Alle inzendingen over foto OR kanker

vanochtend de krant gelezen afgezien van zwembad van ondergang gered ouders binden kinderen vast in bed doordacht aërodynamisch een haakbek in de diepvries politie toont verkeerde foto huurder krijgt 30.000 euro veel vraag naar au pair een op de 25 miljonair nu uit voorraad leverbaar Chirac en Blair lief voor elkaar nichtje…

Hij kijkt foto's. Op een ervan verft zij een kastje. In het kastje liggen foto's. Op een ervan kijkt hij foto's. Niet op de foto's: zij verft een kastje.…

Het zal je maar gebeuren; je komt bij de dokter en na een paar onderzoeken krijg je te horen dan je kanker hebt Je hele wereld stort in elkaar, je voelt je verloren...…

Het zal je maar gebeuren; je komt bij de dokter en na een paar onderzoeken krijg je te horen dan je kanker hebt Je hele wereld stort in elkaar, je voelt je verloren...…

Vandaag weer onderzoeken alles, weer opnieuw Een nieuw knobbeltje, ongewenst maar aanwezig Opnieuw de angst en onzekerheid weer die onmetelijk zware strijd Waarom, en hoe nu veder Red ik het weer ? of is deze strijd te zwaar Onbeantwoorde vragen, wist ik de antwoorden maar…

Want ik weet, dat jij weet, dat ik kanker heb.…

Het was heel vreemd Het te ontmoeten Onbekend voor mij Kwam het binnensluipen Zonder te groeten Toen men het herkende Was het gruwelijk mis Het wilde niet meer wijken Omdat kanker nu eenmaal zo is Toch zal ik vechten blijven, om de binnensluiper te verdrijven…

Slopend is mijn dag die ik moet leven zonder kracht Weg zijn mijn haren die mij lieten vallen zonder scharen Troebel zijn mijn ogen die niet zelf hun tranen kunnen drogen Angstig zijn mijn dagen die ineens kunnen vervagen Strijdend is de dood die niet wilde luisteren naar wat ik gebood…

Het sluipt op je af, het dringt zich op. En zonder dat je het door hebt, neemt het bezit van het gebeurde en het te gebeuren. Het weet wat het wil wanneer jij dat niet weet. Als jij je doel even uit ogen verliest, neemt het over en geeft het richting. Op moment van zwakte is het sterk, dus let goed op en sta paraat. Zodat het niet op een onbewaakt…

Even hield ik me vast aan een klein strengetje hoop maar dat is nu gebroken. Mijn maag zit nu in de knoop de harde waarheid is uitgesproken. Beter worden zit er niet meer in dat kregen we te horen. Behandelen heeft ook geen zin zonder de strijd aan te gaan hebben we al verloren. Maar papa ik wil je nog niet kwijt er valt nog zoveel te beleven…

ze blijven bij elkaar door het huis dat onverkoopbaar is ze slapen in twee kamers de kinderen hebben nu toch zelf een eigen thuis ze hopen allebei op het einde van de crisis dan zullen ze eindelijk vrij zijn de schok van kanker lost geschillen op door de naderende dood…

Ook al lig je nu heel slecht Je vecht en je vecht Tegen een oneerlijke strijd Het leven raak je kwijt Waarom moet het zo zijn En dan ook nog is er die vreselijke pijn De kanker maakt je zo intens moe Je wilt wel maar je weet niet hoe Dit doet mij zo veel verdriet Als je iemand zo aan het strijden ziet.…

P.S.A Grauw is de neergelaten sluier Welke gelijk een spinrag verstikkend omhult Meedogenloos is het doende de geest te vermoorden Aangegeven in het koele wit met onderbouwde woorden Vier Jaren van onzekerheid waarin men stilaan hoopt Overgegeven in blind vertrouwen waartoe men noopt Dan vanuit krochten van het orgaan wreekt het ongerief…

Nooit aan gedacht. Niet verwacht, kwam toch op mijn pad. Die akelige ziekte nam plaats in je gezondheid en geluk. Het veranderde alles in een traan van ons bestaan. O mam, wou dat alles anders was. Bid elke dag , O God geef me de kracht om de traan van ons bestaan te weerstaan. Zorg ervoor dat mijn mams weer lachend door 't leven kan gaan…

