langzaamaan word ik er verdrietig van
al die geluidsschermen
en ondoorzichtige hekwerken
ze beperken het kijkplezier
en bovendien ontnemen ze mij
het zicht op de seizoenen...
zo krijgt straks ook het chronisch
chagrijn vaker vat
op de reiziger in de trein…
Kan ik jouw verlangens delen
in de spotlight achter het geluidsscherm van de snelweg
de gekleurde afbeeldingen
tekent de barmhartigheid op het plafond wat jij niet zegt
de gedeelde passie sprankelt
door twinkelende sterren vanuit een verleidelijke blik
die ik sprakeloos omarm
omdat ik bijna door jouw hartstochtelijke adem stik.…
de naaste buren weten alles van waar de zon op komt
hoe laat de stadsverlichting wordt ontstoken waar
de wilde konijnen legers hebben gebouwd naast
de kreupelhoutwal in het park verstopt achter
het grof beschilderde betonnen geluidsscherm
de naaste buren roepen moord en brand ook
als de kinderen hand in hand ballen lek schoppen
bovenop de stalen…