Alle inzendingen over hartstocht OR onstuimig

Jouw lichaam een zee vol verrukking soms rustig vaak wild en onstuimig Onstuimigheid van de jeugd onverzadigbaar eerlijk, oprecht jouw liefde voor mij Onzekerheid angst verlies ik verdwaald in jouw hart Vragen vertwijfeling hoop wanhoop mijn liefde voor jou...…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De zomer van 2015 heeft puberale trekjes, zij weet ons te treffen met haar sereenheid maar ook met haar onstuimigheid.…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…

spelen op de man wilde zij, hartstochtelijk, het kwam er niet van dat was geen wonder, want de missionaris hield haar eronder…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

Als een sneeuwvlok in de lente stilt het frisse van de wind de hete adem in de nek van de vuurzee van hartstochtelijke gevoelens transpiratiedruppels vloeien langs huid en haar zij wil hem hij wil haar beminnen…

tussen blauw en wit groeit hartstocht in een sidderen van verlangen gehuld in koele lakens bloeien blossen op haar warme wangen ze is terug ze mag er weer zijn handen voelen een appel aangereikt ze happen beiden gulzig wanen zich opnieuw in het paradijs…

zij vroeg hem aarzelend om haar gedicht te lezen hij las haar woorden tastte naar de bron verloor zich in haar ogen en haar mond, haar huid ontdekte zelfs verdriet driftig dronk hij van haar lippen liet hij haar woorden zwijgen in zijn stille stem haar zucht verdwijnen in de zijne de hartstocht vluchtte weg haar uitgelezen woorden…

laat ik me door je leiden meanderend door stegen van oud bladeren de rode beuken toekomst langs feeërieke zoete geuren van heliotroop en lonicera betoverend als de vrouwelijke kracht van levenslust in vurige zomerbries belopen we vastklampend de zachte stralen van avondrood en laten ons in innig verbond de hartstocht…

liefdesvonken zachte bijtjes pareltjes op warme huid lichtjes als vuurvliegjes in donkere ogen lokende wimpers lang glimpgewijs strelende vingers volgen in nachtelijke uurtjes donker waar hartstocht vurig brandt liefdeshonger dorstig op melkwitte huid een licht dat schijnt op zachte blossen van allereerste schaamte in warm…

Ik ben daarom blij dat mijn hartstocht voor jou van blijheid alsmaar blijft zingen.…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

Wanneer gaf jij mij de laatste keer je hartstocht? Wanneer, wanneer was dat ook al weer? Wanneer in al die jaren heb je het mij gezegd en in zachte woorden voor me neergelegd, dat ik de mooiste van de hele wereld was, dat ik jou paste als een warme winterjas? Wanneer, wanneer was dat ook al weer?…

Er zijn geen wegen, wandelaar, al wandelend – onstaan de wegen.…

Ik beleefde de zoetheid van de hartstocht in het laatste jaar van mijn schooltijd, toen ik bij een meisje naar tederheid zocht en we toen vrijden met ongekende hevigheid.…

Echt, er klopt iets niet, als je meer dan anders leeft -- tijdens vakanties.…

in begin het horten en stoten ontstond totaal geen mededogen had ik van achteren maar ogen achterover teruggefloten kletterend op gevoelige stuit alsmaar ruggelings pijnlijk duiken Michael een poepie laten ruiken daarna is het echt over en uit de laatste keer was me een zeperd het leek wel een salto mortale zoiets krijg je als Jackson…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Kan plotseling zomaar veranderen binnen een handomdraai: een zucht van de ene op de andere dag zo onstuimig als de natuur.…

Ik zie de golven, woest en onstuimig, net zo onstuimig , als mijn gevoel voor jou Ik zie een meeuw, gedragen door de wind, net zoals ik jou, altijd met me mee zal dragen Op mijn lippen, proef ik, het zout van de zee, of zullen het, mijn tranen zijn...…

paaiende karpers spelen aan de waterkant een waar spektakel onstuimig spetteren zij hun kuit en hom in het rond…

in het grenzenstellend grijze worden gehechtheden losgelaten dwalen ze zwaar zuchtend in onstuimige draaikolken naar omwentelend leven…

onstuimig is de hartstocht waar liefde schuilt in het wonder van leven dat ons toekomst bront breekbaar nog is het roze dat gelijk een bloesemtak zich bloeiend enten laat op aan de stam de oudste loot george christopher heten wij de parel van jong geluk die mensen dat doorgeven laat wat liefde betekent grootser dan koningen of patroonheiligen…

Wat is dit vreemde leven toch: onstuimig als de zomerzon of leeggehaald als de bomen in de herfst? Alleen het essentiële is er nog: het ademen, het kijken, de liefde.…

onstuimig en wisselvallig zijn vele mensen soms vrolijk soms zwartgallig maar ik doelde dit keer op het weer, toevallig…

waait onstuimig met de westenwind mee.…

De smaak van zilt en zoet laat diep verlangen opborrelen onstuimig klopt haar hart zeemoedig de blik in haar ogen…