4619 resultaten.
heimwee
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.713 Toen, weer terug, heb ik mijn hoofd gedrongen
Aan uw warm hart, gefluisterd aan uw oren,
Om weer uw zoete moederwoord te horen -
Toen hebt gij mij zachtjes in slaap gezongen.
Moeder, ik ben alleen in verre landen!
Ik kan niet meer in uw ogen lezen,
Ik kan niet schreien in uw milde handen;
O! Mocht ik ééns nog aan uw schoot genezen!…
Daken die schreien
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 188 Soms als het regent in jouw nacht
daken misnoegend schreien
de wind strepen maakt op het veld
dan zijn je wangen de uiterwaarden
van al jouw verdriet
al zou je willen vlieden voor
instortende oevers, dan nog
ben jij het waaiend riet dat buigzaam
haar nest beschermt tegen de degens
die jou voortijdig al hadden bekrast
jij leeft voort in…
LACHEN EN SCHREIEN.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 920 Schrei niet, schrei niet: mijn zang is veel te teer:
Daar blinkt een traan in de ogen van mijn zang,
Zijn wangen zijn zo bleek, ik zend hem u:
Trek 'm aan uw knie en zeg: kind, ween niet meer,
Want ik ben ook niet somber, 'k was 't te lang,
Zit neer en glimlach nu.…
Lachen en Schreien.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 619 Schrei niet, schrei niet: mijn zang is ál te teer:
Daar blinkt een traan in de ogen van mijn zang,
Zijn wangen zijn zo bleek, - ik zend hem u:
Trek 'm aan uw knie en zeg: kind, ween niet meer,
Want ik ben ook niet somber, 'k was 't te lang,
Zit neer en glimlach nu...…
Traagsonnet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Des avonds wordt een koudschuim traagsonnet
Gebrouwen door de Bonte Korenaar
Hij praktiseert nog op zijn Gouden Snaar
Maar miste een twee pruimpjes naast zijn bed
Hier liggen reeds zes regels
voor hem klaar
Een handvol fictie, niets is minder waar
PS: voor DNA en Vrije Wil
Zet ik bij dezen graag
de kloktijd stil...…
lieve schat
hartenkreet
4.0 met 37 stemmen 2.746 Met gesloten ogen lig ik in je armen,
al genietend voel ik je mijn hart verwarmen.
Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment,
sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend.
Ineengestrengeld tellen wij de uren,
hopend dat dit eeuwig moge duren.
Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen,
en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…
zonder jou
hartenkreet
1.0 met 26 stemmen 5.167 je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou,
ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…
nabestaand
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 265 ;
het zinberovend schreien
van de tijd…
In Memoriam
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 397 Regen zal
in trage tranen
om je schreien.
Vaarwel.…
Anna's kerst
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 342 je gevraagd om te komen
maar je durfde niet
uit bescheidenheid
ik ken je tranen
al schrei je nooit
tenminste niet
als ik in je ogen blik…
Balkenbreien
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 572 Er was eens een slager uit Strijen,
zijn ega moest af en toe schreien.
Want zij had het koud,
daarop sprak hij bout:
Als je nou eens ging balkenbreien.
Happyturf…
tranendal
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 999 verdriet klaagt wee
in de valleien
laagland strandt zee,
in schuimkoppend schreien
en ik, duidt het mij niet euvel
ik glimlach mij een heuvel
ja, het is erg
ik schater mij een berg…
zachtjes in beweging
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.505 zachtjes in beweging
kus ik je zacht en
door de nacht vrijen
we zacht en je lacht
zo mooi…
fluisterwoorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 310 zachtjes zeg ik
tranen die mij raken
want dat kleine meisje
is zichzelf kwijt
in de warmte van vroeger
vroeger, toen een schouder
nog steun gaf en glimlachend
een kopje koffie dronk
knalhard verleden tijd
hartverscheurend realiteit
zachtjes zeg ik
fluisterwoorden,
want ik wil mijn
kleine meisje niet kwijt…
Een kus
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 322 Een kus onze lippen komen samen
Verbonden met elkaar
Zachtjes en teder met elkaar aan het spelen
Onze tongen die een lustige strijd geven
Vol met passie vol lust
In je lichaam voel je onrust
Een kus twee mensen met elkaar verbonden
Zachtjes met gevoel
Rustig met een een doel
Aan elkaar overgegeven…
Zachtjes klingelen de ijspegels
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Zachtjes klingelen de ijspegels
in de wind een serene melodie.
Schuin en scheef schotst het
pakijs een onaantastbare illusie.
Koud schuurt de wind voorbij
een ijsbreker die door het pakijs
snijdt. Ver onder de min vecht
de mens een ongelijke strijd.…
Stil zingt mijn melodie zachtjes in de regen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Stil zingt mijn melodie zachtjes
in de regen. Stil zingt mijn melodie
op een herfstachtige morgen bij verlet.
