Alle inzendingen over ik draag je mee

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Die gedachte draag ik mee tot aan mijn graf. De tranen sprongen in mijn ogen. Dat iemand dat tegen me zei. ik kon het bijna niet geloven Opa ik wil zo graag met u meegaan, Maar voor mij ligt er nog een levensbaan. Ik wilde u niet kwijt, Maar voor u is het nu eeuwigheid. Ik hoop dat u gelukkig word boven.…

Wild, schoon woestmooi Minnaar, doet je hart bonken Als de wind je oppervlak verstoort Draag me mee tot het einde begraaf me aan je oever opdat ik je altijd kan voelen.…

Jij, jij bent mijn merk en ik zweer bij jou Jij, jij bent mijn merk en ik koop alles van jou Ik wil alleen met jou gezien worden op straat Ik wil lopen met jou omdat jij me zo goed staat Ik wil jouw trui om mij dus lief, omhels me nu Ik wil je geur op mij dus lief, kus me nu…

soms verlang ik naar Moeders aardappelpannenkoeken naar Vaders grote hand de mijne in de zijne als we zaterdags op de Vismarkt liepen mijn kindertijd mis ik soms liefde die vanzelfsprekend scheen. Moeders omhelzing, onze reizen als gezin we leken wel zigeuners altijd op pad hecht en warm een clan ik hou van het leven en heb…

De littekens op hun zielen blijven zeurend delen De open wonden blijken niet te helen hoogstens mee te dealen Het tonen van echt berouw kan enigszins verlichten De open wonden die hen nog meer verplichten aan echte liefde, echte trouw!…

Fluweelzacht en liefdevol raken vingertoppen nog even het lichaam van ochtendgloren waar een serene romantiek heerst in het diepste van haar kloppend hart die mij in ademloze vervoering brengt O Veder-licht, draag mij mee op jouw vleugels van het leven dat ieder wordt gegeven.…

ik mee tot mijn dood Te dragen last, maar veel verkloot Of 't regent, zonnig is, vriest of dooit Mijn bloed soms kruipt, neemt toe, verwart Maakt Po Vera-verhaal apart…

Onze bagage speelt ons parten En dragen die mee als onze last. We werken en vechten voor elkaar en ons geluk. Mijn hart staat open voor jou en je mag daar altijd blijven omdat ik zielsveel van je hou.…

Alles overziend word ik beroerd en vervoerd door al je bewegingen en welsprekendheid die je hebt meegekregen Getalenteerd gedreven je altijd bent, je doet me denken aan een zanggodin Draag me mee op jouw vleugels vol inspiratie en verbeelding; een wederzijdse liefde bloeit.…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

vloeistof van eigen maaksel en trek de woestijn in lief zonder mij met je ogen vol zand in ‘t dorre land en laat het schone argeloze bloeien groeien tussen de koeien van het lage land in het met dauw bedekte gras vredig dwalen op ongerepte plekken van zuiverheid en lieflijke onsterfelijkheid wij trekken niet met je mee…

Dit is het. Daar sta ik voor. Mijn woorden zijn direct, Zinnen kort. Niets meer te zeggen. Ik ga verder, ga door!…

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

Jouw schoot alleen jouw schoot 'moeder' is groot genoeg om haar hoofd haar lijf haar hart haar ziel te dragen.…

Warm water stroomt over mijn mantel aangemeten door de jaren heen een laag van zand en klevend modder Ook wel open lichte vlakken, hier of daar veelal op mijn rug als ongekend aangebracht door langzaam vergaarde kruipende slakken het is om en om, doch het gewicht dragen ze weliswaar gemeen Het is als een uitgelekt en uitgerekt zebrapad…

'Eva Jinek is zwanger' zwanger van de liefde Dexter is haar 'Adam' daar komt een liefdesbaby uit als je een beetje kunt rekenen zij en wij en dan zijn zij liefdes-ouders binnen een jaar!…

Dan toch weer doorgaan hoe moeilijk dat ook zal zijn na een zware tijd.…

Bij een goed hart mag je altijd aankloppen voor liefde het ontvangen van liefde het geven van liefde en een goed kloppend hart kan je zelfs altijd nog weggeven als jouw lichaam er niet meer om vraagt! Dat staat vast, leg het vast, dat is ook liefde!…

Aan de Maas in de nacht sta ik vaak in gedachten en droom ik weg van een 24 uurs vervoers-economie van boten en schepen met honderden vrachten maar slechts rimpeloos Maaswater is wat ik zie! Rotterdam havenstad van "niet lullen maar poetsen" innoveert niet echt en transporteert als verwacht laat overdag veel te veel vrachtwagens ophoesten…

Hij was na een lang arbeidzaam leven als longarts gepensioneerd maar zijn kennis en kunde bleven en werden ingezet voor de dood een milde dood, een verlangende dood euthanasie onder strike voorwaarden ik ontmoette hem en vroeg hoe het ging hij wees naar een gekregen fles champagne ik bewonderde die man, die arts, die mens natuurlijk…