Alle inzendingen over herinnering OR waan OR scheveningen

En weer is het de waan van de dag, die niet wil wijken. De avond is al aan het vallen. De stilte staat al rustig klaar. En ik, ik wacht aandachtig, op wat zal moeten komen. Wanen wil ik niet langer zien. Ik staar. Ik staar naar verdrongen herinneringen, die uit een ver verleden komen. Ik staar naar onbereikbare horizonnen.…

In Monster is een schildpad aangespoeld Die illegaal ons land in wilde komen Hij werd direct door Sea Life meegenomen Voordat hij hier zomaar wat rondkrioelt Ze mesten hem in Scheveningen vet Daarna wordt Flip meteen weer uitgezet!…

Gillen en bungelen, zwiepende waaghalzen, trekpleisters boven het Schevenings strand, Stuipen op ’t lijf jagend, draaierigmakende, zweven ze omgekeerd, jumpen op stand.…

er loopt een mens een Scheveningse mens over het havenhoofd het grijs-basalten hoekige altijd standvastige Scheveningse havenhoofd regen - windkracht negen noordwester stormt genadeloze striemen over nat-zilte wangen vers-frisse oren-gesel gloeiend rood beklimt de mens het hoofd wind tegen zout water op beurse lippen schuimende…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

gebruiksvoorwerp, een brok in mijn keel Het vogeltje spreid zijn vleugels en vertrekt Weer even heb ik gevoeld, heb ik geleefd De donkere wolk die de zon bedekt Zou het vogeltje nog ooit aan mij denken Het vogeltje, dat nu ergens anders zweeft Voor het vogeltje, één klein moment uit zijn bestaan Voor mij, een sterk gevoel, de zoveelste waan…

Ik schoffeerde het wierrook terwijl ik de goden gunstig wou stemmen om mij het eten te laten smaken De tijd inhaleerde mijn adem en strekte zich uit zoals een valide cognitie de waarheid is in een hart vol liefde maar het bekomen van de maal brak mijn maag in tweeën en steunend op de pilaren van het wantrouwen verliet de meester…

vurig likt de vroege morgen aan de nacht dorstig en hunkerend naar geronnen gloed violen klagen modder aan die langs mouwen druipt de duisterval laat sporen na op blondgeverfde treden valsspelende klanken glijden langs leuningen omlaag eindigen in een weerspannige schoot wanen zijn bezeten van achtervolging tegenbeelden krijsen…

zinnig woord of het wordt gehoord hangt af van het been en een bed dat verkeerd kan staan in de slaapkamer voor de zekerheid slaap ik al jaren op de bank…

In de dierentuin sta ik uren voor het mensapen-verblijf en bestudeer de grote apen; ik leef me in hun wereld in die wenkt en ik zie wie ik ben zou m’n beschaving afzakken Iemand tikt op m’n schouder ik ontbloot met ‘n apengrijns m’n tanden en bijt in 'n hand Volgens mijn vrouw ben ik te gek om los te lopen en niet toerekeningsvatbaar…

ik mat mij een houding in de schemering van mijn schaduw om te kunnen blijven bestaan dus kom en vertel mij van leugens of zwijg mij door de stilte heen maar laat mij eindelijk weer mens zijn en ontdoe mij van deze waan…

Omdat Milosevic vandaag verjaart Komt zijn gezin bij hem in Scheveningen Om hem bij een glas ranja toe te zingen En een door Mira zelfgebakken taart. En als hij die vervolgens aan zal snijden Vindt hij de vijl wel om zich te bevrijden.…

Het is toch eigenlijk een schril contrast: Ginds treurt men om de doden en vermisten, De duizenden inheemsen en toeristen Die door de zee noodlottig zijn verrast En hier loopt men weer volgens oud gebruik Spontaan de zee in voor de nieuwjaarsduik.…

Er staat op het Gezicht op Scheveningen Een zootje ongeregeld bij elkaar Waar kijken al die mensen nu toch naar? Een topless vrouw? Een ufo? Heksenkringen? Of staat bij nog wat poetswerk met de hand Het hele TROS Muziekfeest op het strand?…

