Alle inzendingen over fritsje OR thea OR consorten

Deze hartenkreet gemaakt nav het Requiem van Iver Kleive, Nederlandse première in de Westerkerk te Amsterdam op 11-9-11 draag ik op aan Marijke Romeijn en Thea Wijn.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

thea kon t niet laten om te zeiken op andermans deels vrouwelijk falen haar stokpaardjes doubleerden palen daar mocht van haar geen lijn van wijken een stip kon nooit een komma blijken dat zou leestekens achter halen ze bleef daar keer op keer op malen dacht nota bene juf te lijken door tekst op punten in te schalen en steeds een eender…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

de appel, de sinaasappel en de fruitmand van kennis En Popper en Gestalt-switch Post- en on- en antimodernisme Nee, nee ik vergis me Ik wil weten van Sartre Het existentialisme Kuhn en Feyerabend Hermeneutisch of Verstehen Het is me om het even O gij filosofie laat me leven Buiten de bajes van het paradigma Nog heel lang samen met mijn Thea…

Kerst een vredige gedachte, waar menigeen naar zit te smachten. Doch enkel Kerst in vrede is een flauwe reden. Iedere dag moest die gedachte overheersen, niet enkel die twee dagen per jaar! Maar niets is zo vreemd als de mens, ieder denkt voor zich en heeft voor zichzelf die wens. Gun ook anderen hun geluk maak je eens om anderen druk. Help…

Met gemengde gevoelens laat ik je gaan onze heimlijke uurtjes ze zijn gedaan Nog één laatste keer dan moet de tijd ons leren hoe `t tij zich zal keren! Wat voor ons voorzichtig begon, is voorbij, 't verstand overwon! Moeizaam namen we dit besluit 't moet, 't is over, 't is uit. Diepe gevoelens nu verdrukken en hopen dat het op een dag…

Aan het einde van dit jaar een jaar van veel verdriet Een jaar met grote verliezen Met in mij innerlijk een gevoel dat niemand ziet wil ik voor mezelf gaan kiezen. Meeleven ja dat ken ik Doch ook mijn valkuil Waarin ik stik Met heel veel liefde Heb ik mijn zusje en vader begeleid Waarna ze door het hiernamaals werden bevrijd. Mijn…

Soms waren het tot dure restaurants verbouwde forten maar vaker nog die leuke kroegjes aan de boulevard waar desperaat mijn lijf, gestaag op weg naar de brancard, mij tevergeefs vermaande middels darmen en consorten.…

Vandaag zet ik mijn jaarverslag op papier dat doe ik altijd als ik mijn verjaardag vier nog even en ik behoor tot de 55 plus het heeft zijn voordeel, want dan krijg je een bonus je mag voor minder geld sporten en er zijn nog andere consorten bijvoorbeeld de schoonheidsspecialist die je gezicht weer lekker opfrist.…

leven, sla ze neer dit is de dag van zwarte regen rode wolken in de lucht reclame makend voor de vrijheid vogels huiveren in hun vlucht (dit is de dag van een kleine neger biddend tot de zwarte lucht gelovend in zijn god en vader zwarte tranen op zijn gezicht) ------------------------------------------------------------------------- Thea…

Als het moet dan mot het maar het ontkronen van een niet mis te verstaan Aalsmeers Koor ze laten ons nog eenmaal kronen om elkander lof toe te zingen ter ere van Hem: die onuitsprekelijke Goddelijke kracht en ter ere van hen: de heren en dames concertbezoekers dan mag de stekker eruit maar in het donker klinken nog mooier,helderder, lichter…

Zingend gooi ik Frans eruit Daarna bezem ik Geertruid samen met haar laatste snik naar mijn stoffer en mijn blik Jodelend dweil ik Thea op wring haar in mijn emmer sop Onder opgeruimd gefluit druk ik Barend door de ruit Ach, wat wordt mijn huisje schoon Saar en Bep doe ik gewoon in de groene en de grijze ieder op haar eigen wijze…

De mens is een wild dier in een kudde, een groep die zich organiseert om getemd te worden maar het valt niet mee om de systemen goed te krijgen Er zijn onverwachte effecten of knellende eisen Niemand is verantwoordelijk Leiders afzetten, dictators vermoorden maakt niet uit Het volk gedoogt de opvolger Er is hulp nodig Van buitenaf…

zieledwalers een streling stroopomdemondziederijen van woorden Muziekfestivals prinsengrachtconcertante van op tv gebrachte pianoakkoorden En dan op de koop toe gratis lunchconcert in laag beetsterzwaag het elfstedenkwartet en middenbeemster trio met klarinet en - klap op de vuurpijl - in hoog catharijne pia douw en consorten…

Je bent blij om het te horen het zit niet tussen je oren de diagnose is gesteld en het is je verteld je werd zo moe van je eigen lijf botten kraken ze waren stijf schilfers op je huid je voelde je rot en zag er niet uit nu krijg je een medicijn het klinkt krom, maar hoe dankbaar kan je met een diagnose zijn.…

De prille groensluier van de lente Verdiept zich tot rijker loof Een enkele dag doet zijn jas al uit En behaaglijk lopen de terrasjes vol Zorgeloze mensen, allemaal vrij Om te doen waar ze zin in hebben: niets En op de achtergrond zoemt de zomer…

’t Is bijna vijf uur in de morgen Nog dekt het zwart de sluimer zacht En weet zich in haar veilig geborgen Die zich liet wiegen door de nacht Ik sliep de slaap der rustelozen Niet meer dan enk’le korte uren Waarin ik even mocht verpozen Een droom, hoe kort slechts zou zij duren O, mocht ik toch eens langer blijven Waar vredig dromen mensen…

kale rotspartijen, zand droog en dor in ’t zonnelicht ik voel verwantschap met dit land want even star is mijn gezicht en zoals plots een boom ontspringt ’t landschap verrassend doet ontwaken kan, als ineens mijn lach opklinkt die lach het masker levend maken…

Ademloos kijken daar vliegt een vlucht valken ik wijs ze jou, mijn kind Pijlsnelle beweging voor onze ogen vallende valk die zijn prooivogel vindt Natuurlijke wreedheid verkilt onheilspellend dit kind, deze vrouw Vluchtende gang om jou te beschermen ik kan er wel tegen maar hoe is het voor jou? Vluchtend verdreven ik voel me schuldig…

stemmen in de wind vergaan als grijze as géén die ze ooit weer vindt de plek weet waar het was dat men ze horen kon o, mocht ik toch eens weten waar is der stemmen bron of is ze al vergeten die stem zo zacht en teder die fluisterend mij zei: we zien elkaar straks weder want jij, jij hoort bij mij...…

dag nacht, neem je duisternis maar als rokken bij elkaar vlucht weg op hoge benen de horizon nemend als laatste horde daarmee plaatsmakend voor een kille winterzon hul ons weer in nachtelijk zwart als de zon haar avondrood om zich verzameld heeft en in roze mijmering achter de kim verzinkt…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

je ging weg en nam de zon mee en een stukje van mijn hart alles lijkt wat grijzer maar tòch ben ik wel wijzer dan te zitten treuren ik maak mijn eigen kleuren en die zon komt ook wel weer terug met jou…