Alle inzendingen over herfst OR dood OR antwoord

Ik ben de man van geheimen Die iedereen kent, Maar niemand kan mij vinden Door tijd die went, Ik ben de vraag Op het antwoord, De stelling Van het leven, Zelfs zoals ik Door dwazen sta beschreven, Zij mochten en morsten En staafden wat af, Ik ben de waarheid, Die je mee neemt in het graf…

Zij is van vele markten thuis, stel een vraag en je krijgt antwoord zelden zag ik iemand in een huis, waar zoveel kolder werd aangeboord. Zij is van alle markten thuis, echter wanneer ze voor zichzelf geen oplossing ziet, kent ze ook het antwoord niet!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Herfst. Wind langs alle kanten. Bladeren van streek. Winter. Bevraagde bomen stoten de hemel zonder antwoorden. Oud zeer ... Weer nieuwjaar in zicht! Met wat in het kielzog? Alvast elke dag meer licht. 2019: het jaar van vaart met gulden sporen?!…

De herfstvakantie is voorbij vandaag En ieder heeft dus lekker uitgeblazen. Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

Langzaamaan, gaan we op Herfst aan, worden de avonden korter, de dagen eveneens, maar het geeft niks want ineens: komt de zon terwijl het giet en ik kijk omhoog, warempel een pracht van een regenboog. Heerlijke woeste ongrijpbare Herfst…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

Wanneer de blaadjes vallen worden mensen lankmoedig het rood-groene tapijt wat geurt naar herfst roept weemoed op maakt mensen depressief Wanneer de blaadjes allemaal gevallen zijn, zijn er vele mensen, die niet meer " onder ons zijn" door de herfst, sloeg de weemoed en depressie toe Genadeloos.…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

zwervend door oude straten geven steegjes nog altijd geen antwoord op vragen die blijven spoken door mijn hoofd ook al glimlach ik ziet alleen de weerspiegeling mijn echte ik, zij weerkaatst de leegte die al zolang in mij huist bladeren heb ik volgeschreven al verstierven de woorden in de herfst heb ik ze geprobeerd te vangen stuk voor…

, Vraagt ze oprecht Gemeend Is dood willen Ingestort genoeg? Vraag ik als antwoord Waarover zwijg je?, Vraagt ze dan Wat heb ik te verzwijgen?, Vraag ik mijn antwoord Ben altijd open geweest, En dat weet je In vriendschap opgedragen aan Jannie Jansen…

Alsmaar te lezen op mijn gezicht neergeschreven in dit eenvoudig gedicht een antwoord op mijn simpel verzoek onvindbaar, in gelijk welk boek naar iets wat ik zocht, en dat ik vond het antwoord, op mijn vraag, die niet bestond.…

De wind fluistert het antwoord slaat neer op uitgestrekte vlaktes onbegrepen teruggekaatst wolkenformaties drijven het antwoord van noord naar zuid van west naar oost het antwoord weerspiegelt in de zee ruist in het kloppen van het hart het oor legt zich te luister het antwoord is wijs en zwijgt aan flarden gescheurd wordt…

Ik weet de antwoorden op je vragen wel! Er resten ons nog vele dagen! Dit was nog lang niet de laatste die ik met je sleet! (geinspireerd op het gedicht 'vragenvuur van Jeroen Swaan)…

gruwelijkheden ik tekende het uit je ogen op de strijd verhevigde en steeg ten top een uitbraak van bevredigende vrede niets deed er toe, geen wet, geen goede zeden maar woorden zetten alles op z'n kop "te amo" was je machteloze bede terwijl mijn opgejaagde harteklop vertraagde, heb ik toen je blik gemeden bleef stom, want daar wist ik geen antwoord…

respect zeg je maar hoe kan dat als je mijn angst spijkert op oneetbare huid er klinkt gekraak op je tong bij daglicht maar ook later wanneer je leugens breekt op de rand van vergeten alsof je er al was geweest op die strepen van kelderdonkere waarheid…

In het archief van m'n ziel zoek ik naar antwoorden die ik niet meer wist maar nu zie ik de contouren in een helder profiel antwoorden gehuld in uitbundige pracht in m'n hart verankerd met verheffende kracht…

dat ik niet mocht vragen er geen ja was geen nee mijn antwoord van geen tel ik wist het wel verscholen achter vlaggen kleurrijk dansend in de wind van hun waarheid dient taal dan niet om elkaar te verstaan een zin te zien waar woorden samen staan…

Het gaat goed, dank U! Prima, ik mag niet klagen Nee hoor, dat lijkt maar zo Wie? Ik? Ja, dat zeggen er wel meer Nee hoor, ik liep gewoon aan iets anders te denken Ja hé? Nét of ik sacherijnig ben hé? Stom is dat! ‘k Zal d’r toch es op letten Maar ik ben het niet hoor, haha, stel je voor, nee hoor, ik kijk altijd zo! Somber? Nee hoor…

Ik dwaal langs 't strand mijn ogen sla ik neer vechtend tegen tranen denkend, waarom weer? kolkende golven woest als mijn gevoelens verslindend als wolven beukend tegen rotsen en rustend op 't zand wind die rukt aan mijn haar en plots in de verte sta jij daar. kom, geef me je hand zeg je zacht, je kust me en lacht: gedaan wat ik kon…

Soms luister ik naar de wind misschien komt hij mij het antwoord brengen hoe jij mij terugbracht naar het welzijn van het leven ik ken elke lijn en groef van het verleden voelde mij een eenzame ster in de nacht toen kwam jij en zorgde voor een beetje kleur tussen al dat zwart de pijn had zich diep genesteld maar alles…

Er is geen mens blij met het antwoord: NEE, maar degene die het woord moet uitspreken, zit er dan ook 't meeste mee!…

Dat je terugkomt uit de dood je herbezint, het opnieuw overwegen je afvraagt waar dit alles voor dient ik kan het begrijpen maar dat houdt niet in, wil niet automatisch zeggen dat je altijd gelijk hebt misschien blijf ik me wel verzetten Komop zeg, IK ben nog niet dood.…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

niemand of niets treedt de dood mooier tegemoet dan de herfst een boomblad verkleurt van groen geel rood naar zwart en als het blad al niet gevallen is valt het voor dood neer na nog even al het kleurrijks te tonen wat het leven hem ooit bood…

In de lucht weerklinkt het geluid van ganzen de letter die ze vormen tijdens hun hemelreis is meteen het begin van vergankelijkheid de zomer is dood leve de herfst…

de onbeschrijflijke stilte van een dodenakker waar men, rij na rij en zij aan zij verwacht dat de herfst eindelijk dat blad laat vallen laat de pen en de doden met rust…