Alle inzendingen over jasper leijdens

ík schrijf weer van me af alles dat er nu gebeurt ik kan er niets aan doen maar zuiver mijn gevoel nu kon ik gewoon slapen door alles op papier te laten woorden zoals ik het beleef en wat er mis is in geheel ieder heeft zo zijn fouten maar respect voor anderen dat is iets wat je niet vergeten mag maar dat vonden zij van wel ik schrijf…

de avond is gevallen lopend door de straten lichtjes achter de ramen uit het café zucht muziek hol zijn de voetstappen sla mijn arm om je heen je kijkt me even aan een snelle kus volgt de deur slaat open licht wordt aan gedaan hang de jassen op en fluister een glas drinken door kaarslicht reeds aan jij zittend op de sofa reik ik…

met een glimlach op mijn gelaat weet ik dat jij je mannetje staat wanneer alle mannen met je willen flirten allemaal tegelijk, niet eens om beurten ik laat je gaan, in doen en laten want inmiddels heb ik wel in de gaten dat de liefde die ons samen bracht nog altijd brand en nog immer lacht…

paden lopen aan weerszijden niemand aan je hand of arm je kunt links, je kunt rechts soms onderbouwd, soms op gevoel je maakt een keuze en trekt er lering uit maar de keuze die je maakte die was geheel vrij…

Als ik zou fluiten op mijn vingers zul je niet snel op- of omkijken nee, de wereld ken jij al langer ze zullen eerder voor jou moeten wijken Tegendraads zal het niet worden die ingespoten inkt op je schouderblad eigenlijk zijn ook dit slechts woorden toch kun je denken, hoe weet je dat? Elk muziekstuk kent zo zijn refrein als je elkaar…

woorden van verlangen over het leven en ontwijken van de dood ze blijven komen ze houden ons niet groot woorden die vertellen over alles wat er is ze vormen de zin van het leven de woorden blijven komen ze zullen altijd leven geven woorden van verlangen en de stilte is een kunst de liefde wil maar blijven kussen vrijen tot diep in de…

De kleuren die je straalt hebben alles in zich van goed tot kwaad alles tussen liefde en haat Doordat de zon de regen kruiste is alles even weg en begint het opnieuw Die kleuren spreken geven innerlijke rust en onderaan die boog heb ik je net gekust…

onder de rook van de geschiedenis taal ik niet want stilte beeldt meer uit jaartallen schieten door mijn hoofd zoals sterren schijnen te vallen in de hemel eens een donker gat dan weer het licht om weer te zien dat verleden heden is…

ik hou niet zo van mensen die aandacht vragen ik doe dat zelf al genoeg en toch, ik vind dat het allemaal vanzelf moet gaan water kan best stromen maar verdampen kan het ook relativeren is een kunst maar wat je niet verstaat kun je ook niet spelen de sex en de vraag daarom kan ironisch zijn, maar waar ik fluister niet langer shit omdat…

in het zoute water lig je daar heel alleen in de donkerte en kou van de Grote Oceaan maar echt alleen dat ben je niet kijk eens goed rond en zie wie daar zijn maak je contacten en zie wat er van komt want met 'verlegenheid' blijf je enkel liggen daar in de Grote Oceaan zie ik je iets bewegen vertwijfeld kijk je rond, én je aandacht…

bruisend van energie vind ik mijn weg in de donkere hemel plezier en uitdaging ver weg van verveling of een burn-out hier en daar getrokken aan mijn mouwen maar ik sleep hen mee een moment van rust die bezinning geeft laat je enkel groeien coachen, wijze woorden voelen en beschrijven bruisend van energie ik geef je een hand…

beseffend waar de stilte komt weet ik dat het dieper zit gegraven is er in de ziel de tocht is nog niet voorbij waterdruppels knijpen hem vitamines stromen door je lijf tering, dat besef is enorm wat een invloed heeft het leven…

over de treden van een lange trap gaan in lange schreden je stappen ze gaan naar boven waar het goed is en laten het verleden achter zich vloeiend dragen zij je lichaam boven waar handen slechts langs je strijken drukken de hakken ver in het tapijt de reling is een onnodige houvast even kijk je om naar wat er ooit was maar dat heeft slechts…

