Altijd het laatste woord
netgedicht
Op de vlakte is
Vogelgeluid het enige
Dat hoorbaar is,
Van de vroege ochtend
Tot de late avond in mei
Wordt er uit volle borst
Gezongen - dan stopt het,
Stoffige banden rijden
De verlaten heide op
Er wordt gelost en geladen,
Vogels houden hun mond
In deze ordeverstoring -
Vijftien knallen later
Is het stil, oorverdovend stil…