Op een morgen waarop zoveel werd verloren;
en veel wat goud leek in zilver werd omgezet.
Een mensenhart kan zwaarder wegen bij
een ontmoedigd doorweekt zijn in de
regentijd.…
Zomer bijna voorbij
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 937 Het maakt me verdrietig
dat ik even schrei....…
Het is tijd om heen te gaan
gedicht
3.0 met 65 stemmen 28.842 Fram is boos en schrijft niet meer,
Abri koos een ander
En die hebben liefgehad
Schreien om elkander,
Schreien, schoon de zomerbries
Door de blaren ritselt,
Want de Duitse bief is stuk
En de Weense schnitzelt.
------------------------------------------
uit: 'De kok van Marenbad', 1953.…
REGENDAG
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.890 Ziet ge niet in bei m'n ogen
Tranen die ik schrei?
Waarom zonder mededogen
Stort ge er de uwe bij?
Tranen lekken langs m'n wangen
Om m'n eigen wee...
Zingen dan uw weemoedzangen,
Droppels, met me mee?
Tranen lekken langs de ramen
Van m'n kamerkijn...
Dropplen droef, we schreien samen
Om wat zonneschijn...…
Hinkelend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 Al voelt de tijd heel jeugdig
dat mooie meisje van ooit
mijn mooie jeugd, ook ik schrei
koester nog je blonde en grijze haren
en denk steeds : welke grillen kent het lot.…
Kinderopvang
snelsonnet
2.0 met 19 stemmen 1.755 De kinderopvang is hier om te schreien:
De stopcontacten zijn niet afgedekt,
Het is niet schoon, het klimrek is defect
En er is zelfs geen klei om mee te kleien.
Maar thuis is het ook saai, vies en onveilig.
Zo'n kinderopvang is daarbij nog heilig.…
Nocturne.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 413 Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek
Alsof al het bloed uit zijn wezen week,
Staat te dromen in 't licht van de maan
En Colombine triest, ontdaan,
Zit te schreien.…
De onbedachtzaamheid
poëzie
3.0 met 29 stemmen 4.552 Zie Keesje! deze dode mug
vloog nog zo even blij en vlug,
Maar ‘t is door onbedachtzaamheid,
Dat hij nu dood op tafel leit.
Hij had in ‘t kaarslicht zulk een zin,
En vloog er onvoorzichtig in.
Nu ligt hij daar: maar ‘t is te laat;
Er is voor ‘t mugje nu geen raad.
Hij werd bedrogen door de schijn.
O! laat ons dit een lering zijn,
Dat, eer…
de werkvrouw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 366 vaak zie ik de werkvrouw schreien
wenend komt zij de kade af
ik sta dan voor het venster
wend dan dra mijn ogen af
zie haar het werkhuis binnen gaan
met een droef en rood gezicht
zie haar te moede ruste staan
in het schemer avondlicht
hoe boent zij niet de boenwas
poetst zij koper, haalt de kachel leeg
slaat met kracht de loper
eerdat…
Melancolia
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.171 Toen ik door het maanlicht liep
En de paden meed,
Bang, dat ik de tuin, die sliep,
Wakkerschrikken deed
Door het ritselend gerucht
Van mijn kleed en voet -
De oude bomen! die een zucht
Wakkerschrikken doet.
Toen ik naar de vijver ging
Door het korte gras,
Naar de boom die overhing
In de vijverplas,
Waar het water inkt geleek…
Triest en vredig
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 711 als vader schreit
huilt de kinderziel
hulpeloos
als het kind huilt
troost moeder
zijn geschrei
als moeder schreit
brengt het gehuil
het gezin bijeen…
Voorbij
poëzie
3.0 met 80 stemmen 21.251 Er ging iets moois voorbij,
Zo aan mijn hoofd voorbij,
Vlak langs mijn hart voorbij
Ik wist niet wat.
Ik deed mijn venster dicht,
En beî mijn ogen dicht,
En al mijn vingers dicht -
Of ik het had.
Ik keek mijn venster uit,
Zag naar de verte uit,
Hoog naar de hemel uit -
Of het daar stond.
Ik liep naar buiten toe,
Heel naar de…
Hamlet
gedicht
2.0 met 186 stemmen 31.644 En ik, waar leerde ik zo droevig schreien?
Waar leerde ik de eerste melancholie..?…
Herdenken
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.389 waar zij leerde
Wat gemis niet had geweten
Dat zij de eeuwen lang begeerde:
O te lachen, o te wenen,
Zich in lach en tranen geven,
Tot te lachen of te wenen
Wordt der lichte ziel om 't even:
O te wenen, o te lachen
Tot de neevlen zijn doorschenen,
En haar wenen wordt als lachen,
En haar lachen is als wenen:
Land van lachen en van schreien…