hoofdpersonage
netgedicht
3.3 met 13 stemmen 
239
239hij bakent zijn territorium af
plast
tegen iedere prikkel
de draad, voor haar, loopt geen kant meer uit
en nu ze niet meer huilen kan, de dagen
anders denkt
lapjeskatten met het oog gevolgd worden
krols en mooier, binnen blafbereik
verliest ze de zon
en haar lichaam dat aan de wolken hangt
omwille van
en haar naam vergeten…
Bezig met laden