Alle inzendingen over is nog geen

Af en toe, duik ik in elkaar, bij een enorme knal, zo eentje die je welhaast voelt in je maag! Prachtig vuurwerk! De schitterende kleurenpracht in de lucht, verbaasd en verrukt me! Mooie vuurpijlen! En dan ineens, bedenk ik me, dat er landen zijn, die NIET de pracht, maar wel de KNALLEN hebben! En dan is het niet eens oudjaar,…

De eerste handen zijn er al weer af De eerste ogen weer voorgoed gesloten Mortieren worden op ons afgeschoten En janken doen we altijd achteraf We hebben tot december is verjaard De oorlog aan ons eigen volk verklaard.…

Het smoezenboek van Schippers en Van Dam: 'Hoe hadden wij nu eerder kunnen weten Dat je een fipronil ei niet moet eten Of hoe dat spul toch in die kippen kwam En boeren die failliet gaan? Ja..ach get Maar rekent u NIET op dit kabinet.'…

‘Ruwe stormen mogen woeden’ En morgen komt Storm Eunice aan land Aan land in ons Koninkrijk Nederland En met name in het Waddengebied Eunice laat de wadden-eilanden trillen Op hun fundamenten van zee en klei Het is de laatste waarschuwing aan Konings regering Blijf met je Haagse poten van de Waddenzee af! Zo niet, dan gaan jullie hullie dat…

Ik vergeet die dagen en nachten nooit waarin de wereld stilstond. Er was zoveel verdriet en ongeloof. Er was kwaadheid en angst. Het hallucinante moment waarop vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York boorden. De klopjacht op Marc Dutroux. De meisjes die uit zijn huizen werden gehaald. De nachtelijke aanvallen bij de eerste Golfoorlog…

Het hart bloedt van onbegrip Een vader die zijn zoontjes vermoord Zij krijgen hun toekomst nooit meer te zien Hun stenen voor een gezin zijn verpulverd. Lafheid, zijn eigen vlees en bloed Dat zo iemand dat doet Haat heeft zijn hart opgevreten Had die man wel een geweten. Hun mama is voor de rest van haar leven getekend haar kinderen die…

Over de dood wil ik niet dichten, mijn verzen zullen over het leven gaan. Over de dood wil ik niet dichten al zal ook ik eens voor hem zwichten, tot het moment waarop hij toe zal slaan zullen mijn verzen over het leven gaan, want over de dood wil ik niet dichten. Mijn verzen bezingen het leven, het mysterie van brood en wijn. Mijn verzen…

Dat Rutte het niet begrijpt Wellicht begrijpt maar niet aanvoelt Dat begrijp ik, dat voel ik aan Maar Willem Alexander Zijne Majesteit de Koning Der Nederlanden & Caribisch gebied Dat geloof ik niet, dat wil ik niet geloven daarom zie ik zijn Kersttoespraak voor me Met zijn vrouw en zijn kinderen En zij Maxima zijn maatje spreekt maar…

Mensen lachen mij uit, en niet toe. Ze bekijken van een afstand, wat lijkt te dreigen. Zij herkennen iets van zichzelf in mij, maar weten nog niet wat. Mensen lachen zichzelf uit. Eigenlijk zijn ze zelf het slachtoffer. Slachtoffer in een leven: vast van wat los had moeten blijven. Zij erkennen nog lang niet, wat een vermoeden is, dat sluimert…

Hoewel ik nog nooit proza heb geschreven Ben ik het voor de toekomst wel van plan: Wie weet schrijf ik een prachtige roman Die als het meezit ook wordt uitgegeven. En voor mijn aanstaand literair talent Is mij reeds de Nobelprijs toegekend.…

“Je eten en je drinken zijn héél duur, Ook energie is niet meer te betalen, Dus ik begrijp het wel dat mensen balen, Er is dit jaar geen zoet, alleen maar zuur. O nee! Dat laatste was een metafoor, Wat stom, dat snapt geen hond meer, sorry hoor!”…

Met maar een beetje straling van ‘t schraal opwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op geluk ontkiemend in lente. Alsof een dakvenster een blik gunt uit nog winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht jeukt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt,…

Zeg “NAM” en zie de woede in hun ogen, Zeg “Kamp” en zie terechte achterdocht. Wat staan de noorderlingen op de tocht, Ze zijn besodemieterd en bedrogen. Met Kampse kluitjes in het Gronings riet: “Uw woning daalt, alleen de waarde niet.”…

Wat heb ik toch mijn eigen draagkracht overschat! Ik had zo graag dit leed geplaatst zo zonder te verpinken maar ’t heeft me diep geraakt, ik kon haast niet meer ademhalen en de zon zien, heel de lieflijkheid van dit bestaan. ’t is goed zo, ’t maakt me klein en doet me voelen hoe heel dit tijdelijk er zijn getekend is door lijden, soms heel…

