Alle inzendingen over horen bij

Ik hoor 't stil zo stil, het laken kijkt me in kreukel, stil, ik hoor 't stil Ik hoor 't stil wens van zachte zucht in naak me aan, een streel zo stil met zachte hand in het donker verlicht, raak me stil…

Hoe een woord trilt in zijn letter na letter uitgespeld op het ritme van een dans klanken die verder schuiven uiteenplooien in een zin hoor de slis en de plof vooral val niet over hun tongen ze krijsen zich hees in de schreeuw of zwijmelen stil in wel en in wee als zachte geruchten terwijl ik spreek.…

in de vroege ochtend hoor ik een vogel zingen ze vermaant haar vermetele kleintjes geen tijd nu om een boompje op te zetten met de zwijgende buur haar waarschuwing is scherp bij naderend overvliegend gevaar ze vraagt de oortjes van van het koppie van haar uithuizige man ze sust en troost ze zet de bloemetjes buiten…

Ik hoor muziek en de radio staat niet aan ik hoor praten maar ik ben alleen zou ik zonder het zelf te merken naar de andere kant zijn overgegaan Of ben ik gewoon maar een beetje gek…

alsof ik mijn leven achterlaat voel ik je even als ik om kijk naar de dagen de nachten en jou hoor spreken woorden die niet bij ons horen…

Hij zei al eens heel trots dat hij kan luisteren zonder te luisteren dus praat zij nu tegen een slaapkamerwand die na iedere zin geïnteresseerd snurkt Zij weet zij heeft geen luisteraar nodig maar moed om weer te horen mijn stem zwijgend in haar hoofd haar fantasie --------------------------------------------------- uit: 'Liefde…

Er zijn zo hoge tonen en zo lage Dat mensenoren Ze niet horen. Mogelijk wonen In bos of hage Vogels voor ons verborgen Zingende tot in de morgen.…

ik stop mijn oren dicht en wil het niet meer horen ik stop cement erin dan praten ze maar tegen dovemansoren ze zijn zo ondoordacht en ook niet diplomatiek ik wil het niet meer horen het maakt me melancholiek...…

Ik hoor hem: moeders stem Kan m'n oren m'n oren niet geloven Alweer een jaar dood & begraven Zand erover zoveel scherpzand Steen erop zware roodrosse steen Stil... zo meteen hoor ik hoor ik weer haar stem.…

Het ritme van het leven wil ik horen in klanken van muziek maar dat is me niet gegeven want ik, ik hoor ze niet. Een menuet van woorden zijn dansende letters op papier o kon ik het maar verwoorden echt mijn doofheid is geen plezier.…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Roep mij en ik hoor je, schreeuw om mij ik geef mijn hand, ik zal je altijd redden als een drenkeling optrekken van de waterkant maar roep mij, zodat ik weet, dat je mijn bestaan erkent. Ik hoor je altijd!…

er is zoveel dat we niet horen zelfs niet als we het oor te luisteren leggen als sneeuwvlokken in het water vallen horen de dolfijnen een hoog geluid white noise onhoorbaar voor mensen-oren zoveel dat we niet horen zelfs niet als we denken dat we tussen de regels door zwijgen…

hallo, kun je me horen kun je me verstaan? word dan weer wakker en laat ons weer leven gaan!…

mijn handen kunnen beter zien dan mijn ogen mijn vingers voelen meer dan mijn oren kunnen horen mijn zwijgen zegt meer dan al mijn woorden hendrik…

Ik hoor de woorden Die klanken zijn geworden, Ik zie je sprekende gezicht; Ik zing de noten die Je mij hebt toegeworpen, Gewoon hier, tussen de Regels van mijn gedicht…

Ik hoor muziek van kogels fluiten de akoestiek van harten sluiten Ik zie een pad gevormd door haat aan 't eind een stad waar liefde gaat Ik hoor de toon van geld en macht en een patroon van 't kwaad dat wacht Ik zie een stad ineengestort het mensenhart ...'…

Hoor eens ik haat je, ik schreef dat je lief was en licht - en nog wat onzin over je gezicht maar nu haat ik je, god wat haat ik je. Die neus, dat hoofd, die paardenbek, die ogen en die gierennek dat kraagje en dat bloemkooloor met al je slierten haar er voor.…

Hoor eens ik haat je, ik schreef dat je lief was en licht - en nog wat onzin over je gezicht maar nu haat ik je, god wat haat ik je. Die neus, dat hoofd, die paardenbek, die ogen en die gierennek dat kraagje en dat bloemkooloor met al je slierten haar er voor.…

Heer U wilt naar mijn smeken horen Als ik mij biddend tot U wend U bent met mijn verdriet bekend Bij U voel ik mij nooit verloren. Heer, ik wil mij geheel richten op U Omdat ik op U kan vertrouwen En mijn leven op U mag bouwen U wilt naar mij horen, altijd, ook nu.…

als je heel goed luistert hoor je hoe de ezel de os toefluistert over ornamenten die verhalen moelijke zinnen van de drie koningen vertalen hoor, de herdertjes blij van zin, blaten dat kreeg engel Gaybriël in de gaten en blies met al zijn kracht de loftrompet, voor allen te horen de aankondiging dat er weer een schaapje was geboren…

Hoe meer ik hoor. Hoe meer ik zie. Uilen weten wat vliegen is. Ze vliegen. Uilen weten wat horen is. Uilen weten wat zien is. Ze horen en zien. Uilen zijn wijs. Mensen die weten wat denken is weten niet hoe ze leven moeten. Twijfelen kunnen mensen wel. Wijzer zijn wij mensen niet.…

Ik zal je horen spreken, en je gitaar horen zingen.…

Het doet me pijn dat ik dit heb moeten horen Zo pijnlijk waren voor mij deze woorden Mijn geliefde gaat verloren dat heb ik moeten horen Voor altijd is ze in mijn hart geborgen Nooit gaat ze daar verloren…

Hoe stil is stil En waarom hoor ik stilte De stilte huilt Zijn eigen lied De stilte zwijgt Maar toch kan ik dit horen Hoe stil is stil De stilte hoort verdriet…

Ze keek me aan met een dove blik Haar schreeuw om aandacht Ik wilde het niet zien Haar vuistslagen kon ik niet horen Ik voelde niets van haar tranen Ik proefde niets van het zout op mijn huid Zij was de blinde vlek in mijn ogen…

Laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel wat liefde was gaat nimmermeer verloren Laat mij uw vleugelslagen weder horen en herinneringen worden opnieuw herboren onze roos gaat mooier bloeien dan voordien laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel…

in mijn hoofd blijft herhalen en herhalen ik hoor jou in de merels…

,horen stem en stemmen En horen,horen een nieuw geluid: Licht als 'n veer veer als 'n licht En lente, lente...…

Er rilt een koude wind over mijn rug ik hoor vage stemmen uit de verte, echt horen wil ik ze niet een dichte mist verspert mijn zicht alleen mijn eigen ziel wil ik zien lopend door dorre velden sleep ik zware lasten mee nee, ik kan niet meer terug wanneer de stemmen luider worden vliegen ze langs mijn oren; ik wil ze niet meer horen…