Alle inzendingen over gedicht OR gevoel OR hart

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

En pijn enigszins kunnen verlichten Lees je een gedicht en word je geraakt Herken je jezelf of een gevoel Dan is dat gedicht speciaal voor jou gemaakt Met dichten is dat voor mij m’n enige doel…

Het oog, het oor, de rede, het gevoel, zij allen laafden zich; maar ach… nu huilen klanken in het niets en kleuren spatten weg. Vormen zijn geen vormen meer en woorden geen gedicht; zo kwam… een nieuwe tijd, een nieuwe weg, ver langs hart en zinnen. Het ware schokt en is geheim; het mag niet mooi meer zijn…

Ik heb weer dat gevoel Van een gedicht op weg naar buiten Maar 't is nog niks concreets Ik kan het nog niet uiten 't Blijft daar ergens hangen Zo halverwege m'n pen Totdat ik plotseling in dat gevoel Woorden, een zin, herken Dan begint die pen te schrijven Rijgt woorden aan elkaar Totdat hij plotseling stottert En het gedicht is klaar…

ik geef om hen maar toch het gevoel dat ik anders ben dat gevoel van eenzaamheid raak ik niet kwijt ziek... en toch ook weer niet en daarbij het gevoel van verdriet ... ik wou dat gedicht niet bestond, ja, want dan was ik helemaal gezond...…

Een gevoel dat ik nooit zal verliezen Waardoor mijn hart nooit zal dichtvriezen Zo zie je maar dat wonderen nog steeds bestaan Mijn hart zal altijd voor je openstaan Zie dit gedicht als een stille wenk En accepteer alsjeblieft dit geschenk Jouw ogen, lach en woorden hebben me geraakt En me alweer op jou verliefd gemaakt…

Ik voel me eenzaam… Ik ben alleen… Het is heel stil… Heel stil om me heen… Waarom voel ik me zo… Ik vind het niet leuk… Iedereen is blij… Alleen ik niet… Ik voel me eenzaam… En heel erg alleen… Ik ben blij met mijn vrienden… Maar waar is iedereen… Ik zoek troost… Maar bij wie… Er is niemand… En huilen durf ik niet… Ik ben alleen…

bij gevoelig lezen van echt gedicht is het alsof ik omhoog wordt gelicht weet je ik zie me dan als kolibri geheel vrij nog steeds niet afgericht…

Soms strompelen woorden uit mijn hart. Zo lang vastgezeten in mij. Ze kleven meteen aan het papier. Op de verkeerde plek, ongeordend maar vrij. Wanneer ik ze wil verschuiven, sluit weerstand mij weer af. Want wat komt uit het hart blijft onbewogen leven.…

ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

Eén bundel bracht hij uit tijdens zijn leven De eenzaamheidsgevoelens druipen af In zijn gedichten, hij rust nu in zijn graf Al zijn gedichten met veel gevoel geschreven, Een dichter was hij pur sang , niet overdreven Probeerde met zijn werk zijn eenzaamheid te vergeten…

gedicht of geopend op het netvlies of uit het oog plaats mij maar met uitgerukt hart want dit gedicht is het helemaal net niet…

Door jou is mijn hart sneller gaan kloppen. Door jou staat mijn wereld op zijn kop, slaan mijn gevoelens soms op tilt. Deze liefde die houd nooit meer op, dit is een liefde die niet meer verstild. Deze liefde creëert eindeloos gedichten, die jou continu over mijn gevoelens blijven berichten.…

Hoe je aan een hart gevoel geeft, hoe je een hart kunt laten spreken. Hoe een hart vol liefde leeft, minuten, uren, dagen, weken....…

anderen spreken Vaak zo anders als ze schijnbaar zijn bedoelt Als ik toch eens mijn gevoel kon tonen Aan wie ’t maar ervaren wou Ik zou zo graag eens vrolijk wezen Och Here als ik dat eens werk’lijk wezen zou!…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

Je hart verscheurd Een muur om je heen. De ratio spreekt Je zachtheid verdween. Nooit wil je meer voelen Dat gevoel van verdriet. Door liefde bedrogen, Nee, dat wilde je niet. Een hart vol met angsten. Door niemand gekend. Je gevoel kan niet stromen Wordt telkens geremd. Maar misschien is het onzin, Verbeelding, gewoon.…

Een leeg gevoel, een hart met pijn, en dacht dat liefde zo mooi kon zijn.... Ik had een doel, en dat was jij en heel even was je van mij... IK mis je wel al echt een hele tijd dus zeg eens eerlijk, ben ik je nu écht kwijt...?…

Maar als jij glimlacht stroomt stralend zonlicht door de spiegels van jouw ziel mijn hart binnen Met gloeiende wangen gevoed door mijn liefde voor jou voel ik alleen nog maar ... warmte !…

De kist kan nu voorgoed gesloten worden, ergens in mijn hart weer veilig opgeborgen. Maar deze keer is mijn leven op orde, weg met alle zorgen.…

Als mijn woorden jou verstillen je raken diep van binnen in zinnen die beroeren met gevoelens heel intens Als ik je even vasthoud met een pakkende emotie in een innige omhelzing dan voel jij mijn stille wens Als mijn bedoeling overkomt in klare taal die niet verward dan vind jij in mijn zwarte inkt dat ik schrijf van hart tot hart…

Mededeelbaar met onze ogen, in de taal van ons hart. Onze ogen zien en spreken. Onze spieren doen. Ons hart weet !…

Met hart en ziel.…

Wanneer mijn gevoel alles zeggen zou was dit papier geen noodzaak kon het gewoon makkelijk; even gauw hadden mijn gedachten niet deze moeilijke taak bleef de onrust achterwege sprak mijn hart de waarheid stopte deze niet halverwege kwam alles tot dat ene feit werd mijn verstand weer de baas kreeg deze weer vat op mijn leven veroverde het…

Voor Anton Missen doe ik Je nu al, Nog maar een Paar dagen ben Je bij ons vandaan, Ben je voor altijd Bij ons weggegaan, Lichaam van mij dat alleen Met gevoelens verder wil - Maar het gevoel kan Ik alleen voor de ander Zichtbaar maken met Woorden, alleen met De woorden van dit gedicht, Gevoel dat zichtbaar wordt…

Wat is het, dat gevoel wat voelt als een orkaan zonder een ravage achter te laten. Dat gevoel wat je hart overspoelt, wat je kan laten verdrinken, maar wat je nodig hebt om boven water te blijven. Dat gevoel wat je kan verscheuren, je hart in stukken breekt, maar ook het gevoel dat het hart bij elkaar houdt.…

(vraagje van kleinkind, 9 jaar, na school) - och, het mag geen naam hebben (ik) - en moeten gedichten dan niet rijmen? - nee hoor, gedichten die rijmen worden gemaakt met het hoofd, gedichten die niet rijmen worden gemaakt met het hart - bij jou rijmt het niet... dus je maakt ze met het hart?…

Gedichten schrijven met alle plezier gevoelige verzen op blanco papier. Met of zonder vlag en wimpel zonder kapsones eenvoudig heel simpel.…

Je ziet in mijn gedichten vreugde maar leest ook soms verdriet soms kun je mijn tranen bijna zien en toch deert mij dat niet. Ik kan mijn hart hier luchten en dat is juist mijn doel om in gedichten vrij te vluchten met heel mijn menselijk gevoel.…

jouw gezicht ervaar de betovering, verjaag de sleur en vang het moment in een gedicht…