Alle inzendingen over geamputeerd

Geamputeerd van het normale leven wandelt ze doelloos rond, urenlang wie bent u ..waar ben ik gebleven vervolgt haar rondje door de gang waar is de tijd gebleven stilletjes aan werd nacht een dag een dag de nacht het leven is haar deur voorbij gegaan de klok tikt door totaan de erewacht.…

In de doorwaakte nachten was de liefdeloze leegte schrijnender dan ooit geamputeerd van mijn demente maatje huilde in stilte mijn gewonde hart de innerlijke kracht die ik eens bezat werd mijn grote kwetsbaarheid want in de schuchtere ochtend voelde mijn kussen nat…

daar staan jullie dan geamputeerd winterklaar wachtend op lente…

86-jarige man geamputeerd……

Platanenleed Takken Nodeloos geamputeerd Ik was het die ze op moest pakken in niet te tellen moten hakken Moedwillig de natuur versjteerd…

Gebrandmerkt door leegte In een eindeloze mist Vacuüm getrokken In het diepste diepste zwart Mijn hart geamputeerd En ik schreeuw en ik huil en ik vloek en ik tier Geluidloos.…

je tuin houdt me verborgen tussen onkruid en wildgroei een schaduwkind snakkend naar licht onder geamputeerde bomen afgemaaid gras groei ik gehaast wil het leven inhalen ademloos…

Het klopt dus wel wat vaker wordt beweerd: Het voelt als onverdoofd geamputeerd.…

Een been was gezond; z'n and're was verkeerd en moest dan ook terstond geheel geamputeerd. Hij ging na die beslissing naar 't operatiebed. De arts heeft bij vergissing 't gezonde afgezet. De arme zieke scheen, toen hij dit had gesnapt met zijn verkeerde been uit bed te zijn gestapt.…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

het spotje beschijnt niet meer dan het bruine gordijn zonder motief tot schijnsel op een scherm als licht op het kussen waar eens jouw hoofd heeft gelegen nergens een plek voor de voeten in schemer geamputeerd het stond hem niet zelfs geen gezicht er is oneindig gezocht naar een passende kist…

Nadat zijn pootje moest geamputeerd Zong onze Django, ooit een echte jager, Als kater ongewild een toontje lager Maar kijk hoe trots hij daar weer paradeert De mussen raapt hij nu op zijn gemak Ten prooi gevallen rechtstreeks van het dak…

De rechter zware arm van fraaie Wilgenboom langs de schors gescheurd wordt straks geamputeerd haar schoonheid ligt nu kreunend in het gras lichamelijk is zij aangedaan treur in alle naaktheid zelfs de wind kermt mee hier treft hem geen blaam wiegen kan ze daar wel laten dat richt zich naar de sterke kant…

Zijn been is geamputeerd er zat alleen een wondje, na de operatie zei de arts, uw been, dat moest eraf! Zonder overleg of anderszins, gaat ie met één been door 'leven' sinds die fatale dag! Maar als hij op controle moet, kijkt de dokter nog eens goed en vraagt de man, kunt U ook op het andere been staan dan?…

hoe zou een woordsculptuur eruit zien zou het zijn zoals de vlakte van een monotoon gesprek waarin de uitgedoofde hartstocht geamputeerd werd voor het blote oog of zou het vluchten; een hert dat nimmer het beloofde landschap inloopt bewust van het gevaar; illusies die elk woord doorbreken, beloftes tussen hemel en bos aan de rand van…

Ik zei: 'Wanneer u adviseert: "Uw been moet echt geamputeerd, misschien wel tot voorbij de knie," dan heb ik zeker geen bezwaar. Die ingreep mag gebeuren, maar niet eerder dan euthanasie.'…

heen Vandaag mijd ik de straat In verloren toestand liggend hier Een lijf tot niets in staat Mijn tijd vertikt in eenzaamheid Het bed kleeft aan de rug Gestolen, weg, voorgoed voorbij Mijn hart wil niet meer terug Besef van pijn wordt deel van mij Niet voor de laatste keer Haalt voor de geest wat is gebeurd Jij vertrekt steeds weer Geamputeerd…

heel eventjes nog schaart de krab zich onder de levende zielen een kleurig waterleven spat parels in het niets een laatste greep in angst ze bloost paradijselijk groen – boven het het oranje maal - om de aandacht op afstand het is triest en wrang omkomen in een haven zo bijna thuis te sterven zilt water heelt het beeld van het geamputeerde…

