Na de Tilburgse stortbui schitterde het verwelkomend licht
gemeend tintelde zij voor één moment bedeesd haar warmte
bruisend wendde deze seconde tot een levend volle minuut
met een dromerige achtergrond van de dageraad die straalde.
Na haar portret achter de bui van de Tilburgse wolkbreuk
kreeg ik de verlichting…
in opperste volmaaktheid
ligt hij verwaand in 't nest
bewondert hij zijn naaktheid
en vindt zichzelf het best
in opperste verrukking
neemt hij zichzelf ter hand
ziet zijn gelaatsuitdrukking
in de spiegels aan de wand
in opperste verbazing
blijft bevrediging lang uit
beseft hij zijn verdwazing
als hij zijn ogen sluit?…
Ik wil niet dat je ruzie maakt
want je bent zo lief
Toen die nacht jouw stem
gedempt en vervormd door
de broze tussenmuur
Ik volg je silhouet
Je gelaatsuitdrukking
Traag, je gaat weg
En met het sluiten van de deur
ben je er niet meer
Mijn kopje koude thee
Je bent zo lief
zo lief
[Opgenomen in de bundel "Dicht in de Buurt" (Groningen…
270
Bezig met laden