Alle inzendingen over holst

zij stond voor het raam in het holst van de nacht hij had haar gezien gewurgd en verkracht. zij hadden hem gezocht opgejaagd en gevonden hij werd opgebracht geslagen en gebonden. hij zat hier stil dacht aan zijn vrouw wachtte op zijn lot kende geen berouw.…

zij stond voor het raam in het holst van de nacht hij had haar gezien gewurgd en verkracht. zij hadden hem gezocht opgejaagd en gevonden hij werd opgebracht geslagen en gebonden. hij zat hier stil dacht aan zijn vrouw wachtte op zijn lot kende geen berouw.…

Zo jong met de dood in ogen iedere dag een beetje meer in het holst van de nacht banen hete tranen hun weg keer op keer zo zeer voorzichtig strelend haar lieve lijf haar pijnlijk lijf iedere dag steeds weer 'lieve God' vraagt zij haal mij weg sluit mijn ogen deze keer…

Rijzende nocturnes flitsen honend contouren van verachte flora uit hun losse pols Gekegeld op gepolijste kasseien druppelen zij bebloed de versmade grond in en smeken onnodig om herkansing Dan puft de maneschijn in 't holst van 'r nacht en gelukkig beklimt 'n schim de berg van hoogmoed en vergankelijke kracht…

een zuchtend lentelandschap strekt zich in groen zwijgen langs de rivier strelen penselen de ruwe huid van het witte linnen een verlaten boerderij doekt op naast witte bergen zonder sneeuw kabouters spelen met metaforen in het holst van de nacht in een dorp zonder straatnamen onder het licht van een lantaarnpaal ontmoet de oude poes…

holst van de nacht in het droge gras langs de rivier achter manshoog riet niemand die het ziet bij zonneblaker blauwe letters de zomertijd klein gezet arial black lekker vet een vreemdeling zeker op de fiets misschien verloor spraak gehoor een moederland via zijn apparaat bij halve maan…

langs uitgesleten paden lopen eeuwenoude zielen in vermoeide rijen verdwijnen in het duister van het donkerste zwart in het holst van de nacht diep onder de grond liggen de verborgen geheimen van leven en dood de echo van de geest schreeuwt om verlossing uit de kerker van wanhoop smekende handen reiken naar het onbereikbare genezende…

Alles wat er over blijft deel ik stiekem uit aan opgegeven dromen, in het holst van de nacht.…

Dromen van haar in het holst van de dag, Ik zou een rots zijn waarop zij met haar hoofd lag, de geur van haar hals zou iets hebben van mandarijnen, of van geurige rozen net voor ze 's nachts verdwijnen. Stak mijn toorn weer eens op dan werd hij verzacht, door de balsem in haar stem, haar kreunen in de nacht.…

Ik meen me te herinneren op een zelfde golflengte veeleer aan de andere kant van d’aarde ik trek mijn kleverige haren weg mijn hand schrijft koelte van blauw op wit een beetje gaat rond meest' is ongezegd verborgen in het onbevroedde onbeschrevenen ik wuif het weg in de wereld ongewenst niet zonder invloed het is in gang gezet globaal…

Vanaf vandaag 20 oktober tot en met 31 december is er een tentoonstelling over Henriette Roland Holst in de Bibliotheek van Noordwijk. Zie voor meer informatie: http://www.schrijverspantheon.nl/Projecten/Tentoonstelling/ Tekening door E. Reitsma-Valenca uit 1933 Bron: http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=rola003…

Het was, in het holst in het midden van de nacht. Mijn hart dat vocht, blijft vechten totdat de laatste trein wegrijdt... . Het zal zijn in die stilte, waarin niets, en niks, te winnen noch verliezen was. Het lag in de immense grote kracht der kwetsbaarheid dat mijn leven uiteindelijk oploste in tijdloosheid.…

Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is. Het niets dat als de dood is maar waaruit al wat nieuw is steeds opnieuw ontstaat.…

naam gestolen Naamloos en onbekend trek ik doelloos de heuvels in waar de uren dagen duren en de schemering even hardnekkig is als poolijs de zomerwarmte slechts mijn droge huid maar niet mijn verlaten hart verwarmt De lege nachten vul ik met poëzie over gebroken Delfts blauw en over de zeven zwanen die de boot trekken door het holst…

Seconden glijden in minuten groeien uit tot lange uren gedachten maken overuren in het verre holst van de nacht De slaap komt als bevrijdend voor de gedachtenvolle geest die de dag niet los kan laten de nacht niet kan laten komen Dag volgt wreed op korte nacht uitstel helpt niet op den duur een wereld van uitgeslapenen wacht meestal vol…

In het holst van storm maak ik geen onderscheid tussen wat buiten woedt en binnenin. Zo ben ik van het zelf vervuld dat het verlangen geen afdruk duldt in taal en waar handen en tongen gekruisigd tot onaanspreekbaar….…

