Alle inzendingen over ik-doel-gericht

schraagt, Of de onafhanklijkheid van zijn beleid, - Dan hoop ik dat een zeggen zal: wij weten Dat hij als mens, dichter en vriend, als kracht En leider 't zijne deed, maar nu de spil Van 't denken stilstaat en in zelfvergeten Zijn mond zich sloot, zien wij zijn sterkste macht: Een op de onsterflijkheid gerichte…

langs rode pannen glijden loden luchten in de dakgoot levensgroot springt doodsverlangen naar beneden…

Kansen reiken horizon breed het toekomstbeeld beschijnt jouw visualisatie en verlichten het gewicht van het verleden…

als ik iets zo om me heen zie is dat niets sommigen weerhoudt om als in een perseveratie voort ijlend in een klaagzang van algemene strekking zonder ik-beperking gewoon maar door te lopen tegenstribbelaars onderweg in het voorbijgaan alsof het in de haast gewoon is terloops zo maar op te knopen vraag mij niet bovenstaand hard te maken…

De IIIde Wereldoorlog is nakend' Komt met rasse schreden rap dichterbij Wie leidt de touwtjes, wie moet terugtreden en werpt bommen, gericht, slechts rakend?…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Er is iets Iets wat duidelijk zou moeten zijn Het is gericht, zonder doel De pijn, het verlangen, alles spreekt. De glazen muren om je heen Je kan geen kant op, met je boodschap Je spreekt,niemand hoort het Iedereen weet het, je hebt geen stem. Ooit was daar die oprechtheid Nu afgenomen door deze muren.…

Ken geen vrienden en ben niet op een doel gericht, alsof ik alleen op zee ben zonder een kust in zicht. Ben een bekende van stilte, gezelschap is aan mij vreemd. Als ik een vriend moest opnoemen heette hij vast "Alleen"…

Gerichte kogels Treffen doel Maar hebben niet Het gewenste effect Nauwelijks later een ontploffing Om toch resultaat Te behalen Volgens de lijkschouwer Was dit nog niet genoeg En stierf ze Door een botsing tussen hoofd en zonnedak Spannend waar ze morgen weer mee komen Misschien blijkt dat ze een zonnesteek had opgelopen…

Cryptisch kijken we weg op een ander doel gericht wat wij zagen, geregistreerd categoriseert, in het hoofd rennen vooruit, sneller, harder buiten adem, het lijden op onze hielen maar wij vechten voor de overwinning gaan voor de beker van triomf zo zien we af van stilstand…

In het kopje van het duifje zit een heel mooi instrument zoeken is totaal niet nodig het beestje kent en vindt zijn weg kilometers lange tochten maar èèn doel het vliegt naar huis mochten ook wij mensen wensen zo gericht te zijn op GOD zwervend falend en toch komend zonder zoeken bij HEM thuis…

Het issue dat alles weerkaatst bij daglicht laat het hoopvolle openen van deuren; zonnige warmte straalt over op teruggave gericht, in samengaan door zielen uit grondig kleuren.…

Ruimte in golven eindeloos en roep van blanke vogels vrijheid tot verre horizon wind als onzichtbare streling geen grens die bindt aan herinneringen vrij naar de kim in hoopvol streven volgt op afstand verleden mee gedachten gelijk woorden verborgen in vreugdvol gevoel het oog gericht op toekomstig doel.…

Er is geen kans op voortbestaan nachtelijke wandelingen in het donker overwelmd door de zachte wind lopend naast elkaar niemand zien op eigen doel gericht en toch gewaar dat er iemand is handen die zijn samengevouwen houden elkaar stevig vast in de hoop niet te verlaten niemand ontsnapt iedereen gaat mee nachtelijke wandelingen,…

Je warme blik op mij gericht. Ik voel het gewoon zelfs met m'n ogen dicht. Die blik die zegt: "zonder jou ben ik niet compleet". Iedere vrije minuut wordt aan "ons" besteed. Het bouwen aan onze toekomst, ons nieuwe leven. En voor dat doel zou ik je álles willen geven. Neem het maar aan zónder schromen.…

Overal waar wij naar toe gaan en vandaan komen zijn we gericht op een doel. Bezigheden soms een heleboel, deze nemen ons in beslag. En wij staan er niet echt bij stil, nog geen uur, noch dag. Doch ze gaan voorbij en veelal achteraf merken wij dat we een eind verder zijn in de tijd.…

Passie is de kracht der bestaan Mijn weg, kronkelend, laat mij hem begaan Zwart is de kudde, wit is mijn licht Los van alles op het wit gericht Het morrende zwart wil ik niet verstaan Die stenen, geslepen door de stroming Hun eigen vorm allang vergaan Meegesleurd, geen passie geen gevoel Zwoegend en zwetend zonder doel Langzaam afgeschaafd…

Zonder ideeën of echt doel dan die seringen en dingen waarover we samen urenlang kunnen bomen of zingen. Heel verlegen verlevendig ik die beelden in een gedicht. en uit jij op jouw manier je ogenblikken met liefde gericht. Zonder rare ideeën of verkleurd doel dan seringen en dingen waarover we nog steeds heel stil kunnen bomen of zingen.…

het koolwitje vliegt schijnbaar doelloos van bloem tot bloem tot bloem tot bloem…

Het is niet aan mij om te beslissen Het is niet mijn tijd om hier te zijn Wat ik nu vind valt slechts te gissen Ik sta veel veiliger langs de lijn Het is niet mijn plicht om te presteren Het is niet mijn zaak om iets te doen Ik heb geen behoefte bij te leren Wil geen ervaring, blijf liever groen Het heeft geen nut mij iets te vragen…

loop Om de man te helpen Dan ben ik uit mijn stoel En bereik ik mijn eigen doel…