Alle inzendingen over gestrande liefde

vaak ben ik aan je kust gestrand op je zand heb ik mijn huid verbrand ik zie de glooiing van je duinrug weer doch de geur van mijn gazelle speur ik niet meer.…

hier had ik willen fulmineren hier had ik mij tegen alles willen keren ik ben gestrand en aangeland op golven van weemoed zuigend ebben mijn voeten weg in overvloed…

het smalle ochtendlicht deinend de duinen de zee met mijn ogen dicht leven in puin en schelpen gestrand in bloedrode golven…

Ik hou zoveel van je Maar helaas is onze liefde gedwongen gestrand Ik hou zo van je……..…

een bloem in de loop van zijn geweer de kinderen ...ze spelen zijn nog niet gestrand in babylon…

‘n Langharige dame te Laren Ging ooit met haar dochters uit varen Doch zij zijn gestrand Ik las in de krant Over ’t lot van die vrouw en de haren…

De liefde heeft de strijd glansrijk verloren...…

Deze liefde geeft me energie houdt m'n huwelijk in stand heb die spanning nodig anders was 't al gestrand!…

leef mijn leven want bij mij is alles gestrand…

een drijfblad op de vijver je gave rand hartvormig ingesneden je blik gestrand met gele wimpers te midden van oogwit je bestuiving ontroert je groene stilte.…

Flip, flapper, spetter door de oceanen, Want dáár voel jij je in je element. We hoeven niet te weten waar je bent, of wat de status is van jouw organen. Wanneer je vrij bent en je voelt je fijn, Wil iederéén toch onbereikbaar zijn?…

“Ik ga een dagje uit naar Engeland Met mijn projector en projectiescherm Om Fitna te vertonen,” sprak Geert ferm, Maar hij is op de luchthaven gestrand, Al zwaaide hij ook dapper met zijn pas - Wat op zichzelf al een vertoning was.…

Nu ook de vierde poging is gestrand, wil hij er, eindelijk, de brui aan geven. Hij kent het einde niet van al het leven, uiteindelijk is alles in Gods hand. Dat hij niet zo geweldig kon voorspellen, Had ik je eerder wel kunnen vertellen.…

schepen glijden op het water voorbij het lijkt net of ze wachten op mij tot ze aan de horizon verdwijnen toch blijven de lichtjes in mijn ogen schijnen ze leiden mij naar een ander land tot ik bij jou ben gestrand…

Zijn ziel verzand in stilte gestrand vond zij hem aangespoeld met het laatste licht van de wassende maan in zijn ogen een vreemd gesternte gegraveerd in zijn rib haar Naam in vergeten tekens.…

Ik was op weg, helaas ben ik gestrand, En (ja hoor!) zonder praatpaal bij de hand.”…

Wanhopige gelegenheidspoëten Die in het zicht der haven zijn gestrand, Zijn desperaat bij deze site beland, Daar wij van sinterklaasrijm alles weten. Kijkcijfers stijgen nu naar grote hoogte, Door al die rijmelaars met grote droogte.…

De zandkorrels ruisen door de vingers van haar kleine hand, hier heeft zij gespeeld, hier is zij gestrand.…

Bloedrode zeester geworpen op 't warme strand vloed reikt je haar hand.…

Leeg, door blik ontzield lig je stil op zompig asfalt oude kleren, plastic slippers naamloos lichaam in de nacht Wie ben je hoe kwam je hier terecht wie verloor zich in je ogen, daar waar nu slechts straatlicht valt, - is er iemand die nog op je wacht? Traag zoekt je bloed de afgoot verdwijnt in het beloofde land van zoete kou en gouden…

Voor eeuwig staat jouw naam nu in mijn hart gegraveerd, want jij hebt het met heel veel liefde gereanimeerd. Maar deze liefde wordt mij te veel, zoveel geluk en tranen vallen mij ten deel. Jij bent de vrouw van mijn al dromen, mijn hart is gestrand in een liefde waar het niet meer uit kan komen.…

Een potvis op Terschelling overleden, Het beest was er gestrand, dus zwaar de klos. Daar laten we een protocol op los Vanwege houdbaarheid, een goede reden. Gelukkig is de pot vis in mijn kelder (Een fles met zure haring) nog wel helder.…

Zo kent ieder leven groter leed en alle pijn kan zich verzachten mits op tijd gedeeld Wrakhout deinend op het water dat éénmaal gestrand voorgoed een eiland wordt uit wind en zand…

Toevallig uit, toevallig tuis, gestrand op hierdie teennatuurlike terras sonder om ooit onloenbaar aan te land. -------------------------------------------- Uit: Versamelde gedigte, 1990.…

Dat schaapje Stephanie daar in Down Under Gedoogt de islam moeiteloos als land, Waardoor haar loopbaan pijnlijk is gestrand, Een zeer terecht gevolg van deze blunder. En door haar domheid wordt het nu publiek, Die wereldvreemdheid van de politiek.…

in zijn poging een snelsonnet te schrijven is onderstaande dichter reeds gestrand hij ligt nu met zijn voeten in het zand en zal daar nog wel n klein tijdje blijven ik reken op begrip en tolerantie ook een dichter heeft wel eens vakantie…

Het is een tijd van dreigende berichten De crisis groeit, bekommerde gezichten Om mijn bedrukt gemoed wat te verlichten Mijd ik de media en ga ik dichten Zolang de euro nog niet is gestrand Hou ik mijn kop maar even in het zand…

Geen pleziervaartuig aan de kade om de gebroken stilte te accentueren dat geen enkel jacht hier is gestrand. Het sprookje uit een feelgood movie geeft de essentie kleurrijk in beeld van het einde als een kraterinslag.…

de wereld glipt uit mijn hand draaiend, tollend rond de zon kimmend een laatste glimmering een zee aan mogelijkheden beschenen en daar sta je dan, gestrand, wachtend op de vloed je ondergaat de golven, zomaar verdwenen naar de maan…

ik weet zeker dat er eens iets was vergeten, maar zo aanwezig ik proef nog steeds de stilte, het zilte gestrand, op drijfzand ik heb de duinen achter mij gelaten loop zinderend brandend zand de golven verdrinkend, verdringend het spoelt aan mijn voeten…