Alle inzendingen over gevoel OR geheim OR tranen

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

in een woordeloos verdriet zijn de tranen opgedroogd tot een woordeloos geheim de jaren vervagen alsof ze niet waren in de nevel van een mistig niets slechts de moeite verwoordt het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

maakt me enkel bang Maar door het huilen van mijn tranen Duurt in ieder geval de dag niet meer zo lang En liever tranen dan gedachten Door het zoute water weet ik dat ik leef Gedachten enkel over mijn verschijning Iets waar ik zelf niets om geef Maar leven wil ik, ondanks mijn gedachten En leven zal ik, ondanks warme tranen En als eens…

Ik denk het niet Tranen van ongeluk…

Ik verberg mijn tranen Ik verberg mijn verdriet Ik voel me niet open maar ook niet gesloten Niemand weet hoe ik me voel, dat ene moment dat je kijkt in de spiegel, dat je jezelf in je ogen kijkt En je haat en woede ziet Het doet me nog meer pijn maar mijn pijn ziet niemand, niemand behalve ik, ik zie mijn spiegelbeeld, mijn verdriet ziet…

een traan, een lach, een boze blik, een vloek een gevoel van nee maar dan toch weer ja jij bent voor mij de wereld... totaal geen bezwaar.…

Woorden, ze zijn soms teder zacht van wie ik het nooit had verwacht waarom blijft het "vroeger" me toch plagen durf ik bij jou die kans niet te wagen? Woorden, ze blijven me steeds plagen waarom hoor ik jou nu dan vragen maar hoe ik je het ook probeer uit te leggen 't doet me veel pijn om dat te zeggen. Woorden, dingen van vele jaren…

in een woordeloos verdriet droogden tranen op tot een woordeloos geheim woorden vervaagden alsof ze nooit waren in de nevel van een mistig niets woordeloos verwoordt de moeite het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

Mijn masker verhult in geen geval mijn tranen want die komen er door heen. Materialiteit wint het nooit van mijn gevoelige hart want mijn verlangen is dat je me raakt in mijn gevoel, mijn ziel. Mijn masker voor jou ik moet het maar eens afzetten dan zie je waar mijn tranen vandaan komen.…

Een traan geeft liefde en verdriet. Een traan toont je gevoel. Vaak zie je ze, soms ook niet. Een traan, zo intens in liefde of verdriet.…

mijn hart dwaalt tussen rivieren van verdriet stroomt door een dwaalhof van tranen weent een eindeloos lied fluistert een harteloos geheim verzwijgt een pijn, niet vergeten mijn hart dat is mijn verleden…

Ik heb geen geduld meer voor het hart vol tranen van zelfmedelijden alleen nog maar het lachend gezicht verwrongen door oprecht verdriet diep weggestopt en met geheimen tot aan de jaszakken toe gevuld daarvoor heb ik geduld.…

en dan rollen er tranen zijn ze van jou of zijn ze van mij tranen der herkenning het diepe gevoel van er alleen voor te staan ze is maar één telefoontje ver…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

Het was ontdekken vertrouwd zijn met elkaar en dat merkwaardige gevoel samen delen een grenzeloos beminnen in de beschutting van mijn kamer, ons geheim elkaar toegewijd en toen pas leerde je mij de namen die vertelden wat ik gaf en jij nog verder nemen zou…

begraaf mijn tranen op het strand met zachte streken van je hand zodat ik nu eens kan vergeten de geheimen van niet-weten die mijn leven domineren als een tij dat niet te keren krachtig beukt op kademuren alle dagen, alle uren van mijn onvolkomen leven dat ik eens terug zal geven zodat de Man die tranen spaart de mijne in het zand ontwaart…

hardvochtig terminaal beloert mijn hartslag het verstandshuwelijk tussen vluchten en vergaan de kwal van het toeval bepaalt mijn laatste ogenblik terwijl de zwaluw hoog vliegt en laag o groot geheim je ontneemt me de adem terwijl ik zing…

Zacht Is jouw huid Hard Is jouw stem Wanneer ze zegt Ik wil niet Dat je bij me bent Naast me staat De tranen voelt Die ik stiekem huil In het geheim Waarvan ik niet wil Dat jij ze kent Want ik ben alleen…

Zeg me, fluisterde ze wat is het verhaal van je tranen zeg me, wat is het geheim van jouw warme lach vertel me, waarom je mij terug kwam zoeken haar ogen, even donker als de zijne, blikten hem aan in verwondering…

Niet mijn hele ziel en zaligheid leg ik hier voor jullie neer de diepste geheimen zijn voor mezelf die littekens doen te zeer. Je ziet in mijn gedichten vreugde maar leest ook soms verdriet soms kun je mijn tranen bijna zien en toch deert mij dat niet.…

jouw hart troost het kind wat heeft geleden droogt langzaam alle tranen klopt krachtig door jouw sterke wil huilt om alle verloren jaren verzwijgt niet langer de geheimen durft iemand te vertrouwen geneest door liefde in en om je heen jouw hart dit is jouw heden…

Met tranen in de ogen schil je mij, rok na rok snijd je grove stukken Je huilt er zachtjes bij In de kern schuilt het geheim je brengt het dichterbij Ontdekt een vage schittering verdwenen na de eerste blik Je kijkt een tweede keer Oogleden gaan op en neer Een dikke traan zout mij conserveert, jij bent weer vrij…

En ik denk alleen: tranen zie ik soms in vragen wat loopt een mens zo alleen soms te dragen. Dan vraag ik mijn hart en ziel even om wijze raad. Ja. Laat het een weet zijn, ik blijf mijzelf keer op keer, dit gedeelde geheim is nu ook geen geheim meer. Word ik arm, roodborstje tikkend even zo paraat.…

Je vingers strelen mij langzaam tot een orgastisch hoogtepunt Dit gevoel is zo waanzinnig en geeft mij een zinderend gevoel……

Even een gevoel van verdriet, 'n traan van jou en een van mij, vloeiden samen en werden één. 'n Warm vertrouwen in jou en mij sterkt het gevoel van het "ons" zijn. Want ik vind jou lief en jij mij... Dus kussen we de tranen weg, gaan verder waar we bleven, op weg naar onze toekomst....samen!…