Gevlijd in morgenstond
van legersteden, in een
opgeschoren hooimijt.
Achter oogleden,
schenen klare schaduwen
met een herboren gezicht .
Waar je op verlaat,
verlicht de harten als
mededogen het zelf benadert.
Causaal verband die
je bent, werkelijke vrijheid
die bindingen kent.…
Dit was een wildpad tot voor kort
zwierend om diepgelegen hoeven
die zich in grasduinen begroeven
onder gewassen kiel en schort
Gortdroge sikken dwaalden hort
de heuvels aan het recht geschoven
haar scheuten meer dan eens bestoven
door hordes vorsten uit het fort
Ze kregen hooimijt van het ploegen
zelfs als ze braaf hun kruisje sloegen…
Hij stalde de spade in een plag en wrong
wat denkbeeldig zweet uit zijn pet,
gaapte naar een kever en voorspeldde
droge hooimijten uit een vleugje knalpotgas.
Doar, zei die, krieg ie een kei van in oe
vel, jong. Perkament dacht ik, rimpels
bedoelde hij. We speelden generatiekloven,
dat is traditie.…
dat ik doorlopend droog droom
Over stoere mannen, highheels en rode nagellak
Van een zwervend bestaan ga ik uit mijn doorzondak
Goddelijke kuisheid houdt hormonen degelijk en vroom
Als ik wakker ben geschud en nuchter bovendien
Koeien hoor loeien, hanen kraaien, kippen leggen
Varkens knorren, honden goede morgen zeggen
Dan stap ik uit mijn hooimijt…