Schimmig de tonen door het zacht ruisen van de populieren vermomd als dichterlijke klanken, draag ze mee in het holst van de nacht. Een zwaluw scheert er overheen en brengt als vroege belofte de vreugde terug van het begin toen ik bijna niks overdacht..…

Daar sta ik in het holst van de nacht het leven stroomt vol met andere kleuren ze negeren heeft geen zin de zomer blaast langzaam zijn laatste adem uit het gaf me zaad van vrede dat in mij openbrak overrompeld door gevoelens probeer ik het negatieve af te weren maar toch brengt het een leegte van oneindigheid het donker…

In het holst van de nacht, liepen we samen over het strand, hand in hand, met elkaar verbonden. Op je werk, kwam ik langs, even een kusje halen, ik miste je. Maar nu? nu ben je weg, zomaar uit mijn leven gehaald, je bent er niet meer voor een strandwandeling, of een tedere kus.…

haar adem verstomt, magie ontwaakt in het holst van de nacht stroomt energie en kracht dwars door het leven heen hij is daar, hij laat haar niet meer alleen. Energie golft door het leven geen angst en beven samen slapen, samen waken samen, het leven maken zij geeft hem woorden blijf bij mij staan, ik wil je nooit meer laten gaan...…

In het holst van de duistere nacht toen de verzwakte halve maan zich achter donkere wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven In vroegte van druilerige ochtendregen begon ik aan mijn korte brief voor een vreemde verte Ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in…

van mijn dromen Ik blijf zweven Tussen nacht en dag Verlang naar alles Wat daar op mij wacht Waar bloemen geel, Rood, paars of groen Zich richten naar haar Om hun energie op te doen In mijn palm Een gouden lok Stevig vasthoudend Voor als ik straks wakker word Hoewel de zon Mij langzaam wakker kust Verdwijn ik opnieuw In het holst…

Zachte woorden wil ik spreken in het holst van donkere nacht strelen jouw blozende wangen komen wanneer je mij verwacht in mijn armen zal ik je sluiten beminnen hartstochtelijk verliefd zullen we wachten tot buiten licht weer door het duister klieft ach als straks de dagen lengen worden nachten zo licht en kort menig tranen zullen we…

Mag ik je naakt schilderen met die gelukkige glimlach onder de halfduistere maan in het holst van de nacht Kan ik je fluisterend voorlezen uit het boek met duizenden bijzondere sprookjes terwijl je luistert Zal ik mijn adem zuiveren met de zuurstof uit het duister terwijl jij verder vertelt wil je nog een keer mijn naam fluisteren…

Heb je ook wakker gelegen van de herrie vannacht lag je ook te waken, in ’t holst van de nacht heb je ’t ook horen hozen, tot de straten blank stonden heb je ook aan ’t raam gestaan vannacht? ’t Bliksemde, ’t donderde met volle kracht ’t regende verschrikkelijk, lag je ook wakker vannacht?…

daar de wind vrij spel heeft kust kwik zachtjes het vriespunt de avond legt zich neer na volledige overgave aan de ondergaande zon in het holst van de nacht ontstaan wonderschone waaiers worden bloemen geboren die nimmer zullen geuren beperkte houdbaarheid doet niets af aan hun fonkelende pracht die schittert in het ochtendlicht totdat…

Wanneer onhoorbare muziek klinkt, in het holst van een stille nacht. Dirigenten stoppen met dirigeren, omdat alle muzikanten slapen. Alleen bewustzijn luistert nog, terwijl de liefde neerdaalt, tot op de bodem van de ziel. Wanneer onzinnig verzet staakt. Wanneer toeval bedoeling wordt. Wanneer slaap ons overmant. Wel te rusten.…

Plotseling stromen de ontelbare tranen Van mijn intens ondragelijk verdriet Ze proberen zich een weg te banen Het stormt van binnen en niemand die het ziet Probeer altijd gezellig en vrolijk te zijn Want dat is toch wat men van mij verwacht Een stralend gezicht, maar een hart vol pijn Tranen komen pas in het holst van de nacht Is er een…

in hartje Nijmegen streden tien dichters in de finale ener dichtfestijn tussen lerende dichters onder de heerlijke titel Onbederf'lijk Vers om de eer drie waren de beste die kregen nog meer eer sprak jurylid Ilja Pfeijffer zo ging ik weer gewoon met eer en een zonnebloem ook mooi vers mooi dat-ie hing in het holst van de nacht…

De wind blaast duistere dingen, is de houvast kwijt, ik verstond, koos wat wind en zee van de wereld vond, zonder naar de aard te vragen in kerend tij te wagen,groeiden verstilde vijvers dicht met kroos, vulden zich met broze taal die werd gesproken in het holst van een gedachte, een zin werd onderbroken om het water te laten stromen vanwaar…