Alle inzendingen over huizen

even fijn aan niets denken naar buiten wenken er wordt langzaam licht geboren; huizen in ochtendgloren zo hou ik het vandaag wil rustig mijn wereld openen laag voor laag…

onder gewicht van wolken vluchten woorden over verre huizen in deze nacht van slaap en stilte een nacht als geen andere behalve ingekeerde krabbels in mijn schrift de lege plek in het bed…

Huizen bestaan afgebroken, mensen leven dood. ‘k Herken de kerken van het geboortedorp, de zerken op het kerkhof, showroom van getransformeerde geschiedenis.…

die wordt weer gezond de vlag kan meteen uit in barendrecht als ze op de rest van het land willen voorlopen hoeven ze hun huizen niet op lucht te verkopen een dubbelslag en die vier je terecht…

Uit het groen uit het blauw bouw ik het huis in het zwart voor mijn nacht zo is elke stad bevolkt bebouwd waar de huizen eens bewoond dichtgaan waar de mensen eens geleefd doodgaan.…

Tufsteenkegels, grotwoningen en moderne Huizen, feeënschoorstenen en kerken in Midden-Turkije, wie heeft er geen zin Om deze plek te bezoeken dit enorme Stenengalerij, met als hoogtepunt de Vulkaan en attractieplek: de Erciyes Dagi…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

Onverminderd walst infrastructuur ondertussen elk uur elke meter op orde, kantoren huizen zwaar en huizen kantoren, lag dit land niet plompverloren plat, het zou diep gebukt gaan onder gezwoeg van eensgezinswoningen, gevulde eenrichtingsborden amechtige eenvormigheid die deze zelfgenoegzaamheid wasemt. ------------------------------------…

Dwalend over de hoogten gaat het lichaam zijn zwaarte vergeten; vaag herinnert het zich, dat in de spleten halverwege de top kleine roofvogels huizen en hoe de nesten zich vastklampen tegen de steilten; in het dal moeten de huizen staan en vreedzame dieren gaan grazend over de weiden.…

het is als een schreeuw het nooit ontwaken ik ben verdwaald dichte huizen drijven achter luiken groeit het water en jij in de verte doet ons zwijgen ons geloven dat wij voor altijd overwoekerd door de zee…

ze is een echte Zeeuwse van zeker zestig plus we komen aan de praat over de grote rampvloed ze kijkt me aan en zegt: "wij mensen, die hier leven kijken altijd naar de huizen in dat van ons zit zout"…

Nu je de kerstmuziek niet kan ontlopen en feestverlichting onze huizen siert, is het de somberheid die hoogtij viert. Je kan alleen maar op het beste hopen. Moge elk kind voortaan, na al dit naars, gevrijwaard zijn van babyfluisteraars.…

Jou laten, naakt, stabiel, stil, zijn, voor meeuwen mosselen, wieren en mossen, en al wat er huizen wil.…

Water, overal Stroomt de huizen Binnen Ligt een vloer Van slib Ik glij onderuit Kletsnat Van de tranen Verwoest Al mijn spullen Drijven weg Op de vloed Van de rivier Van tranen…

vannacht weer geproefd hoe de wereld zou kunnen zijn huizen en straten roerlozer bijeen bomen in dieper stilte gedompeld onder 'n volle maan die vredig en weids aan de sterrenhemel prijkt .…

'Den Haag' met zijn paleizen waarin Besturen zwijgzaam huizen zou ik niet -hemelhoog- in Halleluja willen prijzen Torenhoge gebouwen van glas en licht wekken eerder de schijn van heiligheid.…

Toen ik laatst over zwelklei hoorde spreken Dacht ik aan het verhaal uit Genesis Dat ook de mens uit klei vervaardigd is En heb de spiegel er op aangekeken. Ik heb mijzelf van top tot teen aanschouwd En ja, ik ben uit zwelklei opgebouwd.…

- De vlier-struik geurt naast al de huizen...…

Tussen de huizen. Achter de dagen. In de lucht.…

Maar wanneer de boom wordt gekapt De huizen omlaag gehaald, zonder pardon en de mensen er niet meer zijn, waar zal dan mijn heimat zijn?…

mijn vader: je kunt me de zak opblazen, de pijp hangt erbij mijn moeder: dat zeg je nu wel, maar daarmee is het plafond niet gewit en zo was er altijd wat in huize Fred pa en ma, bedankt ik heb er echt van genoten…

Als een herfstblad dwarrel ik van takken meegevoerd over vlakke velden door bossen tussen bomen met zwakke wind door straten tussen huizen tot ik aan jouw voeten mij neervlij en vaste bodem vind.…

als een onbeschreven blad ontvouwt de dag zich in zijn volle bescheidenheid de zon tekent een glimlach rond de lippen van hen die ongelovig dreigden te geraken daar zij werden overspoeld door emoties die de hemel niet meer huizen kon…

Zodra de huizen dutten doen we het zo: we schreeuwen moord en brand tegen de ochtend maken we een lange rit ergens vandaan tot het achter ons ligt.…

De andere huizen worden omzoomd door tegels en grind en vierkante vijvers, en hier en daar een kubus of bol, strak in 't pak.…

Verdwaald in de Donkere dwarrels Van dit brein, Kronkels die van Geen ophouden weten - Waarin ik koortsachtig op zoek Ben naar hem die in deze Eiwitkabels schijnt te huizen - Ik zal niet eerder stoppen Met zoeken dan wanneer ik Hem gevonden heb, Ik wil weten Wie hij is, Want ik weet niet Wie ik ben…

vervuilde wolken dragen het geschreeuw wie voelt de lente naamloze laarzen overlopen stille huizen wie weeft de lijkwaden op braakliggende akkers smeulen de vuren wie draait de tijd terug…

Iets van de grond af bouwen, steen voor steen, Veel huizen en geluk voor iedereen, Wie wil voor deze stad een naam verzinnen? Ja, leuk, maar volgens mij ontbreekt er wat, Er is geen plek voor deze Nergensstad.…

wil ik huizen wanneer mijn hart het niet meer doet middels bloesem van de kersen stuur ik jou een laatste groet daar zal ik dromen over de buren een duizend jaar of tien in deze ronding wil ik rusten hou ik het voor gezien…

Het bekende vertrouwde onderdak binnenste met uitzicht op muren planten in potten, een perzikenboom maar klein en intiem, mijn geboortestad in deze windstilte, dit niemandsland, de zondag, geluid van een tikkende klok, geliefde muziek om bij wakker te worden onbekend moet nog worden veroverd theorie snelt praktijk hier vooruit naar een…