De grondwettelijke stank was niet om te harden en bleef hangen in de samenpakkende luchten als zachte eierachtige rottigheid in de lente het stinkbommetje deed nog regelmatig dienst tussen versplinterde granaatappels en spervuur als Perzisch tapijt en zwevende expatkiezer op het verkeerd geamputeerde been gezet door opblaastanks en contradubbelspionnen…

geen witte kant bedekt en eeuwige bloemen niet aan passiebomen groeien niet op maandag en langs voetstappen van de aarde maar in poëtische regenvlagen; het vruchtwater van aanhoudende pijn wetend dat straten zichzelf blijven ongevoelig voor metaforen en dat melkwegen enkel druppelen uit een oogopslag van de nacht maagdelijk geamputeerd…

Via zijn kunst heeft hij volop terug gebombardeerd en zijn artistieke werkdrift is niet geamputeerd, integendeel, zijn rolstoel beent de besten bij.…

Maar mijn geamputeerde linkerbeen zonder nazorg achterlaten op een bruin bankje in het doorzonpark dat is pijnlijk en onnodig grievend tot op het bot. Wat moet de bonte zwerm kokhalsmeeuwen wel niet denken als zij in V-formatie lonken naar een avondmaal?…

Maar mijn geamputeerde linkerbeen zonder nazorg achterlaten op een bruin bankje in het doorzonpark dat is pijnlijk en onnodig grievend tot op het bot. Wat moet de bonte zwerm kokhalsmeeuwen wel niet denken als zij in V-formatie lonken naar een avondmaal?…

tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht zelfs met een volledig uitgeblust en geamputeerd…

de man met het geamputeerde rokersbeen de vrouw met het hoofddoekje die niet begreep waarom ik de deur voor haar open hield de man achter die vrouw, wel op afstand de man op de fiets die anders nergens terecht kon de koningin van de botanische tuin de chef van het landschappenpark, bezorgd om erica, grasgrazend de vrijwilligster tegemoet…

Maar o, wat doet het pijn soms, dat geamputeerde moederschap! Ga, mijn jongen, leef je leven, volg je pad. Sla je vleugels uit en vind jezelf! Want daar gaat het toch om in dit leven? Af en toe vul ik de leegte met mijn tranen. En het is goed zo.…

De teen lag er temet af, werd geamputeerd ook nog maar hoe ie dat voor mekaar kreeg, ik vraag 't me nog steeds af. Net als die teen...…

nooit tevoren Sterke bladeren als metalen schilden maken het insecten moeilijk om te landen De wind snijdt een gat in de lucht je ziet een herinnering die vergeefs probeert één gebied te omlijnen Een veld vol blauwe tractoren de gele lucht geladen groene voren lopen door het zwarte gras vogels van ijzer vibreren een lied op het land geamputeerde…

Zij is een arm geamputeerd. En een been, koude krassen in vel en vlees. Bebloede ribben tot aan een hart van drie. Vader, dat ik u van tranen tot tranen schrijven moet. Moet. Deze vluchtweg is oeverloos verminkt. Etter op etter. De laatste vluchthaven braakt een verlaten boot. Strand en water. Wolken en zon. Een ventje, alleen.…

ze zijn gezwicht voor de armoede in plaats van het met economische winst te laten verdwijnen in plaats van brood aan de armen zonder beleg CO2 gevend als toetje na de koude kale maaltijd spelen hebben ze gegeven met veel diplomatiek plezier beloften verbroken en ze stilzwijgend genegeerd met leger verdedigd tegen anti-globalisten geamputeerd…