Alle inzendingen over herfst OR weer

Wanneer de ochtendmist niet prijsgeeft al wat is en ik in mijn auto door de versmalde wereld rijd dan weet ik: het is weer herfst…

Jawel, de herfst heeft de natuur gevangen - En toch staar ik afgunstig naar mijn tuin. De herfst komt immers alle jaren weer, Maar in ons leven komt hij maar één keer.…

Jawel, de herfst heeft de natuur gevangen - En toch staar ik afgunstig naar mijn tuin. De herfst komt immers alle jaren weer, Maar in ons leven komt hij maar één keer.…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

De herfst heeft zijn intrede gedaan trotse bomen buigen krom door de wind iedereen heeft zijn jas weer aan, hier en daar vallen al blaadjes. Regenbuien komen af en aan de wind vrij spel door de straten de zon piept af en toe tussen de wolken door maar ja, daar is het nu toch herfst voor…

Ze zijn zoals ze waren in mijn kinderjaren, zoals ze in mijn laatste herfst weer zullen zijn. Ze keren telkens weer, terwijl ik meer en meer in een decor van mist en bladeren verdwijn.…

als de zomer weer voorbij zal zijn de herfst lokt met koperen kleuren rode appelen in de boomgaard geuren met tussen de wolken wat zonneschijn een bos of parkwandeling kan zalig zijn de wisseling in de natuur zien gebeuren als de zomer weer voorbij zal zijn en de herfst lokt met koperen kleuren knalrode geraniums langs het raamkozijn…

De herfst gaat weer komen. Dan onstaan er weer gekleurde bladeren aan de bomen. En in het bos komen weer paddestoelen en veel mos.... Het is een mooi jaargetij. Maar toch maakt de zomer mij het meeste blij!…

Hoe mooi kan de herfst zijn, maar ook hoe bedrieglijk want morgen is er misschien slechts grijsheid en kilte. Hoe is dan de realiteit? Wat is nu echt en wat slechts schijn? Of kan de herfst de zomer en de zomer herfst wel zijn?…

Het zoete en het bittere, ze gaan weer eigen wegen volgen en ieder zoekt de warmte achter muren, al zijn er ramen en zien we ook nog wel wat buiten, elders nu gebeurt. De milde herfst, wanneer weer tranen vloeien om hen die ons verlaten hebben; de vragen zijn weer daar in heftigheid.…

De zomer is nog niet voorbij, maar dan zal de herfst de nachten weer verstoren luisteren we weer naar regen en wind als hij weer van zich laat horen.…

is jachtig de herfst is mooi de herfst is machtig…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

Ook in de herfst van ons eigen leven, wil Hij ons kracht en sterkte geven. Laten wij daarom steeds maar weer, ons vertrouwen stellen op De Heer.…

En daar verschijnt ze weer: De herfst. Hallo herfst, Ben je daar weer. Weet je nog De vorige keer... Laat je blaadjes vallen Ga gerust je gang. Samen weer de winter in Ik verdraag hem al heel lang. En hopelijk, ja wie weet Als de lente aanspraak op de wereld maakt Zal ook ik ontwaken. Laten we het hopen. Samen, jij en ik.…

Het bos nu -van westerling verstoken- ademt zijn rust weer uit en laat zijn kleuren pralen, om die dan toevertrouwend aan de wind dwarrelend neer te laten dalen. ze kleedt zich in een rode tooi om zo de herfst weer te behagen, die haar -verliefd: wat is ze mooi- de winter in zal dragen.…

Ze wist het te vangen met beide handen het zilveren liefdeslint toen ze het aandurfde werd haar herfst in eens weer lente haar blik toekomst gericht beloftevol…

ik wachtte op de lente verlangde naar de zomer zag uit naar de herfst en wilde de winter voorbij en steeds weer werd mijn geduld op de proef gesteld…

De herfst leert mij geduld en trouw, de stilte na de uren, geen boom in blad waarop ik bouw maar stam en takken, wortels diep die dragen ’t staan en ’t buigen aan weer en winden onderdanig. De herfst leert mij geduld en trouw, het licht van vele vuren die eenzaam branden in de nacht.…

De rust is weergekeerd en soms voel je al de lente hier en daar Als lente komt en knoppen zich ontvouwen de cirkel rond en weer opnieuw, steeds weer, steeds weer, het leven zich ontvouwt en leven zich met leven voedt, sterft alles aan alles weer, en weer, en weer ……

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het is weer herfst, tijd van de bladeren die verbranden: de natuur de regie. In het vrome spoor van de vaderen gloeit de as van de oude religie nog rood na van het aardse hellevuur dat de hemel de seizoenen bevocht, maar smeulend in miljoenen stervensuur Gods jaargetijden niet verbannen mocht.…

de storm kreunt in kruinen stotend ontbladert het gewas de herfst nadert ras met schreden en weer lijkt de zomer eeuwen geleden…

Maarten spreken, wanneer de herfst een koude depressie zaait in menig mensenhart. Zo velen lijken nu al weer reeds vergeten; dat de natuur in hun leven nog maar zo kort geleden ook zijn royale kanten had. Laat de goedheid van St. Maarten spreken, wanneer de herfst de de koude met een dik bladerdek afschermt.…

Nu is de letter ‘u’ weer in de maand: En wéér heb ik mij in de herfst gewaand.…

De zomer vinden we te heet de winter weer te koud de lente kan er nog mee door herfst is waar je niet echt van houdt. De regen is te nat de herfst brengt stormen mee de winter is te glad en met de lente zit het ook niet mee. Toch heeft ieder seizoen zijn eigen pracht en praal ook ik heb van die dagen dat ik zeg: het weer ?…

jij spreekt al zolang blijft de oude al zwijg ik vaker in de herfst vlucht weg voor mezelf om te genezen de herfst verkleurd mijn voeten, handen, mond en ogen ik zal dit seizoen weer overleven ink letters als een gebed op het ongemak van ziekte soms zwak, na al dat tobben kom ik steeds weer bij jou ik hang aan ’t oude of het nu gaat…

Ik blies op mijn jachthoorn een welkom ter ere van de herfst het hert is erg geschrokken zelfs een herfstblad zou dat kunnen en naar beneden dwarrelen op het pad de kleuren boeien mij ieder jaar weer heeft het iets met mijn eigen herfst te maken het lijkt of ik steeds beter kijk alles ontluikt om mij heen, fascinerend de paddenstoelen…

vanzelf weer zal bedaren…