Alle inzendingen over herfst OR zwanen OR vijver

ik hou de leuning vast van de parkbrug hij geeft mij zijn roest een eend zwemt en vraagt om wat brood hij klaagt omdat ik niets heb twee witte zwanen glijden weg in late zon zij zoeken warmte de lantaarn spreekt mij toe in woorden van licht maar verdomd het helpt niks Ik spreek tot de vijver die rimpelloos luistert mij zijn…

Was het een kasteel met lakeien, met kanonnen op de hoeken van de muren, met zwanen slanke zwanen in een vijver achter ons kasteel? Ik zie ons nog op die avond, elkaar omarmend, silhouetten onder een volle maan. Wat betekent afscheid nemen? Kon ik het maar, afscheid nemen. Zei je maar: blijf, blijf bij mij.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

ik staar uit over de vijver geniet van stilte en rustig ronddobberende witte zwanen.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

op de steiger langs de vijver stond een reiger onbeweeglijk beeld te zijn in 't oog van een schrijver ...…

sjablonen Jachtterrein van feromonen Paringsdrift en nageslacht Bij volle maan, rond middernacht Wachtend op wat komen gaat Rijst bij zwanen vroeg of laat De vraag: zijn wij nog niet te laat?…

dat drijvend dons met die gestreken halzen die twee zwanen daar slapend dobberen ze de oktoberdag door…

Het fonteinwater suist en slaat een zwart wak in de kroosgroene vijver Hij schrijft je een kaart met een vierkante vijver. Hij gooit een stok in het vreemde, groene meer en dan verschijnen er zwanen. Het water stijgt de papieren boten wijken. ------------------------------------------------------------- Uit: Tzum nr 23, 2003.…

Zwaan, zwaan, kleef aan, laat me dromend achter j'aan op het wijde water gaan. Zwaan, zwaan, kleef aan, doe me weer opnieuw verstaan hoe 'k kan leven zonder waan; Zwaan, zwaan, kleef aan laat me nimmer stil dan staan, maar in 't wijde water gaan.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Hij raakt verdwaald in een doorsnee park, ontdekt een vijver die langzaam ademt, veegt het roet van een zwarte zwaan en valt daarna in slaap van geluk. Dit moment vormt een schiereiland in de duur van zijn bestaan. Er loopt een barst door zijn denken. Hij ziet een gat ontstaan in de lucht.…

Ik riep de zwanen maar zij sprongen op als vlinders en bewogen in de hemel zo vrij en draaiden om elkaar heen. Toen riep ik ze nog een keer en kwamen ze terug en landden op de vijver en voorbij was mijn trip alweer.…

De tijden naar Zijn wil gebogen Als jij gaat wordt het herfst en avond grijsblauw het wild dat onder bomen lacht eenzaam de vijver glinsterend in de nacht Stil wordt de vlucht van vogels nog gehoord als een zwaarmoedigheid die wenkbrauw kroont ironisch is de grimas die het leven hoont God heeft de tijden naar Zijn wil gebogen waar sterren…

Gracieuze jonkvrouwen in schitterende toiletten, spelevaren op de vijvers. Overvloedige banketten bekronen trouwpartijen, waaraan het landvolk zich vergaapt. Herfst, winter. Geschal van jachthoorns begeleidt de vurige paarden. De zenuwachtige meute rent voor ze uit. De chasse à courre ontplooit zich over de velden, de akkers.…

Nu is weer een ander duren in de plooien van een tijd met vroege schemeruren en dakloze bomen in hun houterige pose ben ik weer gevangen in een vreemd verdriet om dat achterlaten van wie of wat ooit kwam of ging in vreemde traagheid sluit ik ramen en deuren de avond kijkt me aan met koolzwarte ogen ik moet met het donker de herfst weer…

Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk! Immers, de winter komt eraan, maar voor ‘t zover is moeten alle blaadjes vallen gaan, en da’s om de drommel niet mis!…

Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft een oerkracht zo lijkt ‘t is herfst, een openbaring op naar de winter en de verwarming!…

Deur wagenwijd open Herfstzonnetje schijnt Mijn kat is naar buiten gelopen Alles buiten heeft een andere teint Ik aai haar met mijn voet, En zie de bladeren zweven De zonnestralen doen ons goed Al is het maar voor even Nu nog mijn tas koffie erbij Schommelen in mijn stoel Ik voel me eventjes vrij, vrij van al het gewoel…

hij spiegelt zich in het stille water vanuit z’n torenraam blikt hij omlaag en zoekt de diepste gronden van Den Haag de bodem van de politieke krater de kalme vijver dampt of is het rook die opstijgt van een smeulend vagevuur plots borrelt hij sinister en obscuur vanaf het eiland lacht het rode spook achter buigend groen zo goed verborgen…

O, oude vijver een kikker springt van de kant geluid van water.…

Ik loop om de vijver heen voel en zie het leven geen moment ben ik alleen dit is door God gegeven. Mijn naam hoorde ik noemen tenminste dat dacht ik daar toen hoorde ik alleen zoemen toch is het voor mij zonneklaar.…

Zoals de gele plomp zo nodig ik je uit om ook te drijven zo op een vijver zorgeloos en straks te bloeien weergaloos…

de droom vannacht kon ik niet sussen tussen zwarte waterplanten dwong hij mij om gebaren over te nemen aldoor voelde ik de pijn van ieder bewegend blad, verward en opzij gedraaid klokken lagen verspreid op iedere begaanbare rimpel haalden mij terug naar de diepe grond waar lakens lagen, dicht bij elkaar met vlekken…

doodstille vijver een kikker wacht geduldig er vloog iets voorbij…

Steeds weer goed In dagen van ledigheid baant zeer oprechte liefde zich snel een weg naar genegenheid Verlangen vist in een vijver van oneindig veel genot Lied van hoge noten doet glazen rinkelen Hoewel een besproken liefde nooit echt de glans in zich heeft van een, zeg maar liefdesrelatie van gewoon spontaan…

Ik ben ook maar een vis in die grote vijver van hartenkreten en gedichten maar met z'n allen vormen wij een hele school waartussen het aangenaam zwemmen is…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…