Je lacht erom als je het leest
Berichtje uit mijn avondkrant
Teer Guichelheil, vermiste plant
Is weer terug van weggeweest
Op ranke steel wuift zij parmant
Naar plaggenstekers aan de kant
Je lacht erom als je het leest
(Waarschijnlijk giechelt zij het meest)
Een roze bloem in drassig land
Heel Berkenwoude viert weer feest
Teer Guichelheil…
Leven als een plant
Guichelheil
Huichelt geil
Leeft uit verband.
Feest, vertier
Als ooit tevoor
Ontspoor
Als een dier.
Beweeg dit land
Verwijl
Niet onder zeil
Gebruik je hand !…
mijn heilsbloemen dragen
vrucht, wenken gedachten
vangen lucht voor vogels
tegen kromheid van aarde
plantaardig huichelgeil en
nepkonijn, strek tot uiterste
waanzin, ruik honingzoet
hars, druipend uit wonden
ontwaak uit ontboste droom,
kruid van vochtige gronden…
geduid
Als alles wat besproken is gezegd
En alles wat verbrast kon is verbruid
Soms voel ik even een verlangen naar
Het einde, die goedkope panacee
En naar de stilte daarvan, dat geluid
Ik merk dat ik me, langzaam weliswaar,
Maar toch verzoenen kan met het idee
Dat het voorbij is straks, over en uit
-----------------------------
uit: 'Guichelheil…
Zij bieden
voor de pijn van heimwee en verlies
een staalkaart aan van balsems: melkkruid,
honingklaver, engelwortel, zilverschoon,
zachte dravik, bitterzoet, nachtsilene,
guichelheil, vlinderzegge, ogentroost.
---------------------------
uit: site Reine Wellens.…
Paar haar maar aan Gargamel,
minne man van geil en guichelheil.
En dan later in `Het Blauw Journaal':
`Die zwartrok met zijn kater
sloeg een flinke krater
in onze knappe snoes
en ging weer met een smoes.
Het is niet best met haar gesteld,
door die liefde was ze uitgeteld.…