Alle inzendingen over haar pathos is onbed

Geachte fractieleidster van de Volkspartij Voor Vrijheid & Democratie De stevige, de stoere, die mooie van de klare taal Mevrouw Dilan Yeşilgöz- Zegerius Er was geen gebak (jammer) Maar uw gemak (verassend) ‘We hebben het gehad’ (ontluisterend) U moet nu juist aan de bak (kijk over uw schaduw heen) uw volkspartij dicht het gat (verplicht…

Ze had van veertig wijken in ons land Die lelijk in problemen zijn geraakt Bijzonder graag weer prachtwijken gemaakt, Maar dat heeft zij nu niet meer in de hand, Want Ella kwam al gauw in de problemen Zodat die prachtvrouw zelf de wijk moest nemen.…

Het was de vijfde mei dat ik haar vond gewond lag zij daar de jonge merel op het trottoir met een gebroken vleugel wijd gespreid want vliegen had ze graag gewild ze lag daar krachteloos geplaagd haar kopje angstig ietsje van de grond getild doch zij was uitgeblust door vleugelpijn en vermoeidheid geplaagd is ze de dag van de bevrijding…

Verwonderd als ze keek naar de natuur, zo keek ze ook naar de wereld. Onherkenbaar was die, het begin vergeleken met het eind van haar leven. Alleen al op technologisch vlak volgde ze met haar scherpe intelligentie alles. Maar ze zocht altijd voornamelijk de goedheid in de mensen.…

Een licht brandt bij het ontluiken van de nacht. Schemerlicht op de vensterbank. Zij is het die wacht op hem. Op zijn sterke armen om haar heen, zijn stem. Hij heeft avonddienst en kan elk moment thuis komen. Haar man, een uit duizend dromen. Daar hoort zij de deur die in het slot valt en hoe een enkele tree van de trap vertrouwelijk…

voelde ik ongemak of zag ik schoonheid toen jouw bijzondere lijf me dwong je aan te kijken? is het aangeboren als je naar iets blijft kijken waar je meestal het hoofd schaamtevol van afwendt? pastelkleurige kussens in de vorm van benen liggen als rijkgeborduurde zachte protheses om je heen jij en je zeldzame lijf vangen me in…

Ze moest naar het ziekenhuis. Dat was haar gezegd. Haar koffer stond klaar in de gang. Alles zat erin, net of ze met vakantie vertrok. Het kan plotseling heel weinig zijn als een mens naar het ziekenhuis moet. Ze nam die koffer altijd mee op vakantie. Hij deed haar daaraan denken. Zomer, vrijheid, lange dagen. Prachtige zonsondergangen…

het maakt niets uit hoeveel lentes jouw leven telt want plots is zij weer dat kleine meisje dat kleine meisje vol hunkering naar daar staat ze…

Voor het haasje in mijn hart, dat me net zoveel pijn als vreugde kan bezorgen. Voor het beekje in mijn bos, dat me elke nacht weer doet verlangen naar morgen. Voor het zonnetje van mijn dag, dat al een tijdje mijn gedachten niet kan ontsnappen. Voor het druppeltje van mijn nacht, dat hopelijk ooit wat van mijn liefdesdrank wil tappen.…

tussen het gekakel door ging haar immense verdriet verloren in vergelijkingen die kant noch wal raakten zagen zij dan niet dat al zij had gewild was een luisterend oor een begripvolle stilte met alle goede bedoelingen hadden zij alles wat krom was weer recht willen breien alsof er zoiets bestond…

schrijf haar jouw allermooiste verzen met goud zonlicht oh zo puur dwalend door onontgonnen wouden samen opgaan in moeder natuur laat verbanden nimmer smoren opdat jullie schakel haar immer zal bekoren voedt haar met licht beschilderde in muziek gedoopte novellen blijf haar ieder jaargetij vertellen middels wolken, regen, een…

Zij is..... Stroop zijn de dagen, uren, minuten, seconden, zij glijden moeizaam In mijn lichaam Zij is weg Kon ik maar het Suikergoed oppakken En zo het verleden herschikken Zij is weg Ik hamer met gedachten De tijd in elkaar, maar Zij is weg…

ik hou de pen vast maar de woorden lijken niet van mij alsof ik verraad pleeg som ik op hoe koud eenzaamheid aanvoelt, het einde nadert toch wordt de dood, als een ongenode gast steevast de deur geweigerd en blijft ze ontglippen…

de vrouw die mij negen maanden binnenin droeg, zij die mij zo gewenst had mij heeft leren lopen, doen vallen en weer opstaan raakt meer en meer verstrikt in een onontkoombaar web vol leugens wast haar dagen in tranen verdoezelt staar de naakte waarheid gaat ze voort op de tast houdt ze zich vast aan geschreven patronen die ze iedere minuut…

