Alle inzendingen over gevecht met jezelf

Als een ijsberg in het water, koel bewust van je kunnen alles wat je hebt of nog wilt alles wat je bent of wilt zijn inzichtelijk overzichtelijk Maar vandaag wil je de diepte in weg van alles wat je waarneemt vandaag wil je ingaan in het diepst verlangen meer van jezelf te mogen zien Vandaag de verfrissende duik in het diepe…

verlangen hangt een foto van ons samen ik zie hem in het maanlicht hangen waar hij ooit zal vereenzamen In het licht van mijn gedachten schijnt de zon voor ons beiden maar jij kunt niet langer wachten op mooie en betere tijden In de toekomst van mijn heden ben jij je eigen weg gegaan en al het moois wat wij deden heb je altijd voor jezelf…

vergeten het blauw van je ogen het goud van je hart wie heb ik meer bedrogen door het geloven in niets dan jou "Als je datgene wat je zoekt niet in jezelf vindt, zul je het zeker nooit buiten jezelf vinden"…

Van jongs af aan heb ik geleerd Mezelf te begrijpen Je eigen kunnen Je eigen doen Niemand die het kan veranderen Blijf jezelf tot aan het einde Blijf totdat je niet meer kunt Dan kun je rustig slapen gaan Om nooit meer terug te komen…

Niet het leed, de pijn, maar je goed voelen en jezelf zijn. Vandaag leven en dit bewust doet en moeilijkheden het hoofd kunnen bieden. Terwijl dat met hulp van God moge geschieden.…

Het is van jezelf, toch betaal je voor woede – bloed, zweet en tranen.…

Goed werk doen door mezelf te zijn, jezelf te zijn. Dat is werkelijk alles wat ik van mezelf vraag.…

Je moet jezelf zijn, maar je valt niemand lastig -- anders mag het niet.…

Om je heen Gevecht Oorlog Veroordeling Onenigheid Gevecht Verdriet Verlies Angst Ga dan Naar binnen En voel je Geborgen In je liefdevolle Diepe kern Je warme huisje De stille Oneindige kracht De liefde…

opgesloten in de cirkel 'mijzelf-ik-mijn' gevecht met de angst…

Wanneer men luistert naar zijn ziel dan begint taal zowaar te leven...…

We kunnen er niet over praten Alleen zeggen we hoop te hebben Terwijl een orkaan over land gaat Geen mens meer is te redden Pas na een verwoestende storm Als zijn krachten zijn afgenomen Zijn sporen een nieuwe vorm Van wat hij heeft afgebroken Zo zie ik mezelf ook Zonder een echt verzetten stap Ik had blijkbaar alle hoop In dat klein…

Alles is verloren, alles is voorbij, alles lijkt doelloos gebleken want het gevecht is gewonnen door de ander. Het eerste eerlijke gevecht moet nog worden uitgevonden, want er zal altijd een verliezer zijn.…

Wanneer de vijand sterker is, heeft een gevecht bij voorbaat geen zin!…

Wat is geluk nu echt Is het krom Of is het recht Precies dat gevecht…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

haantjesgekraai klinkt tijdens het messcherp gevecht in kring van bloedgeld…

Gevecht met de zee om veilig thuis te komen met haven in zicht.…

Ik houd van mezelf. Ik heb altijd aan mijn ziel, zonder roepnaam of lichaam de trouw beleden. Het was, is en zal zijn: een loflied op mijn expressie, totaal. Totalitair zal men alleen nog praten en napraten. Het zijn de hiaten der mens. Ik bezit nu, momenteel een heel scherpe ooglens!…

wandelen en zwerven in bossen en parken gewoontes gaan sterven gezond voor dit varken mijn zinnen verzetten in de pure natuur jij zult niet beletten mijn eigen dressuur het gif moet verdwijnen uit botten en vlees de zon moet weer schijnen voor Jan Zonder Vrees ik zoek bloemen en kruiden vermengd met wat water het goud van deze tuinen…

tussen wit en zwart buigt in krampachtig gevecht de laatste strohalm…

Het is een gevecht bij voorbaat verloren, het is een ziekte die niet zou mogen horen, te vroeg. Het is een wedstrijd waarbij de winnaar altijd al bekend is, onoverwinnelijk onverwoestbaar en mensonterend. Kanker. Te vroeg John, te snel, een oneerlijk gevecht tegen een oneerlijke concurrent. Te snel te vroeg en zo unfair.…

benen kunnen mijn moeheid niet meer dragen tegenwind een te groot gevecht dus parkeer ik mezelf in de tram…

om het brood Samenleven is Jezelf doorgeven Je bloed Je genen Op een moment is het verdwenen In ieder mens zit een noodzaak Een oorzaak En een godsspraak…

Bestrijden, 't Onrecht Aangaan, 't Gevecht Allerliefste, 'k blijf ervan dromen Jouw Liefde besprenkeld op mij 'k Hou van Jou, 'k hield van Jou 'k Hou van Jou Mag ik voor eeuwig verdrinken in Jouw Liefde? Mogen wij voor altijd bij elkaar komen?…

de hitte kastijdt dit glooiend land van weiden stieren grazen als prinsen in de zon trekvogels flankeren als witte jonkers het edel vee heet geblakerd lonkt de maestranza in Ronda is de locatie al volzet ongenadig sneeft het beest hier is de dood een feest.…

snoepte van de mooiste bloemen worstelde met zijn kracht die zich 'n weg naar buiten zocht vol energie en met zijn gulle glimlach genoot hij van zijn leven structuur was zijn leidraad nieuwe dingen maakten hem razend en bang zijn kleurenpracht scheen overal waar hij zich ook ging voor altijd veilig in zijn eigen wereld onzichtbaar zijn gevecht…

de afgrond gaapt z’n bek steeds wijder tanden groter diepte dieper zich vastgrijpend aan het heden flits het verleden als 'n speelfilm voorbij naarstig op zoek naar die touwladder om de hoofdrol te kunnen blijven spelen vechtend tegen de tijd die sneller rafelt dan de afgrond diep is *~ Duogedicht met Martien Montanus ~*…

de leegte in haar ogen kleurt peilloos diep waarin vissen welig rondwaren krijtwit haar gelaat tenger structuur zichtbaar gebeente oogt bitterkoud ondergrens allang overschreden zoekt dolende ziel naarstig naar houvast…

onmacht verscheurt maakt klein onzichtbaar het leed ondragelijk onuitputtelijk vechtend tegen de gevestigde orde die niet thuis geeft dralend wordt je zijn ontmanteld zodat het ieder ander ontgaat tot de stilte onhoudbaar is…