Iedere ochtend glimmend op een rij, gelijk te melken koeien in de wei. Pil 1 : voor de juiste bloeddruk, Pil 2 : maakt eventuele jicht stuk Pil 3 : hierdoor wordt je lijf een open riool, het frequente toilet bezoek is geen apenkool. Pil 4 : heeft een anti bloemenveiling effect, je gordel wordt niet met rozen bedekt. Pil 5 : beschermt…

kom je om me even vast te houden ik wil je nog zoveel zeggen we knuffelen alleen maar we houden zoveel van elkaar je bed staat voor het raam ik ga weg we zwaaien we glimlachen alsof we elkaar morgen weer zien ongelofelijk dat dat kan dat wij dat kunnen het hoort niet het kan niet dat je kind eerder gaat…

vanaf mijn conceptie heb ik het gevoel cellen omwoekeren mij, groeien met een doel hoewel ik klein wil zijn maken zij mij groot ik heb kanker ik ga dood…

Alzheimer doet de cellen sterven zodat geen kanker kan uitzwerven. Kwaad moet men kordaat vergelden met kwaad om eeuwig leven te verwerven.…

En dan die ene foto, waar de tijd is vasgelegd, waar geen mens meer naar kijkt, geen woord over wordt gezegd.. Die ene foto, waar de tijd lijkt stil te staan, de mensen verdwijnen, Die foto blijft bestaan...…

De trein, rekt het landschap uit Bomen strijken langs het glas Een flits, legt de tijd voor even stil Vormt de wereld, hoe ze was…

Zo'n foto is nooit weg, en ze kosten maar vier voor een gulden Kijk, het lijkt (na drie minuten) en we staan er nog op, ook. Omgekeerd natuurlijk, ik zat links en op de foto's zit ik rechts. We zijn bruiner dan in werkelijkheid, en de schaafwond op mijn neus blitst overdreven. Links voorop, dat ben jij.…

Je stuurde een foto vandaag waar jij het allermooist op staat en al wilde ik dat heel graag het is niet dat het nu beter met me gaat want een foto verandert niets aan het feit dat ik je mis ik kan je misschien wel zien maar ik weet dat het niet echt is Want een foto is slechts een foto ik kan geen zoen geven of krijgen ik kan je niet voelen…

Zij staart me aan Als ik kijk, kijkt zij ook. Ze zit gemoedelijk Lachend en onberispelijk In haar zetel weggedoken Even boven haar bril kijkend. Een glimlach rond haar lippen Of is het een grijns De achtergrond is vergeeld Gekreukt, gescheurd Maar ze blijft daar hardnekkig zonder verpinken mij gadeslaan tot ik mijn rug naar haar toekeer…

De foto van de dag een beeld dat je niet zal verliezen Misschien een bittere last wat zal je kiezen Dat beeld van onwel of die schim die is verdwenen De dag gaat snel maar die foto is gebleven…

En je weet lieve moeder door die foto aan de muur zul je altijd bij ons zijn. In gedachten ben je bij ons en je leeft voor altijd mee in ons hart. Rust zacht lieve mama. We houden van jou. En we missen je.…

Flonkerende ogen witte tanden een prachtige huid fel gekleurde sari’s versierd met edelstenen en dan wij lichte haren bleke huid westers gekleed toch wil je vol trots met ons op de foto…

Een foto, al is die zo ver weg genomen, is als zwart wit dichtbij mij, waarin iedere nieuwe strofe, van nature overgaat in een alinea, alsof ik jouw boek nooit echt gelezen heb, dus lees ik jou tomeloos ademloos door, terwijl ik naar een oude zwart wit foto staar...…

Foto aan de muur. Oneindig diep. Aftastend en onzeker is hoe ik er naar binnen liep. Dagen, weken, maanden geleden. Foto aan de muur. Aan het oppervlak zo mooi en puur, maar diep van binnen koud en zwart. Toch veroverde het zijn plek. De tunnel naar mijn hart. Foto aan de muur die me tot leven heeft geroepen.…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

je kijkt mij aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zoveel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt mij bij de les…