Alle inzendingen over gevangen OR onverschilligheid OR Sa M.

Mijn geloof is gevangen, m'n verlangen is stuk. Met elke druppel die viel ontnamen mijn ogen me het licht naar mijn ziel.…

as in frou sa machtich yn syn ienfâld is har grutte sa ûnsjoch lykas in Rubens Ik seach har de skientme fan in soad en alle seine foarmen dat myn gefoelens stoarm har wylde hier meitsje my rûch en mei de spanning fan har blank sheet bliuwt myn tonge stean oan myn droege hoorn mei har djip glasje eagen…

Het gevaar van alcohol zit ‘m in de roes van onverschilligheid. Het glas of de fles is veel te vol net zoals de problemen die men innerlijk bestrijdt… Alleen komt het besef pas weer de dag erna dat drank de oplossing niet zal zijn en meer kapot maakt dan liefde en welzijn, puur door bier, sterke drank of wijn.…

zoals ik was was jouw zijn was jij in mijn pijn was wie ik zag zoals ik was zoals ik ben in mijn zijn vanaf nu zoals ik voel en alleen jij jij weet zoals ik was lief dans mijn dans dans met mij en voel voel voel je hart mijn hart zoals het was zoals ik ben schrijf schijf over mij voel de echte jij en denk…

strooi zand in mijn hand licht in de zee zucht wind op mijn huid streel sterren in de nacht en zie zie strooilicht in het niets…

Het glijdt uit de gedachten in het ruime water, de ziel waarvan de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd door jarenlange boeien, brullend in een wisselend tij en waar een scheepsadem aan de wallenkant z’n stemgeluid langzaam en gestaag z’n weg laat vloeien. Vloten vol schaduw ebben weg in flarden mist als de vlotten zich traag voortbewegen…

alles achter me laat ik los alles dat wat niet was wat me leerde me genas van alles dat ik dacht dat ik was alles wat ik dacht dat ik was laat ik achter dat was…

Onzichtbaar, maar pijnlijk voelbaar chaos en pijn in m'n hoofd veroorzaakt door het monster dat migraine heet die me danig van m'n bestaan heeft beroofd en ik dagen niet eet in duisternis gevangen rijg ik de dagen aan elkaar aan bed gebonden als een kluizenaar met bizarre gedachten en slapeloze nachten Maar dan opeens...…

Vertrapt, verstoten… In het hart geschoten. Weg moesten wij van deze plek, weg van huis… Nergens anders vonden wij een thuis. Een lange reis vol verlies en pijn… Waarom zouden ze zo boos op ons zijn? Ramen ingegooid en huizen vernield… Ik weet niet wat die bruinhemden bezield. Oproer en geweld… Is de partij alles wat nog telt? Afschuw…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

gevangen in m'n eigen lichaam schreeuw ik het uit laat me vrij ik wil hier niet zijn zonder al teveel succes probeer ik te ontsnappen in werelden die niet de echte zijn ik sla tegen de muren van mijn gevangenis en schreeuw hulpeloos om vrijheid zonder dat het helpt want naar mij word niet geluisterd maar wanneer er word geslapen dan ben…

Sa pause est au creux le plus sombre. Nul n’est plus à l’étroit que lui. L’été de longue clarté, il filera dans les ténèbres, par les persiennes de minuit. Il n’est pas d’yeux pour le tenir. Il crie, c’est toute sa présence. Un mince fusil va l’abattre. Tel est le cœur.…

Jouw lijf veilig gevangen in mijn armen, gedachten loslatend langs jouw oor laat ik je rusten in mijn schoot. Je gezicht naast m'n lippen. We staren in dezelfde richting, klampen ons vast aan elkaar als drenkelingen in de zee waarover onze blikken dwalen.…

mogelijk een schone deugd ook al besef je dat nog niet In de hal blaast de eerste trein onverschillig vaarwel maar in dat toen uitgestorven duivenkot kwam zijn spiegelbeeld voorbij fladderen Ja, 't is waar, zulke mensen kwam hij vaker tegen…

ondergronds de veilige haven in het doolhof voor blindgangers bovengronds de gevarenzone stampvol zieners in buitenaards licht…

De koe is groeiensmoe zij loeit zo droef op de veranda, de koe is moe zij draagt er twee - enculée de sa mère. De boer slaat flank, hij roemt haar boezeroen van vlees en wimpers. Donsoor trilt, neus snurkt roze rauw, zij weent en roept teloor in 't stille dal.…

ik beitel kou in stenen harten als gevangene van mijn geest maar de wens ooit te ontsnappen is nog nooit zo sterk geweest…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

haar sierende kleur was beurs in tinten blauw tot paars niet haar voorkeur voor omslag zij prefereerde gebroken wit de inhoud boeide hem meer dan haar lief was in zijn aandacht gevangen verstilden haar zinnen zorgvuldig werd ze gespeld terwijl zij verlangde naar de epiloog zodat ze eindelijk kon vervagen tussen nog onbeschreven vellen…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

een daverende stilte geleidt mijn oog naar jouw schaduw het gordijn vlekt het toneel als was je menselijk schuw of zomaar te veel een schijnwerper snijdt cirkels, vangt jou als jij eens, onverhoopt, vluchten zou…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

Met betraande ogen, kijk ik door het raam Zie buiten alles weer open bloeien, Alles krijgt weer kleur, Toch voel ik me opgesloten en alleen, Gevangen in mijn pijn en verdriet. En hij die de sleutel heeft, beseft het niet.…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

Als ik in mijn kooitje zit en ik kijk in de lucht zie ik de andere vogels en sla ik een diepe zucht. De tralies zijn er altijd tussen hen en mij ik voel mij ongelukkig waarom ben ik niet vrij? Al was het maar een uurtje dat ik mijn vrijheid kreeg dan voelden mijn leven beter en niet zo erg leeg.…

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…