Alle inzendingen over grondeloosheid

Bodem die onder Het menselijk Bestaan wordt Weggeslagen Gezin dat Allang de Hoeksteen niet Meer is - Vertrouwen verdwenen Tot achter de horizon Terug bij de Schepper Waarmee alles begon - Existentiële grondeloosheid, De veiligheid verschuift…

Alles had ons moeten scheiden, alles bracht ons tot elkaar; van een grondeloos verblijden werd de najaarshemel klaar. Nooit in 't bitterste uur van lijden vroeg het hunkrend hart: tot waar? Alles had ons moeten scheiden, alles bracht ons tot elkaar.…

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd.…

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd.…

Hij wierp zich ziende in het grondeloos Diep van Zijn eeuwige genaverbonden; Verheffend bovenal en voor altoos Gods Eer, Wiens heiligheid hem had verslonden. Hij werd het hoofd der ijzren hierarchie.…

met een onbestemd verlangen legt hij vingers op haar lippen die vochtig zwijgend toestaan dat de trilling haar verrast zal zij komen moet hij weggaan is het fictie of een waarheid dat intense “willen hebben” dat hen eigenlijk niet past in een grondeloos beleven legt hij handen op haar lichaam dat lief en leed vergetend in een vacuüm verkeert…

Gij hebt al wat op aarde is begraven in de duisternis, begraaf ook onze zonden boos in Uw genade grondeloos. Wanneer het lichaam slapen gaat, de ziele toch niet slapen laat, Maar waken* tot U alle tijd, die aller zielen Vader zijt.…

En duizlend tuurde ik, als in diep een wel, In 't grondeloos mysterie van uw ogen. - ‘Daalt ge uit de Hemel in de levenshel? O gave een god uw mondje 't groots vermogen 't Onthullen ál wat wij te raden pogen, Eer gij 't verleên vergeet voor kinderspel! En móet gij zwijgen, moogt gij niets verraden Van 't vorig leven?…

Ze hadden ons een verhaal te vertellen, Maar niemand die het hoorde, Niemand die ze zag, Niemand die ze kende Tot de dag dat ze zich wreken wilden Op het leven dat hen onthouden was; Gekwetstheid die voor hen Niet meer, niet minder was dan Het bestaan dat ze hadden geleid, Haat die broeide, en geen kant op kon, Tot de dag dat ze…