Alle inzendingen over het landschap dat ji

de fletse zon hangt tussen het grauwe wolkendek en de grijze zee een kracht die geen lawaai maakt keert het donkere hart naar binnen onder een glazen stolp het stroperige gevoel niets dan wachten in de verte vogels als kleine stippen zoekend naar al het eetbare…

Kijken hoe het licht wandelt over het land met de schaduw aan de hand hoe de ruimte vorm krijgt van zien --------------------------------- uit: 'Tussen zon en maan', 2002.…

Ik wens je een landschap, zo compleet dat ik er haast niet ben, dat jij bemint en ik herken, waar ik de weg nog weet. Onder de grote varenblaren die hier lang geleden waren wijs ik je de bloemen aan die ook niet meer bestaan. Dan sta je stil, knijpt in mijn hand, en roept: Waarachtig! Daar!…

landschap het constant golvend blauw en grijs belijnd door steeds weer wuivend groen ruw onderbroken door puntig witte vlekken tikkende touwtjes tegen een verticaal het altijd stromend water naar het laagste punt strak overtrokken door een gebogen horizontaal stevig ondersteund door sterk betonnen palen schitterend belicht door…

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde. Er staat een reiger met mijn blik te staren: Een visser schrijft de lijn der piramiden En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt. De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel.. 'k Reik u de hand, mijn allerschoonste…

vogelgeluiden in vreugde de leegte van dat landschap vullen stap voor stap…

-------- -------------------- grutto waadt door groen in de verte woedt de stad onhoorbaar vliegtuig -------------------- --------…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

losgekomen van de wal word ik zoveel zachter geen kind zo aanwezig als het kind dat er niet meer is betoverd door het licht het diepe blauw altijd het geluid van water en wind losgekomen van de wal alles glanst als ik loslaat geen landschap eerder een visioen als ik loskom van de wal…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

met trouwens altijd goed zicht in versoberde kleuren ~~ ~~ ~~ In de kim zit de ziel van 't on- eindig Een parel bevat de geest van de zee In 't houvast zit vaak de greep het handvat voor dus volgend werk Met boven al het landschap een weerkundig drijvend zwerk…

Ik kan me verbeelden een geduldig landschap te zijn, dat in de winter wacht op andere tijden. De werkelijkheid is anders. Het is meer een stervend landschap in de herfst, dat een strenge winter wacht en dan moet lijden.…

hij vond het lege landschap toen hij niet langer zocht hij gaf zich over zijn queeste stierf een stille dood licht lucht en ruimte in het lege landschap het was alles…

De zon gaat midden op de straat staan, roodgloeiend -- zijn hete adem.…

Stil ligt het landschap als voor het oprapen Stil ligt het landschap in vroeg zonlicht Aan zomen de wilgen,geknot waaks..maar zwijgzaam Wij zijn het die niet slapen.…

"Niets kan zachter golven dan een golfterrein" denkt de dame met de grote hoed en de suède handschoenen. De heer die haar galant terzijde staat, kijkt heel even naar haar borsten in de roze crêpe jurk en slaat dan met een forse slag het kleine witte balletje een heel eind verder.…

Tere stralen door het hout oude paden uitgesleten, stoere den en slanke berken, doorzichtig groen, ragdun en fijn door het zonlicht niet vergeten. Een grote kei en meerdere als ik me niet vergis. Hoe zijn ze hier beland? Wie heeft dit graf bereid? Geen antwoord op mijn vragen. Tekenen van lang vervlogen tijd. Duizenden mensen op uitgesleten…

waarom het filter verscherpt van ven met zachte oevers of een rivier in waas? net over de bocht in de dijk die kerktoren de groene prikkeldraadwei koeien, eeuwig gedomesticeerde koeien maar ook Przwalski paarden en Heck-runderen bij steppeachtig aangevreten struiken hooiberg zag ik graag en de dorsers schuiven, het rieten dak gedekt…

Een rivier van geluk Sprankelend in geluid Het kan niet meer stuk De wens komt uit Poelen van verlangen Kijken me aan Aan elkaar hangen Naast elkaar staan Moerassen van lust Zichtbaar beneveld Je hebt me gekust Lieve woordjes gepreveld Woestijnen van gevoel Liefde als zand De zon schijnt zwoel Zet alles in brand Wouden van aandacht…

Eenzame huizen liggen als zieke dieren op de ingevallen flanken van de heuvels, uit de grijze verte van de zee zeilen vruchtbare wolken aan en gaan voor anker in de stoffige vallei. De aarde drinkt met kletterende kaken, in het duistere woud likken onrustige herten zilveren druppels op.…

Hier, in ’t Westfriese land, aan de rand, aanschouw ik wolken, dieren, lucht. Al die wisselingen maken dat ik zucht! Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

een vogel vloog voorbij lente en zomer kleefde stilte aan het raam en ik dacht nog, zing zing de dag, zing je gave nu het nog kan in een brede schaduw van het gras en de ingevlochten, vele dromen maar de nacht moest zo verlopen en mijn woorden waren traag ach, deze koude deze vroege, kale koude er lag al sneeuw op de maan…

toestel aan borst geklemd uit invalshoek van camera en haar ooghoogte legt zij talentvol de natuur bloot vanuit bewogen inspiratie etst zij het landschap in een totaalshot door fluitende wind pakt zij haar kansen in een onweerstaanbaar spel laat ze het licht glanzen als een engel in het struweel het bos bespeelt haar in juichende…

Wat een schoon landschap zet je toch eens efkens neer velden om je heen…

Donder en bliksem, Krassende kraaien, Hier heerst heer haan een hooghartig bestaan! Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil. Haanwijk bij Halder, zachtwiegende Dommel, troostend groen land. Haanwijk bij Halder Mijn geliefde Brabant! Kukelekuuu! KUKELEKUKELEKUKELEKUU!…

vanuit ogenblauw sla je winterkleurboeken na waarin alles samen stroomt op kaarten ingetekend de route is verdeeld gedeeld via een oud wandelpad tussen de huizen waar een deur open gaat dat groeit plotseling uit tot een verhaal in oude balladen zonder straatnamen vanaf die oude Middelzee tot in dit kleine dorp…

hoor, een winterlied zweeft over de berijpte sluimerige grond midwinterhorens blazen herkenningsklanken hoorbaar in het rond schaduwlicht tekent de berk huiveringwekkend tot een ijzige reus dwarrelsneeuwvlokjes smelten in ademwolkjes op een warme neus kaarsjes in glaasjes gloeien langs het weggetje een vertrouwde sfeer het landschap…

LANGS HET ZANDPAD Langs het zandpad door de duinen waait het helm gedwee met de streek zuid zuid west het zand spoelt door mijn tenen kleeft een beetje als hoort het daar elke stap - ingezakt mijn voeten schuiven weerloos het zand - brengt mij dichter naar het midden de zilte zwoele adem van de zee…

Het landschap aarzelt onder haar gesternte, spiegelt hoop voor verlangende levens. Ze waakt voor de geduldige lezer gaat onder als de dag voor de nacht vlucht. Een deken voor je wensen om in te wonen, om in weg te kruipen. Verlossing is nabij. Ze is als een gebed voor je adem, luisterend naar een teken van stilte.…