnen in dit nieuwe leven verleden is geweest komt soms langs voor een losse babbel verdwijnt dan even geruisloos als het kwam door de geoliede poort ik heb door de volle maan geslapen zag een ekster een vreugdesprongetje maken had geen idee dat hij springen kon er komt een nieuwe herfst aan waarvan ik zeker weet…

De tijd tikt achter vreemde muren, een ekster pikt kruimels brood van een bevroren vensterbank. Het licht verzamelt moed om zijn bestaan te vullen. Lege gedachten zijn waardeloos geworden. Onder het balkon is het doodstil. Soms springt er iets wit op, maakt afdrukken in zijn hoofd, rent rond in gekwelde gedachten.…

Ogen zoveel ogen glijden aan mij voorbij Ogen ogen maar die ogen zitten er niet bij…

De zwanen, onverstoorbaar, glijden over de Dommel.…

uit nachten van verwassen seizoenen veranderden kleuren in fraaie tinten met zon in de ogen brandende zanden erdoorheen heb ik gedroomd zelfs in de schaduw waarop ik mij verdwaald voelde zonder aanwijsbare reden oh, dan weet ik schrap wat niet past bij me glijden uren voorbij wat het verlangen ook voedt…

zoals druppels glijden van een blad geen houvast meer in jouw leven de emoties drijven je ogen druipnat het wordt stilaan tijd om opnieuw te streven hou je vast aan de takken van de bomen want een felle rukwind kan plots verschijnen en kan zorgen voor wanorde in je dromen laat je gevoelens nooit meer ondermijnen zet je leven terug op de…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

ik schaats ik schaats enkel met woorden eerst was het slechts krabbelen heel langzaam voorzichtig glijden eerst niet meer dan vrijblijvend babbelen en ongemerkt blijken de woorden mij te leiden ik glij naar onbekende oorden waar ik nooit eerder ben geweest moeiteloos ervaar ik het glijden en dat het geschrevene als maar beter spoorde…

als ik in je ogen kijk adem ik donkere lucht als ik mijn ogen sluit glijd ik weg in de nacht…

de warme oogst, de snelle hap uit de appelboom met discjockeyachtig kabaal gegrepen door de verzamelde eksters nog voor de eerste vleugelslag. De prachtvol groenglanzende muggen direct aanwezig via hun alarmnummer samen een bewegend lijkkleed stellen het schoonheidsbegrip op de proef. Vanzelf doe je een stap achteruit.…