Alle inzendingen over emoties OR reizen OR ziekenhuis

Vluchtfantasieën, vakantie 'Mind your step' Veiligheidsprocedures, wachten bij de gate Ik sluit mijn ogen mijn gedachten nemen de loopband naar bestemmingen met een landingsbaan De sluis van de slurf hapert een meter voor de vliegtuigdeur 'Mind your step' .....Vluchtfantasieën, veiligheid .....'Morgen lukt het' .....Veiligheidsprocedures…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

ze ziet boomtoppen die zich geluidloos voor de ramen bewegen ze denkt aan het strand en het zand dat dagen later nog in haar schoenen zat ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger staan de vrouw voelt de zachte omarming van de tijd het kind dat ze pas geleden was…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik zit in de kantine van het ziekenhuis waar felgekleurde parasols raar zomerachtig zweven tussen pastellen muren we doen gezellig even koffie met gebak terwijl zichtbaar de lak bij iedereen op springen staat de dame met het onberispelijke kapsel haar lipstick is te fel en net ernaast het meisje met de neusbel en de navelpiercing…

De kamer ruikt naar lysol of iets dergelijks dat men gebruikt om te ontsmetten. Wat verdorde bossen bloemen sieren de kamer op. Mijn buurman doet er het zwijgen toe. Maar goed ook, want zelf ben ik al te moe om een gesprek te beginnen. De zaalarts doet zijn ronde, zijn witte jas keurig gesteven. Een stethoscoop interessant om zijn nek gehangen…

De nachten, die waren lang. ´s Avonds zag je de witte muren, grijs en dan donker worden. En hier en daar brandde een groen lampje. Of soms rood. En aan de overkant, op een andere afdeling, daar waarde de dood ook rond, de hele nacht, met zijn zeis en cape. In het lange donker keek ik uren naar de deur die nooit open ging. Ik keek…

Als huisman met een ijzeren plichtsgevoel Moet ik per dag 10 kilometer joggen En ook nog eens een aardig stukje bloggen Ik laat de boel geregeld dus de boel Nou hoor ik laatst mijn buurvrouw, per abuis; 'Zó smerig , 't is daar net 'n ziekenhuis !…

glimmende gezichten in een karakter vol schoonheid, geschoeid met landen die allen de kleuren dragen van een uitgebeende beschaving ‘k zag ook snelle tekens die geprent de tijdcapsule lanceerden die in mijn lens werden gespot door heelmeesters met bleke handen en wangen als ovenwanten toch een hoera voor dit angstsyndroom welke de kwetsbare…

Weinig bevallen; droge gevolgen van vruchteloos spel op de Drentse matras. Binnen het Meppeler Diaconessenhuis komt volgend jaar dus geen kraam meer te pas.…

‘Wat moet u nu met potlood en papier?’ We gaan nu slapen, morgen mag u schrijven.’ Er komen dikke tranen bovendrijven Het zit me al een hele tijd tot hier ‘Kom op, u moet straks zelf weer kunnen douchen.’ Ik voel me een zak zand, zacht uitgedrukt Is zij nou van de ondersteek gerukt? Wat zit ze mij toch vreselijk te pushen Het is een hijgend…

Mocht het ooit zover nog komen dat ik al mijn gasten welkom heet dan zou grijs mijn wereld kleuren zonder zwart of wit stramien geen gast zou mij bevreemden hun dossiers zijn mij bekend ik zou ze als mijn minnaars nemen in stil geborgen samenzijn…

Warm weerloos schelpenzand ligt maagdelijk te blinken laat zuigend water slinken op sereen verstild strand Het minnekozend gekabbel vertoeft nog in speelse rust warme korrels nat gekust in teder liefdesgeknabbel Als een plots vlagende bries wolken doet opzwellen de zon straf omknellen in grijs doorschijnend vlies Dan laat traag verdicht…

emoties... die iedereen herkent maar ze tonen aan iemand dat is vaak ongekend ik kan het ook niet goed voel me dan zo naakt maar weet dat het me goed doet maar hoe doe je zoiets? hoe laat je zien wie je eigenlijk bent? meestal doe ik maar gewoon niets...…

Donker, koud en kill,tranen,verdriet niet wat ik wil. Het eeuwig verlangen naar rust in mijn hoofd. Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…

Emoties, toen ik jong was, was ik zo trots Dat ik geluk kon voelen in mijn hart als een bloem die opengaat. Nu zijn die emoties een probleem dat mij niet meer loslaat. Om elk klein ding begin ik te huilen. Mijn emoties op en top.…

Emoties vertrouwd en wereldvreemd. Ze gaan op dit ogenblik hun eigen weg. Hoe krijg mijn emoties toch weer in het gareel. Op dit moment word ik door hun geleefd. Mensen kijken verschrikt naar mijn gedrag. Emoties, hoe ga ik er mee om? Het doet mij pijn, als ik zie hoe een ieder verschiet.…

Kan niet meer vechten, Wil niet meer elke dag weer dat masker opzetten. Mijn hart huilt hartverscheurend Mijn lichaam is dood Waarom? Waarom? Ik ben er helemaal klaar mee Zoveel gegeven, maar er niks voor terug gekregen... Waarom werd het “nee” niet gehoord? Het woord “moeten” haat ik, “moeten” is dwang! Ben zo bang, ben het zat. Ik stop…

De gedachten gaan naar Alles en niets Ik zie dingen Maar het besef is er niet Ik lees woorden Maar de tekst ontbreekt Zinnen dringen niet door Al lees ik ze tien keer Mijn lichaam wil Mijn geest niet Dromen komen Maar ik beleef ze niet Ik moet rusten Maar ik ben ongedurig Ik ben moe Maar slapen kan ik niet.…

Soms is het zo moeilijk emoties te uiten dat 't beter is, ogen en oren te sluiten vooraleer je mensen kwetst.…

Overal zijn ze Ik zie ze En ik staar Ik staar alleen maar Niemand begrijpt ze Niemand wil ze begrijpen Altijd worden ze verstopt Terwijl ik ze juist zoek Ze denken dat ik gek ben Maar ik weet wel beter Ooit zullen ze zichzelf vinden Terwijl ik ze allang heb gevonden…

Emoties zetten ons in beweging. Laten ons vrijwillig kiezen voor. Voor innerlijke strijdtonelen. Voor oorlog of voor vrede. Voor wijze aanvaarding. Voor liefde of geluk.…

Zodat ik niet opnieuw mijn emoties verlies.…

In de zitkamer van het ziekenhuis valt hij -- uitgeput in slaap.…

De kracht van de verbeelding huist in mijn hoofd zij draagt mij met vleugels op de wind waait mij naar verre landen met gouden torens vreemde klanken nieuwe kleuren en ander licht naar verre kusten woeste zeeën en verstilde stranden met reusachtige bergen drukke steden en kleurrijke straten mijn verbeelding is breekbaar…

De weg en de wegen de wolken passeren het oog en de vlucht van het vliegtuig en de benen lopen die stappen en luiden op andere grond en andere tijden kijken uit naar waar deze weg op uitmondt…

In de reis ligt de bestemming: de weg de wolken het water het zand de jungle de rotsachtige helling beweging is bestemming nu en hier het doel er is geen daar en dan.…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken? Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe…