Alle inzendingen over geluk en verdriet

Intens geluk en verdriet sieren mijn aanwezigheid en met de dood kan ik nu niet leven.…

Ik wacht, zo lang Geduldig, zonder angst Ik wacht, weet niet waarop Ongeduldig en bang Ik wacht, Op liefde of geluk? Op verdriet of haat? Maar ben het zoeken vergeten…

ik wil heel veel met jou delen mijn geluk mijn verdriet mijn woede ik wil heel veel met jou delen mijn pijn mijn zorgen mijn lachen ik kan niet altijd alles met jou delen mijn beleving mijn gedachten mijn gevoel…

Geluk en verdriet, Die emoties liggen dicht bij elkaar, De ene valt vaak bij de andere in het niet, En zijn op te wekken door een enkel gebaar. Iets kan met geluk beginnen, Je voelt je intens gelukkig, Maar verdriet kan dat gevoel verdringen, Beiden kunnen zijn heftig.…

Bij de een Vanzelf gekomen En al helemaal Niet gepland Bij de ander Met zorg overlegd En niet gekomen Zo zijn geluk En verdriet zo maar Naast elkaar gelegd In dankbaarheid geschreven voor mijn 57e verjaardag, 1 september 2012.…

In beide gevallen gepaard met een traan, van geluk, van verdriet of van verstorven illusie?…

Zijn alle liefdes al geleefd geluk genoten verdriet afgeschud, vergeten haat en woede omgezet in vergeving? Is er ooit al wérkelijk geleefd?…

Het ritme van mijn hart dat zingt een lied Bonzend en gonzend Vertaalt het mijn geluk en verdriet Soms is het een klaagzang dat weer een duet Het ritme van mijn hart heeft mijn gevoelens omgezet Het is mijn eigen levenslied Dus verstaanbare taal hoewel het ruist en het klopt Is het het omvangrijkste lied van allemaal..…

Vandaag word ik Maar moeizaam wakker En kom niet verder Dan matig bewustzijn Op een ondergrond Die stevig en rustig is Wacht ik op het moment Dat mijn luikjes opengaan Waarin zorgzaam zijn Opgeborgen de woorden Van rust en vree, Van geluk en verdriet, En van overpeinzing Van hoe ik in mijn Donkerste duister Bijna het leven…

Jaren die vergaan Met geluk en verdriet Maar het verdriet goed verborgen Zodat een ander die niet ziet Jaren vergaan Geleerd van het verleden Maakt het mij sterker Om mijn geluk met iedereen te delen…

vreemde gezichten achtergelaten in de straten van mijn stad zielen vergeten op de uitgesleten wegen van mijn hart wie ik lief had zo lief zijn achtergelaten op het pad van mijn leven bewaken mijn geluk mijn verdriet mijn tranen om even soms kust kust hij mij waait voorbij als een herinnering aan mijn vergeten zielen en rust…

ervaringen, geluk en verdriet worden beetje bij beetje opgezogen in elke vezel bij het ouder worden wordt ze steeds zwaarder en zwaarder om uiteindelijk zachtjes op de bodem te belanden maar als de dood aanbreekt wordt ze opgetild uit het water al het overbodige stroomt vanzelf weg, slechts nog maar een natte spons…

te aanvaarden mijn tranen zullen onzichtbaar zijn, de jouwe droog ik in geluk, in verdriet wij vertellen ze niets beter zo……

Gewenst geboren vrolijk kind zijn gelukkig met man en kinderen liefde kunnen geven aan groot en klein Als een rode draad geluk en verdriet liggen heel dicht bij elkaar geregeld een traantje laten ik ben er nog niet mee klaar Wanneer ziekte zo dominant aan regels gebonden ik ben een ander met stil verdriet verbonden Vrienden om je…

Wanhopig ben ik op zoek Naar iemand die mij Licht in mijn leven Kan geven Wanhopig ben ik op zoek Naar iemand die mij De weg wijst naar het geluk Want verdriet Maakt mijn dromen stuk Wanhopig ben ik op zoek Naar een troostende blik Naar iemand die mij Aanvaardt als mijn gewone “ik” Wanhopig ben ik op zoek Naar zon in mijn bestaan…

Was ik jong gaan dichten had ik in onwetendheid de liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Elke herinnering is een vaag verlangen Naar heimwee in de toekomst Naar wat ooit was en nooit meer zal zijn Naar wat nog kan komen en misschien nooit zal zijn Elke herinnering is een flits van licht In een donkere tunnel van tijd Een glimp van geluk of verdriet Een moment dat voorbijgaat en blijft Elke herinnering is een puzzelstuk Van een…

Die tranen en lach hand in hand samen brengt en niet zondermeer voert naar geluk of verdriet. Zo is zij wis, zo ook waarachtig; in de weerbarstigheid van alledag. De liefde laat, de liefde staat bij de drachtigheid der paarden en de pegels aan de koelkastwand. De liefde is geduldig en vol goedheid.…

Een blik, een woord, een lach, een zoen Vlinders fladderen, harten zwellen op Het gras is blauw, de hemel groen De wereld staat op z’n kop Dagen van stilte, gevolgd door gesnauw Roze wolken spatten uiteen Op slag is de wereld donker en grauw Twee gekrenkte zielen, beide alleen Hoop en wanhoop, geluk en verdriet Bij vlagen murw geslagen…

Ik begrijp het, ieder heeft zijn eigen droom En zijn eigen geluk en verdriet. Dus wees stil, maar vergeet mij niet. Laat mij dromen , niemand die het immers ziet.…

en verdriet samen komen…

als op een kermis de carrousel draaien onze jaren in het leven langs de seizoenen van de tijd met zon regen wind en storm in de mallemolen van ons leven in de winkel de markt het terras vinden wij het geluk en verdriet in het doodgewone alledaagse jaarlijks haltert die molen even herinneren wij wat nu voorbij is in verwachting van de…

Het woord heet ‘zwijgen’ om aan te kunnen blijven, te visualiseren wat de wind ons kan leren. Zij die ook op deze drempel ooit hebben gestaan weten hoe een en ander nu verder zal gaan. We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn. We voelen het huidige, het pure, het intense zwijgen, het verwerken…