Stenen speelgoed
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 
914
914Bladeren spelen uit twijg ontwaakt
schaduwen in niets ziende ogen
lispelen een lied vol mededogen
nu het beeld zich aan hun schaduw raakt
Het groene kleed dat marmer siert
geeft het doods grimas een lentekleur
het koud witte lijf de valse fleur
van bloeiend leven dat welig tiert
Haar handen plukken het mossig bed
krabbend als verdriet…
Bezig met laden