Alle inzendingen over geven OR hart OR armen

Ze loopt elke dag voorbij het grijze haar fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel…

Je armen om me heen Ik denk laat me los Maar voel me tegelijkertijd zo verloren Ik kan niks meer We zitten daar maar Geen idee van tijd Wat we wel weten is.. Dat we elkaar nooit meer loslaten Voor eeuwig bij elkaar We hebben misschien twee harten Maar ze kloppen als één!…

Maar dan denk ik:wat maakt kleding nou uit sommige mensen zijn zelfs te arm voor een beschuit…

Armen vol geluk dat is een kostbaar geschenk houdt het stevig vast.…

Wij sluiten alles hermetisch af om ons te beschermen tegen het gespuis Zij slapen met open ramen en deuren Wij leven met de mobiele telefoon, de PC en de TV Zij zijn verbonden met de hemel, de zon, het water groene velden en de schaduw van de bomen De moraal: zijn zij arm, ver van de bewoonde wereld, of zijn wij het...…

kom in mijn armen en laat me je laatste uur verwarmen en wiegend eindigt hier jouw avontuur nooit meer in mijn armen geen kopjes nooit meer vragend in de keuken geen gesnor de brandstof is op…

Bloemen plukt ze Armen vol bloemen Ze loopt blootsvoets Door het gras Haar tranen Zijn als druppels dauw Vallen op haar handen Tranen uit haar ziel Wie zou ze kunnen zeggen Wat haart hart beroert Ze gaf hem op Om hem de ruimte te geven De vrijheid Die hij nodig heeft Om verder te kunnen leven Zelfs hij ….kent niet haar pijn…

De ochtend nog koud en zwart de tuinlamp - op zonne-energie - gedoofd ik zoek op gedichten.nl naar wat warmte voor mijn hart soms vind ik een juweeltje een gedicht als een prieeltje dat gedicht is als het licht van de eerste ochtendzon en belooft voor de dag iets goeds.…

Eén was in de wasmachine één was op het rek één was in de strijkmand wie maakt wie nu gek gisteren nog opgeruimd vandaag al weer veel rommel één kind net naar bed een ander op de schommel één vloer net schoon gemaakt een ander al weer vuil even ben ik afgehaakt weet niet waarom ik huil het is misschien omdat ik snij de uien op een…

Vroeg in de ochtend ging Piet vissen vangen aan het haakje liet hij pepernoten hangen in zijn bootje zat hij te wachten, stil en kalm wat zou er bijten: een voorntje of een zalm? lieve kinderen, jullie zullen het wel snappen de vissen wilden helemaal niet happen ze houden nu eenmaal niet van pepernoten roerloos lag de dobber tussen de boten…

van een baby, waarachtig van harte gefeliciteerd, ze is prachtig!…

eerlijk gezegd lijkt me dat niet zo best plotseling gil ik om een spin, ongecontroleerd en merel vliegt weg, ze is hem gesmeerd mijn kinderen lachen, de stilte is verbroken de arme eitjes zijn nu van warmte verstoken kom je nog terug, lieve merel, moederdier ik smeek je, alsjeblieft, doe mij dat plezier want ik wil je kindertjes op zijn…

In het droge zand een paar oude kruiken verwelkte bloemen tussen de struiken verwilderde planten tussen de bomen van een mooi gazon kan ik slechts dromen in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog maar ook een beeld met pijl en boog haar smalle linkerschouder is ontbloot ze is gemaakt van afvalhout en schroot het meesje en de merel…

vrij van tuinieren word ik blij het is hobby voor iedere dag ik wroet in de aarde met een lach ik werk met schep en heggenschaar snoei een takje hier, een twijgje daar net als mijn opa vroeger deed die kon het goed, als je dat maar weet ik hou zoveel van bloem en plant ik graaf met mijn handen in het zand en soms ga ik de planten water geven…

veeloud zeer dat nooit verjaart weer opnieuw doorstane angsten en ook dreiging van terreur doen me duidelijk beseffen: de bevrijding is nog lang niet klaar stel geweld aan de kaak leg onderdrukking aan banden dat is de taak van vredelievende mensen uit alle landen zodat vrede meer wordt dan een woord een groeiende bloem in ons hart…

