Alle inzendingen over het licht kwam en ov

en zo kwam het dan dat de mens overbleef ondraaglijk alleen met zijn romp over de verschroeide verlaten aarde schoof. hoe klopte hij aan bij vermorzelde deuren verdwenen sprakeloze goden glansloze stenen en zo kwam het dan dat de mens met wat overbleef ondraaglijk alleen over de verlatenheid schoof…

Ik heb hem weggejaagd, maar telkens kwam hij weer. Ik wilde hem leren kennen, want ik zag hoe mooi hij was. Zijn ogen en zijn verenkleed erbij, het liedje dat hij zong, alleen voor mij. Het vertederde mijn hart. Ik kon hem niet verjagen en zei het hem: “Kom blijf bij mij.” Ach, ik had niet hoeven vragen.…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Gelderse rozen met hun koele Ballen lichten de hemel toe. Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen.…

hinnenken Ik ben van God los, Hij ook van mij Heeft ie veel tijd voor anderen Ik zing letterlijk mijn tijd wel uit Denken, dichten, schrijven zijn mijn passie Hartenkreten schieten daarbij uit Zo’n 1500 staan er op www.gedichten.nl de humor blijft mijn vriend en vrindje van kleine binnenpretjes tot luid gejoel lacherige ontwapening lucht en licht…

Liefde is kristal, het prisma breekt het licht en vervalt tot breekbare kleuren. Vergilius…

te lezen wie hier zoal hebben gewoond tot ze werden opgehaald dit gevoel vertalen in goedlopende zinnen het gaat niet lukken daarvoor is er te veel gebeurt juist daarom is het goed hier eens bij stil te staan Lejo van Kuijeren voetnoot: Ennekerdijk Borne (Ov.)…

Het kleine meisje Met de klinkende sieraadjes Loopt door de goudversierde stad Ze heeft haar wonden licht getooid Danst door de schitterende neon nacht De tranen als steentjes rond haar hals Zaait ze kermis uit haar rok En zwaait wat naar pages Die duiden naar het hemelbed Maar als de rust het doek En alles valt Kruipt ze in mijn schouder…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

doorheen het duister kwam het Licht te zweven de dood was niet echt werkelijkheid geweest in de ontluistering ontwaakte het nieuwe leven doorheen het duister kwam het Licht te zweven waaraan wij onze pijn en smarten mogen geven de Japanse kerselaar bloesemt tot een lentefeest doorheen het duister kwam het Licht te zweven de…

Iedre morgen na het nachtlijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Moeilijke vragen zijn niet leuk, je stelt ze niet – aan jezelf, of wel?…

Als er een hemel is waar zielen vertoeven na de dood of misschien ook ver van hun lichaam kan dat alleen maar de poëzie zijn de ontmoetingsplaats van levende zielen met oude zielen wier pijn niet meer hier en nu bestaat maar als evenbeeldig…

Ik preek niet, ik ga mijn eigen weg Niet echt, want waar ik ga is al een weg Ik preek niet, ik heb gemengde gevoelens over wat ik weet. Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig…

Jouw foto aftastend, wie je was is mijn fantasie, er is geen contact met jou in dat bloemenveld bij Merano Je keek mij vragend aan op dat ogenblik, op deze foto van mijn en jouw gedachten sindsdien tijdloos ingevroren op de rand van een zwarte eeuwigheid Ook mezelf aftastend in de spiegel, zie ik wie ik lijk te zijn en niet wie ik wil…

Papa, jij weet waar het pijn doet ook al was je er niet bij Jij vraagt altijd precies naar iets belangrijks dat anderen niet hebben gemist in mijn verhaal, een terzijde van het pad, een diepte waar ik omheen vertelde gevoelens die ik mijd omdat ze jeuken in mijn hoofd en littekens die ik bedekt houd Jij begrijpt het allemaal al voor…

De machinist schrikt, en ik ben niet mezelf, mijn duim drukt op de rails Het is een van de triljarden tijdelijke toestanden van mijn bewustzijn waarin alles mag en kan in de kindertijd van het heelal Geen jij of ik hoe echt is dat? Een groene deur is ook maar kunst, gemaakt van een stuk boom, tentoongesteld in pop-up museum aarde…

Uit het hart schrijven luistert nauw, elk spontaan woord -- kan een misser zijn.…

Waar zijn de dichters die zich wijden aan muziek aan de liedjes die te goed zijn voor de tekst bij de melodie zodat niets afbreuk doet aan de klank van de gevoelens? Liedjes zonder simpele wensen Liedjes zonder grootspraak En geen gemeenplaatsen op rijm Alleen tederheid en blijdschap bij mijn boosheid en angst mijn weemoed en verlangen…

Kwam de waarheid maar naar boven, kwam de waarheid maar aan het licht, kwam de waarheid maar ter sprake, die alles juist belicht, vanuit het juiste perspectief, waarheid, kom.…

Uiteindelijk kwam hij toch aan in de haven, de nood was hoger dan normaal, wat dacht je, zo een tocht maakte dorstig, voor zijn gevoel moest hij zich nodig laven.…

In Marokko, een ruim 30 m. diepe put Al spelend kwam Rayan hierin terecht Niet voor een kleintje vervaardigd, dus pech Putte Marokko hoop, degelijk nut Wereldnieuws bekopen met de dood Respect voor 't jochie in die put, in nood…

Hij kreeg een zonnig kleurtje, ’t kwam allemaal door jou.…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

Het is als kotsen ja ik bedoel overgeven kruipend naar de wc pot niet spetteren aub oer-geluiden voortbrengend en een brei aan braaksel dat in je lichaam was opgehoopt zo is de Corona-crisis ook voor mij met mijn vrijzinnige gedachten de aardkloot kotst de aarde kotst ons uit heeft even of langer genoeg van ons de maag van de aarde is…

Vaal het late voorjaarslicht Dat zonder verd're gedachten Plotsklaps van kleur verschiet In uitbundige zomerzon - Waarin alle pijn en verdriet Onzichtbaar versmelten Als bestonden ze niet…

Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…