Kijk wat een kracht Saddam de mensen geeft: Ze vechten voor hun leider tot de dood; Mijn god zeg, wat is zo’n dictator groot, Terwijl ons land zelfs geen regering heeft. Maar wat Irak straks wel van ons kan leren, Is de verkiezingen organiseren.…

Vanaf vandaag zit ik mijn Kamer voor, En roep mezelf geregeld tot de orde, Den Haag is tot een slangenkuil verworden, Vandaar dat ik me daaraan niet meer stoor. Geen lust tot ergernis of tegenactie, Aldus mijn strak geleide éénmansfractie.…

Dag lieve mensen allemaal, 'k vertel met pijn u dit verhaal: voorlopig zal ik zwijgen. Er komt nog nauwelijks commentaar, en ja, dat valt me soms wel zwaar: ik wil reacties krijgen, dus...even wachten of dit helpt of dat u mij weer overstelpt met allerlei berichten. Ik zie nu al verbaasd' gezichten, maar....'k kom wel terug hier op gedichten…

De grasmaand schildert tuinen rap vers groen Fier kwetteren de vogels hun akkoorden Als stellen paren ze in steelse oorden En broeden dan, zoals het gaat sinds toen Een viertal echter kniest nog vóór het ei En toont ook weinig lust tot minnarij Moraal Bij vogels van verschillende pluimage Komt het maar traag en moeizaam tot vrijage…

Leugendans Het is net als een mooie dans Het publiek is ingenomen Geen stel die het zo kunstig doet Jullie zijn niet in te tomen Dan komt de Waarheid tussen in Die wil nu ook een dansje Beleefd vraagt hij: ’Mag ik nu?’ Hij hoopt nu op zijn kansje Maar daar heb jij geen voordeel aan Je danst nu juist zo heerlijk Je wordt gedraaid, getild,…

Heb jij wel eens je gelijke ontmoet hij is net als jij in wat hij zegt en doet wat jij niet weet en ook die ander niet is dat je oordeelt naar wat je gespiegeld ziet maar wat blijkt als je goed kijkt dat je gelijke niet op je lijkt.…

Word jij ambassadeur van ons bedrijf? Ben jij zo iemand die zich graag laat sturen, bereid tot onverwachte overuren, al wordt het negen uur in plaats van vijf? Je krijgt, dat garanderen we gewoon, nooit minder dan het minimale loon.…

Geen bank steekt in de DSB nog geld Er valt een hele groep wat te verwijten De enige die het niet lijkt te spijten Is Scheringa, hij wordt steeds meer een held Als Bos vandaag het saldo niet aanvult Dan krijgt hij – zoals altijd – weeeeer de schuld…

Mijn knip is net zo leeg, als mijn hoofd, echter mijn hart is zo vol, dat het de ledigheid overtreft van voorgaande items.…

Ik als denker plas zittend en niet staand maar vooral voor het dichten en schrijven even een momentje voor mezelf mezelf ontspannen, legen, ontmoeten en als ik zit te plassen, te poepen, dan gaan mijn hersenen woorden roepen die woorden worden zinnen, verbanden tot gedichten, hartenkreten, verhalen dat komt dan vanzelf vanuit mijn brein…

In het vroege morgenuur, het is vandaag alweer de vierde, zit ik stilletjes hier en schrijf een lijstje, voor wat boodschapjes op een vodje van papier. Brood moet ik halen, en boter is er niet en afwasmiddel, die citroenige, en wat potjes rode biet. Heel zuinigjes aan, 'k heb alleen maar Ach Owee 't is al bijna op... en de hele maand…

De beoordelaar verslindt gedicht na gedicht enkel op papier. De digitale hoogbloei is hem verbijsterend vreemd.…

Het lange wachten is begonnen de stilte na de storm van kleuterpret, puberluim en brommer en lessen in de goede vorm gestold hun levenslust in vastgeroeste patronen gekrompen hun postuur veel kleiner dan hun zonen. mijn vader, die eens met een schop blafte naar mijn dwarse puistenkop: je komt dit huis niet meer in! sloft nu als een…

In onze monarchie wordt kruit verschoten Zoals ook Alexander destijds deed En omdat hij zo veel van knippen weet Verdeelde hij de navelstreng in moten Weer blijkt dat de Oranjes zich beroemen Op nooit de dingen bij de naam te noemen…

Oorlog zonder uitzicht hoop raakt de tel kwijt gevaar loert overal. Bommen uit de lucht mensen op de vlucht er is geen weg terug. Woorden lopen gevaar het woord 'oorlog' kost je vijftien jaar.…

Nauwelijks nog woorden, alleen de stilte, terwijl beelden vervagen en geluiden verstommen in lege verten. Bijna alles gehuld in nevel die tot de einder reikt en onderwijl alle hoop verloren lijkt. Maar dan schijnt de zon die hoog aan de hemel prijkt.…