Alle inzendingen over het onvoltooide lijf

lijf.…

want te goed is het hart en te slecht om te krimpen onder die pijn en te slijten in zelfverwijt; en het lijf om te worden verdeeld door de honden wroeging en spijt die knagend het vlees en het been vermalen om slapen te gaan als gìj al uw kracht hebt verdaan en uw laatste woord hebt gezegd in het schuren van recht tegen recht.…

laat het lichaam allengs weer herrijzen in zijn trotse oorspronklijke staat laat de zon ook de huid weer genezen van de angst die de leden doorvaart als het lijf, met een lichaam verwonden, in vervoeringen ondergaat.…

"Wie zegt mij dat het verraad niet herleeft in een ander land? waarom vluchten uit weerzin en leed, waarom hopen dat men vergeet wat de ziel heeft doorstaan en gemerkt? slechts zolang de herinnering nog werkt is mijn leven mijn eigen bezit, onverschillig of het bestaat uit vervoering of nederlaag. als ik opbreek en wakker word in een nieuw…

Jij, mijn sonnet, nog steeds onvoltooid: acht regels vraag en zes regels antwoord verwaaid. Het is niet zo erg, als ik je maar schrijf om je handen, je haren, je ogen, je lijf. Het is niet zo erg zolang ik jou zoek, open eind, open boek.…

Verstrengeld tot één Kussend, vrijend, beminnend; lijf-aan-lijf…

Schubert, hoe teder vol verwachting, een iets melancholiek klonk zijn onvoltooide door de kamer Ik zei nog tegen je laat de liefde tussen ons nooit voltooid zijn want dat is het einde…

Je zal voor altijd bij mij blijven Als wond diep in mijn hart Zo zal ik ook over je schrijven Als gemiste kans met valse start En toch zijn er die momenten Waarin ik in het verleden dwaal Moeizaam terug probeer te halen Hoe het precies zat, allemaal Maar hoe hard en diep ik ook zal graven Hoe goed ik ook probeer Met jou te loodsen naar…

Schubert op zijn mooist Ook al heet ze onvoltooid Laatst nog eens gehoord ?…

nu de lucht geklaard is wil ik de aarde loslaten misschien ben ik morgen al voorbij de zon geef je me nog een kus voor ik aan gewicht verlies of wil je nog even praten over de allermooiste dag die in een nacht begon alsof het een vlinder was en wij de vleugels…

Verleer mezelf niet te overschatten, verwen het maar als het onderhuidse kind, is het moeilijk in te schatten waar je de oprechtste tranen vindt eerst ontkende ik de waarheid, er bestaat geen wereld van gelijk, nooit een waarde zonder enige broosheid naast het verspilde schroot, beleer de tijd, alles blijft in wezen onvoltooid.…

als golvend gras wuiven onze haren onze ogen een verre blauwe zee vier voeten in het gele korrelzand in dit zachte landschap vergeet het hart waar het om huilt niets is geheel en al voltooid…

mijn vingers glijden zacht over orgeltoetsen speel in gedachten met vragende borsten die bij iedere toon aanzwellen; naar nog meer aanraking dorsten mijn tenen strelen de houten pedalen alsof zij jouw voeten willen zoeken en jou op mijn liefde willen verhalen mijn lijf speelt een onvoltooide serenade gezeten op een kussen zo…

Niet dat de grens is overschreden Van het onvoltooid verleden Maar ik werd erop geattendeerd door hen. Ben je ooit jezelf kwijt Zoek in je onvoltooid verleden toekomende tijd.…

verliefd op jou Maar ben zonder twijfel helemaal Voor je lichaam gevallen Jouw lijf is simpelweg ideaal…

Dat lijf, ik wil niet anders dan dat zijn, het omsluiten, eindeloos tot hier.…

't onontkoombaar feit dat ik een vrouw ben en geen man gebaard heb en de menopauze al te boven nog levenskansen heb van achttien jaar tenminste dit lijf wil even niets meer lezen, laat staan horen…

waarom nog luisteren naar dit ontdane lijf het spreekt alleen maar kwaad heeft je toch in de steek gelaten het denken gaat zijn eigen gang is verre van te stoppen het voelen klopt niet meer alsof niet goed geaard laat niemand je nu nog vertellen dat het zo goed is voor jezelf dichtbij je lijf te blijven je bent het even kwijtgeraakt…

hoe lang is het al dat de kanker mij plaagt steeds weer uitdaagt om vooral "het leven te vieren" niet meer te tellen zijn de momenten van allerlei standen en poses waarin ik mij letterlijk bloot gaf voor mannen en vrouwen die mijn lijf slechts zien als defect exemplaar hoe kun je nog houden van dat wat je hebt denk ik…

Lekker warm lekker lijf lekker wijf van heup tot schouder van clitoris tot tepel ik knijp haar linker tepel met de rechter hand van mij ze kreunt heel vlijtig want ze weet er is veel lust daarbij…

Onvoltooide tijd geboortebewijzen het tegengestelde.…

Reizen en zwerven Elke keer weer onvoltooid Mooiheid van een droom.…

We zochten de rennende rukker Maar vonden de trekkende trucker Die riep: 'Dit is niets Kijk die man op de fiets En dat zie ik het beste als kenner Daar rijdt nou een rukkende renner.'…

Beschaamd om de onvoltooide dromen ben ik het kind dat geen schuld kent alleen de warmte van een hart…

Hol in de lege kamer vol met emoties Eenzaam verslagen verminkt met pijn Ziet hij haar poserend op erotische foto Weet hij, zij zal nooit meer de zijne zijn Verlaten heeft zij van een op andere dag Ging voor die ander omdat het aan hem lag Vlammen schroeien in verscheurend verdriet Machteloos gilt zijn lichaam, zij niet, zij niet Zweverig…

Zij doet mij denken aan jou de Hurkende vrouw* Een onvoltooid werk van Auguste Rodin Uit de tweede helft Negentiende eeuw 'k Zie in jou haar dwaling hier Terwijl mijn hand jouw Mooie borst beroert Moe, doch niet echt voldaan Glijdt haar hoofd heel zacht Totaal onverwacht Langzaam op haar rechterknie Terwijl de schaduw In volle glorie…

éen rode knop tooit nog de uitgebloeide stokroos geen bij zal komen haar bloei is bevroren door bijtende nachtvorst een heroïnehoertje sterft door een overdosis zij is uitgetippeld haar naam is Roos…

Ik zwijg omdat ik sprekend niet ben te voeren een eerste schreeuw waarin de boeken opengaan die mij gelezen hebben voordat ik kwam, uit een onvoltooide schrift dat vroeger licht gaf.…

bliksemslag soms als bloementooi en uiteindelijk de littekens van verval achterlaat, maar in het binnenste blijft het wroeten, het zaad in de kiem van rusteloze wensen gedragen door de hoop en getroffen door dezelfde onovertroffen koppigheid, het mechanisme van overleving, waarmee illusies zich staande houden, soms reëel en vaak onvoltooid…

Een meesterlijk plan onvoltooid. Kramp van het lachen naar bushokjesdames. Even was er een interactie voorbij.…