Ze lag al onder vuur sinds 'Scheveningen' Dossiers die stapelden zich hoger op De vonkenregen kostte haar de kop En zonden, die haar wethouders begingen Haar erfenis een spoor van onvermogen Te licht bevonden en te licht gewogen…

mijn kennis, en vooral ten aanzien van het mosselwezen is echt optimaal ik knikte dus, bevestigde verbaal: ik ken de mosselman en ja, ik kan je zeggen dat hij woont op Scheveningen zij kende ook de mosselman, zo bleek al was het nog maar kort, hooguit een week of twaalf (een hoogmis ’s nachts te Wateringen) hij zou de kerk verlaten voor…

ik ken er maar twee beiden boven de tachtig... als ik hen bezig hoor, lijkt het alsof ik naar zevenjarigen luister!…

Ze zijn het zat, die wetten, regelingen, En trokken op de trekker naar Den Haag, En troffen zij daar soms een hinderlaag, Dan namen ze het strand bij Scheveningen. Politici, belust het woord te voeren, Die hielden allemaal ineens van boeren.…

Nu is het allemaal heel anders en bracht ik met mijn vrouw een bezoek aan Scheveningen om een bosje rozen en het gedicht te brengen voor de nabestaanden. Op het strand bij Scheveningen zagen we alweer surfers op de planken het leven gaat gewoon weer verder, maar je merkte wel dat het heel anders was.…

Ik rende haar achterna dwars door het hart van duisternis verdwaalde gazelle van het niet kunnen verwoorden schaduwenen, wildernis en waan, flarden van eens al gedroomde dromen zij rende mij achterna dwars door de duisternis van het hart verdwaalde gazelle herinnering aan jouw gezicht en handen dat samen met het licht en vertrapte ochtend…

Nu is het pas dag drie en wat een strop Ik was al ziek, mijn Staatslot won geen geld Ik heb geblunderd en teleurgesteld En Raf en Sylvie houden ermee op En zonder Unox-muts, plat op de buik Neemt de Scheveningse Pier een nieuwjaarsduik…

Ik wou naar Duitsland, ongevaccineerd, Maar moest in quarantaine, liefst vijf dagen Om toch maar de vakantie te doen slagen Zijn wij subiet ter plekke omgekeerd Niet als gepland, maar ja, zo gaan die dingen Nu doen we dus twee weken Scheveningen…

‘Opdat uw lied,’ sprak hij, ‘geen logen vier', Opdat uw hand zich niet verleiden laat De Waan te plukken voor het ware Zijn!’…

Wij eten alleen groen op rijp kunnen we niet wachten geduld is een schaars artikel in deze tijden van overvloed Morgen is al veel te laat gisteren een vage herinnering.…

jij liep hooghartig naar de lucht te staren maar zag dat ik notitie van je nam jou zo te zien maakte mijn benen lam het liefst wou ik me aan je zijde scharen om je voor alle wanen te bewaren je afgewende blik wierp snel een dam ook deze keer liep jij me weer voorbij Want je gekwelde geest wil blijven zwerven hij liet de sterren in je ogen…

Als wachten omslaat in verlangen ligt twijfel naast de telefoon en lege brievenbus kilte sluipt in beelden van een ander die hij verzweeg maar zij toch gist tot de bel gaat en zij snelt met woorden schat ik heb je zó gemist…

Waar jouw prachtige lange benen staan telt de waarde van je omgeving niet meer want van daarboven kijk jij op alles minachtend neer Op een afstandje kijk ik naar jou en naar het totaalbeeld dat wat ik zie is iets dat toch al gauw verveelt Jij wil gezien worden als een ranke, slanke sexbom met een hoerige haardos maar ik zie jou…

in die waan Waar zoveel dappre daden aan ontsprongen, Die heeft zoveel verslaagnen opgericht, Wiens lof zoveel bezielde dichters zongen, Dan eenzaam, verbeten en verbitterd staan In wreder waarheid onbarmhartig licht.…