Alle inzendingen over herinnering OR afscheid OR afstand

ik neem afscheid afscheid van een koestering afscheid van herinnering ik begraaf hem niet ik wil hem nog even een beetje in mijn hoofd ik kijk nog even achterom en voel jou ik voel nog even je liefde ik begraaf ze niet ik wil ze nog even een beetje in mijn hoofd ik dwaal dolend in gedachten naar je toe Doelloos want ik kan niet blijven…

Hart Hoe vaak nemen we niet afscheid in het leven Maar hoe weinig afscheid van het leven Het definitieve van het zien van het voelen Dat voelt als hard aan Als zo pijnlijk Zo verdrietig Maar de dood doodt niet het gevoel Het gevoel van houden van Dat gevoel mag blijven In je herinnering Een innige In je hart…

Steeds stiller ben ik geworden nu het onoverkomelijke gekomen is Een vliegtuig, een ander continent: uitgesteld afscheid. Wel jou, maar de herinnering nooit kwijt.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

zo afstandelijk speel ik met mijn gedachten of haal ik herinneringen op nooit zal het weer zo zijn ik treur nu al weer jaren…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

Misschien ook de muziek van toen waarmee jij de nacht zou inluiden met een mandoline, nam ik afscheid van mijn ledig hart, zo jij vertrouwde droeg je mijn bloedsporen, meelevend naar maagdelijk witte sneeuw, besproeid beleefde jij, die helletocht, gevaarlijk nam jij ook afscheid, doch wederkerig sliepen wij afstand terug in duisternis…

Ik geef een lach omdat je gaat niet uit blijdschap, maar om herinnering het is goed, en je moet weten afscheid nemen is niet mijn ding.…

al belemmert ons de afstand de ruimte die wij laten moeten elkaar de wang of rug te strelen ver weg houden wij elkaar dichtbij omdat juist de afstand ons sterkt voor de toekomst die komen gaat nu klein voor ons de wereld wordt bouwen wij een brug naar elkaar met een boeket kleurrijk geurend van samen gemaakte herinneringen uit de tuin van…

grind hoor ik niet meer, wind slaapt en innerlijke rivieren stromen niet in het land zonder geluk en zonder verdriet zie, afscheid die ik van ons afscheid nam als afstand van onze afstand en zo doofstom zelfs voor de stilte van mijn vriend maar zijn hemelse mededogen dat leert gezegend zijn alle onbeantwoorde vragen zoals momenten toen wij…

Herinnering aan mijn opa Langzaam ben je van ons weggegleden Elke dag een beetje meer Telkens werd je weer iets ontnomen dat deed jou en ons zo'n zeer Het is een gemis, een stille pijn Dat je nooit meer bij ons zult zijn Een laatste handdruk, een laatste zwaai en dan een afscheid voor eeuwig Een afscheid van dit aardse leven Maar in onze…

Het verleden Waarin je blijft Met je gedachten Geen toekomst te verwachten Het verleden Koester de pijn Het verdriet van binnen Geen plekje voor te vinden Of het verleden Afgesloten als een boek Dat uitgelezen werd Afscheid van het verleden Waarbij herinnering blijft Als een foto Gekoesterd in een boek Afscheid van het verleden…

De wind waait van de wolken gedachten ver van hier een zwerm herinneringen zingt in mij liefde tijdloos eindeloos dwars door afstand heen tranen overal ter wereld dezelfde kleur…

afscheid is als ballast een rugzak met de zwaartekracht van een zwerfkei elke stap is herinnering de tranen echter zijn opgedroogd in de nerven van je gelaat als verzamelplaatsen van het eeuwig zout in open wonden…

als ik een foto maak leg ik het heden vast zonder te bezitten neem ik een voorwerp mee zonder aan te raken herinner ik een gezicht ogen, een mond zonder kus vermom ik afscheid als eeuwigheid…

Het afscheid is de klok die herinneringen wegtikt en niets geeft. Verlaten is de wakkere gedachte die je lege schaduw nog leger maakt.…

Het doen alsof zal ik geloven, geloof is een sterke kracht, je bent niet weg maar hier bij mij, zonder afscheid is er geen vaarwel. De herinnering maakt levend, zo heb ik je terug gedacht.…

Verlaten wacht het spiegelbeeld in het koude water van een herinnering die geen herinnering wil zijn. Gezichten zoeken het licht dat ze niet willen delen of verliezen. Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De herinnering aan ons, Vervaagt. De magie van illusie. Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

verhaal van velen dat onderhoud en tuin langzaamaan te veel zijn ik kijk met ogen van een vreemde kozijnen worden geverfd ook de voordeur krijgt een likje de tuin is strak gesnoeid dat moet wel voor de verkoop mijn eigen hand was losser zo groeit de afstand tot het bewonen van ons heerlijk huis in dat alles zie ik het naderend afscheid…

Ik was de schikgodin van serge en katoen. Een stiefzus van de tijd. Ik vlocht netten voor een ziel van vlees en bloed. Genadig zond het lot mij spoken voor mijn rokken. Mijn dames waren schepen. ik sneed zeilen voor hun mast. Hoe jankte niet de kast, alsof haar vliezen braken toen ze gingen. Wie schept, baart sterven. Ik knipte navelstrengen…

koekpaleizen bouwen al vliegend, al vliedend komt verte nooit dichtbij en is hier altijd ginds zo op het oog bespiedend bij gebrek aan ondiep lijkt hoogte te bezwijken zonder bedektzadig gezicht verdwijnen nachtbloemen onder vetgemest maaiveld in gebrekkig tegenlicht vervagen droomresten met de lage oosterzon dadendrang ten spijt; herinnering…

Galm uit de verte klinkt enkel als souvenir vanuit diepe put.…

Breekbaar als porselein poreus als craquelé Emoties stromend als golven van de woeste zee Maar van binnen sterker dan de hevigste storm Neem ik al mijn herinneringen met me mee De nachten die komen gaan weer langzaam lengen De afstand tussen ontmoeting en afscheid realiteit Dromen over jou komen me onverwachts bezoeken Maar het wakker worden…

Maar ze herinneren zich ook niets, daarom is geen pijn. Voorgoed is kenmerkend voor dit leven. Maar als een doorbrak plaatsvindt… Dan is alles weer voor eeuwig, geen afscheid meer, altijd: tot ziens……