Zoals wolken ontstaan en weer oplossen in de lucht. Zo leven golven in oceanen. Water is het dat verandert en blijft voortbestaan. Mensen worden klein geboren en groeien groot. Ze komen uit en verdwijnen weer in het zogenaamde niets. Wolken en golven verdwijnen niet. Water sterft niet. Hemels en oceanen blijven. Draag dan water, water…

Mijn moeder is van het milieu alles scheiden mijn moeder is van mijn milieu alles binden mijn moeder is van ons milieu mama, papa en ik mijn moeder is goed ons milieu is goud!…

achter schuttingen hoor je de verhalen hun eindeloze rondjes draaien: dat moet - mag niet - hoort zo in ordelijke aangeharkte tuinen bezweert men het kwade de mond van een onwaarschijnlijke eenling geluidloos gesnoeid daar gaat Kubra zo langzaam komt ze vooruit borsten buik en billen krachtig gepantserd in een kuras men sist schampert…

Vertelt u eens, Samira, hebben wij het hedentendage in uw ogen te vaak over identiteit, naar uw smaak? Samira zegt "pardon, mais non! Zie mij aan, me voici, c'est moi, weet u niet waar hij stond, mijn wieg, en bij wie? Ik ben geen kaasboerinneke Zeeuwsch babbelaarmeisje Gooische vrouw Haagsche hop maar een veelkleurige en -zijdige…

O die politici! Kluchtig hun optreden Denkend dat niemand Hun kunstjes doorziet! Flaters weerleggen ze Eenmaal-en-andermaal: "Nee hoor, echt dáárin Herken ik me niet!"…

Vertel het me, moeder. Wie ik ben, wie ik was. Vertel het mij, mijn allerliefste zus hoe je mij zag toen ik klein was en hoe ik veranderd ben. Zeg het mij, papa, wie was ik voor jou... en wie ben je, nog altijd, voor mij niet verloren! Zeg het me dan, geliefde van de bron vertel welke zin in jouw hart klopt... vertel mij en zeg me wie ik…

Een nare rare tijd een vreemde saaie tijd maar raak je levenslust niet kwijt aan alle narigheid komt een eind houd moed, het duurt wel even maar het komt goed!…

65 is een getal!…

“Bedankt, dit was het mensen, ik moet gaan, Ik moet alweer het stokje overgeven, Een stuwraket als ik, heeft geen lang leven, Onzichtbaar plons ik in de oceaan.” Het is de Queen die weer historie schrijft, En vraagt waar toch die nieuwe Churchill blijft.…

Zittend bij het raam Kijk ik in de late winterzon Bomen kaal, planten dood Dat is wat de winter vormt Zittend bij het raam Schotels op de daken Ontvangen levenloze energie Waarmee mensen zich vermaken Ik kijk naar je raam en wacht Denk aan het moment dat jij daar stond Denk aan het gelukkigste moment dat ik ken Ik kijk naar je en je lacht…

Qatar heeft het WK dus toch gekocht En woningcorporaties blijken dieven Fred Teeven liegt ons voor al naar believen Er wordt nog naar oranjekoorts gezocht De dagen worden elke dag maar langer En houdt u vast want; Annechien is zwanger!…

Je onbekommerd mee te laten voeren vrij zwevend op de vleugels van 't orkest op een van Bruckner's negen symfonieën luister, wees stil, wees open, 't is geen test geef jezelf prijs aan ritme, melodieën en laat je geest zijn eigen wereld dromen sta toe dat kleuren, vormen, fantasieën de plaats innemen van je daagse gnomen ontsnap, ontspan…

Het vreugdevuur met oudjaar was te hoog, De toren die vervaarlijk stond te fikken, Bleek deze week fataal voor mevrouw Krikke, Op beeld sprak zij een trieste epiloog. Nu zoekt Den Haag dus naarstig naar een ander, Maar alsjeblieft, toe, níet die Alexander.…

Ik geef het toe Ik geef het ruimhartig toe Ik had ‘broccoli’ in m’n keel Maar ook in mijn hart En niet alleen vanwege Jeangu Maar vanwege de organisatie En vooral het personeel Zo vriendelijk, zo doeltreffend Zo fris, frank en fruitig Zo’n heerlijk Songfestival Met 3500 feestelijke liefhebbers Ieder op z’n eigen wijze Maar zo autenthiek…

Gelukkig, weer een weekend zonder stress voor alle leden van de Tweede Kamer Dus inclusief Anouchka met de hamer die haar gezag moet schenken en succes Ach, volgens sommigen is zij te licht Dus gun ik haar natuurlijk overwicht…

Eindeloos stil dwarrelt sneeuw over het leven. Beelden uit het verleden drijven langs, de tijd gaat snel. Sta eens stil, kijk omhoog, geef liefde een stem. Luister wat het leven zeggen wil, want ook wij gaan voorbij. Oma echoot in de bergen "Ik gaf wat ik had, en deed wat ik kon." Eventjes voel ik haar heel dichtbij.…