Ogen smeken om vergiffenis waar angst te lezen is. Woorden ontbreken in alle talen. In zware klei staan voeten vast. een vuurpeloton richt. Een hand gaat neer, de laatste wens wordt neergeschoten.…

op handen draag ik je wieg je zo in slaap fluister over schaapjes en tel ze één voor één…

dagen zetten zich als vanouds neder op klanken van de maand zacht van geest en vriendelijk van manen en dat terloops predik niets om vervolgens als heer en meester ongeloof te spreken dit jaar is als dat het was maar laten we het maar snel vergeten…

Heupwiegende bewegingen In een fijne spijkerbroek Felgekleurd truitje Blonde haren gaan Mensen rondom En toch geheel alleen Spelend met de ogen Rondjes draaien op de soul Elke bas dreunt even door Maakt je hoofd leeg Luidt het weekend in Lichtcircus rond je voeten Alcohol stroomt door je heen Zwevend op de klanken Dan is het mooi…

ik dicht de woorden voor jou aaneen omdat ze verwoorden wat ik voel jij laat mij zweven in de taal die ik beschrijf zonder enig doel soms rijmen ze aan een stuk door soms zijn het teksten voor jou alleen de genegenheid is er dankzij jou nu weet ik dat ik niet ben van steen woorden gaan en woorden voelen alles dat de liefde kan beschrijven…

een droom die ik niet ken is een wereld vol met angst je kan me veel wijsmaken maar ik beweeg om je heen wil liefde met je delen maar je gelooft er niet in en enkel en alleen is dat omdat je me geen vrijheid geeft…

kleine dingen zitten soms dwars en maken het ook mooi -het leven- kleine dingen geven soms impuls en doen wat met je - het leeft-…

strelend over je wangen glijden mijn vingers om zacht te ontvangen mijn lippen tuiten zich om te vragen naar je antwoord de tinteling doordringt mijn hart en aderstroom met twee armen om je heen…

zoals een zomeravond zijn hand op je schouder legt zo warm maak je mijn gevoel ik verwar niet langer liefde met verliefd of houden van er is niet veel meer nodig want bij jou zijn is meer dan fijn genoeg kan ik niet zeggen want delen is ook jouw wensen in vervulling laten gaan maar nu zijn vingers ineengeslagen en dansen lippen op elkaar…

Als ik even vluchtig achterom kijk weet ik dat je daar zult staan we kunnen steeds minder zonder elkaar en toch ook niet samen het is gevoel niet te doorgronden gewoon van liefde en het spel ik kijk je aan en glimlach omdat ik weet dat het goed zal gaan ik temper geen gevoelens meer want waarom zou ik het verbergen ik voel me er gewoon…

Op rozenblaadjes speel ik een melodie die liefde kent zo zacht en ook zo warm misschien zoals je zelf bent Je hart kent geen genade ik speel dus geen refrein want dat is een gevaarlijk goed en misschien wel niet zo fijn Ik open slechts mijn rozenhart daar ik jou liefde wil geven die roos mag niet verdorren want nu is dat mijn ware leven…

onzichtbare gedachten fluisteren liefde om stil ter ziele het water te zuiveren voel me krachtig zonder reden misschien heb ik slechts een licht gezien…

als ik zou mogen kiezen dan koos ik jou je geeft me warmte en flirt me op je ogen stralen je glimlach danst als ik zou mogen kiezen dan koos ik jou…

luisterend naar je woorden die ik niet wil horen de argumenten die je brengt ik weerleg ze met verve gezegd wordt het onderbouwde met vrijheid van uiten die woorden bestrijden elkaar om elkaar groter te maken…

draai maar aan me en vlucht in rook alcohol of snuif speel met gevoel sterf langzaam af laat mij vrij geef me ruimte dit trek ik niet mijn hersens vragen zuurstof…

voel me draaien in de wegen van je hart je hebt me al genomen mijn ziel verpacht een slaaf zo voel ik mij maak jij me vrij? leef mijn leven want bij mij is alles gestrand…

als door de wind gedragen fluisteren bladeren rust vele kleuren staan op en dansen in lieve lust zoete vruchten hangen aan je lippen zo rood de pit is slechts hard de rest is zacht vlees een schillenboer komt langs de geopende deur en pakt het emmertje op met daarin de harde pit…