In de lente gaan de krokussen groeien en kijk die narcissen eens mooi bloeien er huppelen lammeren in de wei net als jij en ik zijn ze heel erg blij in de zomer gaan we naar het strand bouwen een groot kasteel van zand en dan gaan we zwemmen in de zee kom op, wie gaat er met ons mee? in de herfst: die prachtige kleuren. ruik je ook die…

Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin waar vogels zoeken naar zaad en pieren de esdoorn heeft nog een kale kruin blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes de eerste lentejurkjes geven mij zwier geen idee wat de nieuwste mode wordt de krant verkreukel ik tot oud papier gastvrijheid pruttelt in de koffiepot de buurvrouw zet haar raam al…

Op een lage rommelzolder zat een lieve teddybeer hij was behoorlijk gehavend maar ook op en top een heer hij zat naast een roze auto eentje met een open dak die auto ging al jaren mee miste wel een beetje lak er lagen ook een pintol een bal en een kapotte schop zomaar tussen Hobbelpaard Stoere Ben en Barbiepop Beer had scheuren…

Jij zit daar, zo diep mijn ziel, armen en mijn lichaam, omhelzen jou maar hoeveel meer woorden ik je willen geven zou weet ik, dat afstand de regel is en jij dit enkel zo willen zou zoekend naar jouw hand beseffend, je te moeten laten gaan en zie wel wanneer en of ik weer in jouw armen beland maar om jou echt los te kunnen laten bestaat…

Kom, ik neem je in mijn armen huil maar lief, ik ben bij je ik zal je vasthouden, zo lang als je wilt totdat je weer rustig bent Ik zal je al mijn liefde geven ik zal je al mijn rust geven ik zal je al mijn kacht geven het geeft niet, huil maar, ik ben er voor je En mocht ik er eens niet voor je kunnen zijn denk dan aan mij doe…

Ze wou zich opnieuw geven met hem leven hopend ook te mogen ontvangen haar vol verlangen naar armen, handen en streling een nieuw liefdevol leven. Met tranen in haar hart, hopeloos, opgegeven. Warmte, echte liefde, te diep weggestopt... of erger nog, hij heeft dit nooit ten immer, ooit ontpopt.…

Houd me dicht tegen je aan als een band om je arm als een hanger op je hart want sterk als de dood is de liefde, en afgunst zo diep als het graf. ----------------------------------- uit: '27 liefdesliedjes', 1971.…

Teneergeslagen leidt zij haar leven Brokken van verdriet laten haar bijna stikken Hoe hard het dier in haar ook probeert Deze wonden kan ze niet meer weglikken Als een geknakte bloem in een zware storm Weerstaat ze de slagen van de wind Toch duurt het niet lang meer Voordat ze zich midden in de storm bevindt Meegevoerd in de waanzin Waarin…

Op ’t einde voelde hij zich bezwaard, de dood deed hem beven, hij kon ‘t leven niet geven, geven, ‘t lag niet in zijn aard.…

Wees niet bang om anders te zijn De meerderheid heeft niet altijd gelijk. Iemands waarde wordt gemeten naar wat hij anderen geeft.…

Ben ik egoïstisch wanneer, ik voor een goed doel, niet doneer. Ben ik egoïstisch als ik zeg, tegen elke goedbedoelde bus, nee! Toch zet ik bij de plaatselijke super een blik eten in het rek, toch doneer ik niet gedragen kleding in de bak zodat: een ander iets aan heeft. Maar die immense goede doelen, gepareerd met girorekeningen…

Ik schuif weer verder over je te gekke meubelen en toon de kale muren hoe goed het is te géven...…

Verbrand in zijn pak, verstrooid over de golven – maar hij waait terug.…

Ik heb niets meer te geven Want alles wat ik gaf Was voor jou te weinig Niet compleet en ook niet af Ik heb niets meer te vragen Wil ook geen antwoord meer Want ik wil niet meer geloven In de leugens van weleer Ik was een meester in vergeten De waarheid werd vrolijk ingekleurd Ik heb mezelf steeds bedrogen Mijn geweten voorgelogen…

zijn letters en woorden en zinnen Speciaal zijn ze niet maar wel speciaal gekozen voor jou Want wat ze je doen daar diep vanbinnen Dat is precies wat ik je geven wou…