Alle inzendingen over haar OR hart

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

't Hart slaat mede in elke klop. Diepgedoken zielewoorden wekken ze uit hun doodslaap op. Levenbrengende openbaring; - stemmen-, hartenharmonie; - zang en weerzang, zoetste paring van muziek en poëzie! ---------------------------- uit: 'Verzen' (1900)…

Dan zal ik langs de velden, In geur en kleur en licht, Haar 't zoet geheim vermelden, Dat diep in 't hart mij ligt. En wil zij knikkend blozen, De zoete liefste mijn, Dan zal 't vol zang en rozen In beide ons harte zijn.…

‘t Klinkt door woud en velden, 't Dreunt door berg en dal; 't Vloeit van hart tot harte, 't Zingt van mond tot mond, 't Leeft van eeuw tot eeuwe, Land en wereld rond. Ja! waar dringt het niet? Ja! wie zingt het niet, 't Zoete lied Der minne?…

Al moest, in mijne boezem, 't hart Nog breken.…

Ik vlucht mijn leger, mijn vreedzame dakje; 'k heb hond noch geweer, door de nacht loop ik heen, Mijn boezem doorwoelt een knagende smart, En waar ik ook vlucht, zij volgt mijne schreên. Voor mij geen rust, Geen hoop in 't verschiet; Want zij die ik bemin Bemint mij toch niet. Hier eenzaam gezeten op 't hoogste der bergen, Op rotsen zo…

Lenteliedje wees niet bang, Kom maar vrij naar buiten; Alles vraagt naar klank en zang Als de bloemen spruiten. Beken ruisen immervoort, En de schone rozen Neigen 't kopke over boord, Spiegelen zich en blozen. Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen. Kom, de…

O mocht gij in 't diepste Mijns harten daar zien, Mijn vurig verlangen Mijn tranen bespiên! Dan bleef gij niet langer Zo koud als een steen; Dan liet gij mij zeker Zo lang niet alleen.…

Kom hier, mijn kind, zo zwak en klein, Kom hier, mijn kind, zo schoon en rein, Kom hier, in 't binnenst van mijn hart; Daar schut ik u voor kwaad en smart, En 'k voed u met mijn vlees en bloed, En 'k warm u aan mijn liefdegloed. Dan zij mijn loon dat elke dag, Dat ik u zo beschermen mag, U beminnen, mijn kind, mijn leven…

't Hart poppelde mij van verlangen! Och God! wat de liefde toch is! 'k Vond woorden, zo schoon als gezangen, En toch bleef ik stom als een vis. Dan naderde ik zo maar gedurig. Zij spoorde mij aan met een lach; Mijn hart zong: ‘ik min u zo vurig!’ Mijn mond zei: ‘Marie, goede dag!’…

Als de lente wederkomt, Als het bieke op de bloemkens bromt, Als het zonneke lacht en streelt, Als het vogelke springt en kweelt, Boven ons hoofd, in de blaren; Op het lieve plekske dan, Zitten wij weer als vrouw en man, Waar we als verloofden gezeten waren. Dan, o liefste vrouwke mijn, Onder des hemels blauwe schijn, Wisselen…

Zij zingt niet zo als de nimfe; Maar sterker dan woorden en zang Bedwelmen haar groen-blauwe ogen, En nemen het hart in bedwang. Dan drijft u op hare stappen Een onweerstaanbaar gevoel; Haar blik lonkt zo lokkend en machtig, Haar harte blijft immer koel.…

Later heb ik, 't hart vol wonden, Naar de heil'ge kus getracht; Nergens heb ik hem gevonden, Niemand heeft mijn leed verzacht. Waarheid, uit uw zuiv're bronne Heb ik mij gelaafd als kind; Waarheid, maagdenblanke waarheid, 'k Heb als jongling u bemind.…

Dáarom verenigt hart en stem In Betlehem. kinderen. O kindje lief, o kindekijn! Komt gij hier ook ons broerke zijn? Ons moeder heeft ons reeds geleerd Dat men uw heil'ge naam vereert; Dat boven de heem'len uw glorie zweeft En de engel voor uw aanschijn beeft. Maar neen!…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten. En bij de dicht begraasde zoom Men plante een schaduwrijke boom, En bloemen, bont van kleuren; Ik heb de bloemen steeds…

- Vol hopeloze smarte Zag zij der velden eerste groen; Zij drukte 't bleek gelaat aan moeders liefdrijk harte, En weende stil bij moeders zoen. Zij was zo schoon! - Zij liet het hoofdje zijgen, En kwaal en smarte, 't was vergaan. De dood aanzag de maagd en kuste in somber zwijgen Van 's kindes oog de laatste traan.…

'k Voel mijn hart onstuimig jagen; Ach! wat kost me uw afscheid duur. Tranen wellen in mijn ogen Bij het zingen van mijn lied; Denk aan mij in uw gebeden, Liefste, neen, vergeet mij niet.…

'k Ging dan verder, verder, 't hart benepen, En ik vroeg aan Godes blauwe hemel, Aan het water, aan de wind: ‘Zeg mij, hemel, waar 't geluk zijn woonst heeft? Water, wind, waar zingt 't geluk zijn liedje?’ 'k hoorde: ‘Waar men u bemint!’…

Ik heb zo lang alleen geworsteld en gestreden, En arm en onbekend zoo meen'ge hoon geleden In twijfel, wanhoop, ziel- en lichaamssmart; En als de moedloosheid mij 't hoofd en 't hart kwam drukken, Kwaamt ge ook mij 't folterend gedacht ontrukken, Verkwiktet mij de geest, verlichttet mij het hart.…

Er liep een dierken op mijn hand, Zo kleen, zo bitter kleen! Hoe was het daar wel aangeland? Waar wilde en mocht het heen! 't Liep onder, boven, hier en daar, En 't stropte dikwijls aan een haar, En 't weerde en 't woelde zich half dood; Dan riep het eindlijk in zijn nood: ‘Och God! och God! wat is de wereld, Wat is de wereld toch…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…

De zwakke zeehondbaby ving ze op Ze mestte al die huilers lekker vet totdat ze konden worden uitgezet Dit is haar leven in een notendop Een echte dierenvriend is onze Lenie Maar of ze ook van mensen houdt?...eh…kwenie…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Dit is geluk: Dit is de vreugde die langer duurt Dan de eigen dag, dan overnacht; De vreugde die groeit in dromen onbedacht En, voor de zon de witte morgen vuurt, Om roereloze slaper wacht In al der aardedingen donkere pracht; Dit is de vreugde die zich niet meer bezint: O onverwonderd wonder, heilige macht Van 't dagelijks herboren kind…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

Het hart waarin te veel smart pompte, kolkte, raasde, oversloeg... het is nog immer één groot raadsel in de beleving van deze dichteres! Het is wennen, altijd leren kennen wat de gevoelens nou werkelijk willen herkennen.…

Pijn kan vaak helend werken, slechts amper te bemerken Verwerking hoeft al is het zo beenhard. Wat zo fel opgekropt heb is van geduurende jaren Kan ik alleen laten varen. Niet sofort er de brui aan te geven, zou erg dom zijn. Jullie halen me steeds weer boven water, theater? Denk ik niet... ik kan steeds een verstandje meer gebruiken, mee…