Alle inzendingen over herinnering OR nabijheid OR geloof

Zijn hand strijkt door grijze haren behoedzaam de waanzin nabij waar herinnering door heden vloeit in een wirwar van wat vage gezichten hij kan de woorden niet meer vinden weet alleen nog dat hij zielsveel gehouden heeft van.....…

In de nabijheid van een stille streek als een lange adem bestrijkt het gevoel misschien te weten als liefde verpakt in een veer. Terwijl de avond zet groeit het verlangen, spreekt het hart over gemiste kansen en smeekt om meer. Misschien in een droom een handreiking die waarheid brengt, misschien het geloof dat naar zekerheid reikt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

herinneringen beelden en gebabbel van de voorbije zomer bezwangerd door de strengheid van de eerste sneeuw boven mij een krijsende, loerende meeuw niet alleen de zee en de winter waren nabij ook de somberte, die mij gevangen hield in een koude en grauwheid: - o, ik droomde van de korenblondheid van de zomer waarin zij terug zou komen en ons…

De herinnering aan ons, Vervaagt. De magie van illusie. Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

Wees niet bevreesd, God is je nabij Hij laat je nooit alleen verdergaan En blijft jou in Zijn gunst gadeslaan Hij zegt steeds: “ Kom maar tot mij”. Wees niet bevreesd, geloof in Hem Die hemel en aarde geschapen heeft En nog alles onderhoudt wat leeft Luister dan maar naar Zijn roepstem.…

Vroeger had ik later nog een leeg boek zonder woorden later kwam veel te vroeg verlies van mensen die bij me hoorden Herinneringen blijven mij nabij met liefde en nog veel meer blijf ik hen omringen ik droom van een hemel waar zij zullen zingen wachtend op mij tot ook ik daar arriveer…

Het leven wordt weer zinvol en mooi Als geloof in nieuw geluk zich bevrijdt uit de kou bij het inzetten van de dooi Met de blik gericht naar de sterker wordende zon Weet je "het kan" en vergeet je wat eerder "niet kon" Bij het smelten van de ijslaag Verdrinkt verdriet en is nieuw geluk begonnen.... vandaag En met jou als vriend in mijn nabijheid…

Heer blijf ons nabij in vreugde, verdriet en pijn Dat we mogen weten dat U ons nooit alleen laat Maar dat U ons steeds in grote liefde gadeslaat En dat U er voor alle mensen op aarde wilt zijn. Amen…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

Ik weet dat Zijn Licht over mij zal schijnen bij mijn kracht maar ook bij mijn diepste pijnen.…

Onze universele vriendschap is normaal niet aan leeftijd of geslacht gebonden maar de nacht is zwart nabij jouw zwervend gezicht en je gaat me niet veranderen door jouw geloof blijf ik mezelf nuchter naast dwalende rivieren in een wereld vol armoede bereik ik mijn ziel naast jouw eenvoud verbonden met de aarde ontwaar ik de waarheid…

Heer, wil ons Uw zegen niet onthouden Blijf met Uw liefde ons steeds nabij Wees met ons en ga ons niet voorbij Dat we het geloof in U mogen behouden. Amen…

stratenlang deint zich verlangen nooit eindigend voor mij uit ik lief jou van binnen naar buiten kan nooit meer vergeten vervulling verloren in verten van horizonten verkort jou nabijheid tot niets zon! secondelang herinner ik mij warmte van een huid zij versmelt met mij een deur opent zich en ik ben in ’t wij.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Helderheid en licht is wat de blijmoedige krekel laat horen of laat dat mijn behoefte zijn: in de nabijheid van de grote rust ligt een zee van kalme gedachten. Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

armen steken uit jonge bomen al stellig eeuwig verbonden…

ze lijkt een peinzend meisje ik vraag me af: wat doet ze hier weet je nog niet dat Engelen hun vleugels invouwen als een mens hen nodig heeft ze dimmen hun immense licht; te veel voor mensenogen…

jij reikt jouw hand ik omvouw 'm met de mijne trek je dichter in het licht vluchtig kus jij mijn wang glimlachend kijk ik je aan en zie hoe jij je ogen neerslaat het voelt goed jij hier zo dicht…

(tanka) "De Heer zij met ons in smart of grote blijdschap," onthoude men steeds: geen schenker naar ieders wens, maar een vorsende leidsman.…

Toen ik met je over de kloof sprak dacht jij dat het tussen ons was jij luisterde half onder het zoeken boven je mobieltje maar het was de scheur tussen mijn kiezen als je zo voortgaat zit je er wel nabij.…

Gevoeld in dreiging Beleefd in schokken Vervormd in angsten Bewogen in tijd Nabij Gevangen in hoofd Opgehoopt in hart Gebroken in stuk Vertaald in gedrag Nabij Blijvend in dit land Vallend in dit land Helend in dit land Oorlog nabij, nabij…

Wat me restte was nabijheid, angeliek en lieftallig als van Lippi, of eerder nog milde spot, schier onverteerbaar nu de balsemende herfst met vlugge poten al gauw zijn intrede zal doen. Ik weet nog van Siena's oude poorten, van de schaduw van een struise cypres. was het ooit beter kersen en dadels eten?…

Ik als toeschouwer, het einde was nabij. Zelfs de taartjes lagen er ongemakkelijk bij.…

stel dat je iets niet moet vergeten voor welke dag zou dat gelden en wat als die dag voorbij zou gaan -ongemerkt, zonder erg zou iemand opletten of wolken hun adem inhielden ergens halverwege, zo nauw luistert geen enkele toonhoogte hoe belangrijk is dan onthouden tussen alle dagen die zich versliepen we moeten onze tijd nog voltooien…

zorgvuldig strooit hij het papiergeld uit bij het huis van zijn dode zoon ritueel verbrandt hij het dodengeld dat in as opgaat maar niet verdwijnt de biljetten gaan over naar de voorouders in het hiernamaals zij kunnen nu alles kopen wat ze nodig hebben vader en de familie zoeken elkaars nabijheid schuiven dichter…

Mijn dagen tobben in hun laat seizoen, de tijd wijkt steeds meer van mijn zijde, we zijn aan 't scheiden en ik verzoen me met zijn drang om voort te schrijden tot de grenzen van mijn klein domein, naar het einde van mijn eindig zijn. Mijn geest raakt van zijn licht verstoken, Het is wachten op tijd's laatste wil. Mijn stem, te zwak, is uitgesproken…