Alle inzendingen over houtduif

In het ochtendlicht vangt een houtduif de dag aan met verliefd koeren…

De roofvogel wacht een houtduif kleppert omhoog overal veren…

[Haiku] stilte met piepjes – een houtduif rust op de zerk pal onder haar nest…

Wilgen in de mist standvastig in 't gelid stilte huist erin de wind ging liggen geknal men schiet de houtduif af…

Oh, hoe schoon is de natuur na een haring in het zuur grauwe ganzen op de loop blinde mollen zonder hoop en de zon schijnt op het land Kijk: een houtduif vliegt in brand! Oh, hoe schoon is de natuur…

Vlaggen halfstok voetstappen omfloerste trom klokgelui twee slagen stilte stollende tijd ergens een houtduif een kinderstem teer groen aan de bomen dan - bevrijdend - het volkslied er is weer beweging bloemen en kransen leven gaat verder de draak wórdt verslagen…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

Te zwaar voor de takken van de elegante dwergmispel zakt de plomp neerdalende houtduif door de bladeren. Spreidt zijn vleugels. Paniek vonkt binnen de witte randen om de ogen. Pikt in willekeur al vallend naar het lichtrode. Hier is de houten duif niet voor gemaakt.…

's ochtends als de dageraad de wereld langzaam lichter maakt de schemer van de grond losraakt als dan het licht zo aangenaam de bomen en het gras beroert een houtduif in de verte koert de morning glory slaperig haar paarse kelken openvouwt luchtvochtigheid het land bedauwt dan voel ik mij zo zegenrijk helaas duurt zo'n moment maar…

Niet alleen de leeuwerik met z'n doldwaze vluchten of de nachtegaal met z'n bekoorlijk gezang de merel die tegen de late avondluchten jou doet luisteren onder lichte dwang Nee geef mij ook maar het gezellig kwetteren van de mus of de brutale herrieschoppende spreeuwen Maar bovenal het koeren van de houtduif die je 's ochtends je slaap doet…

Ze gaat op zomervoeten haar handen spelen door op de préludes van Chopin en in haar hoofd sluipt heimwee binnen naar het verre land van blije kinderzomers hoe zuiver is de geur van dorstig- droge dennebomen en blauwe bessenstruiken dauwbedekt hoort bij het langzame ontwaken de koer van houtduif heen en ook weer terug door oma's stille…

T “lied” van houtduif of van tortel Maakt somber, deprimeert. Totaal geen variatie Da’s wat mij irriteert. Ik mag niet op ze schieten Mijn vrouw vindt dat niet goed Ze zegt dat ik me aanstel En niet zo zeuren moet Alsof het míjn probleem is Ik stel alleen maar vast: De duif is objectief gezien Een ieder mens tot last.…

schaduw van de zon op zijn vertrouwde plek speurt de reiger kikkers voor het ontbijt of diner als op weg naar ergens de mensen hem passeren in het glinsterende licht van het water in de sloot weerspiegelen de wolken op deze fraaie lentedag alsof er geen vuiltje is dat ons verontrusten kan uit het groene lentelover klapwiekt plots een houtduif…

Weldra komt er een houtduif voorbij; voelt een uil zich na zijn nachtdienst iets verstoord; wenst een merel met haar een vroeg duet aan te gaan; wordt er vanuit een boomholte bij een koolmeesfamilie iets van rusteloosheid gehoord.…

een houtduif aan de dakrand kropt het koeren nog wat op een vespa sputtert langs de kale kade een mooie jonge vrouw leunt uit een hoog venster en beneden neemt een man een witte hoed af: salve! Lavagna herbergt voorbericht de engel is geweest en langs de kromming van de boulevard nadert een bus.…

Bij het aanbreken van de dag kan dat getjilp van huismus niet mooier zijn aangezien hij ook nog eens bont gezelschap krijgt van houtduif, merel, koolmees, Turkse tortel zowaar een vink Een voor een leveren zij een aanzienlijke bijdrage aan aangename harmonie voor elk zintuig.…

De stad heette Kali Daarin de verdorven mensen.Hier vloog geen tamme houtduif noch kroop er een Lieveheersbeestje met een gelukzalige stip. Hier wachtte niemand op mij. Ik vloog over legobouwsteentjes. Boven het schaap en de krokodillenkop Een engel droeg mijn vliegtuig Maar waar ging ik naartoe?…