Alle inzendingen over jij OR ken

Ik voel in alles dat ik ken dat jij mij adem geeft de nodige lucht en ruimte dat vind ik nergens anders. jij bent voor mij zo meer dan dat ik kan het simpelweg niet bevatten jij bent een engel in mijn hart en ik geef jou het liefste lief...…

Ken je die mensen, die zeggen dat ze nooit wat mankeren? Ik ken ze wel, alsof ze iets presteren Nog nooit ziek geweest!…

(na draaikolk) Sinds ik jou ken, heb ik echte liefde mogen Ervaren Sinds ik vertrouwd ben met jou Ben en Leef ik op een vreugdewolk Vol ben ik van jou, samen met jou zette ik Samen sterk Mijn leven weer op de rails Ben me Bewust dat ik jou nu ken Jij ademt waarheid, laat echt niets in het midden Eerlijkheid Sinds ik jou oprecht echt…

Ik ken ze niet, de wegen in dit labyrinth van het verlangen, maar 'k weet alleen dat ik wil luisteren naar de zangen die altijd en overal om alle dingen hangen...…

ja en nee gevoel geen afscheid willen nemen van het geel en vermiljoen de boterbloem de koperzon en lente jong de zomer met haar bronzen huid en zalig rollebollen op het platgewalste groenegrasmatras diepe zuchten langs het lichte korenbloemenblauw zalig zachte warme lippen lieflijk overvloedig kussend op die lustige van jou onder…

je woorden komen zo vreemd voor ben je niet een deel van mij? ik kan niet geloven wat ik hoor weet je nou wel wat je zei ? je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

Hoor jij wanneer een man te zwijgzaam is? verlegen, verslagen en onvrij, zie jij in jezelf een gelijkenis? sta mij dan in alles bij.....…

je kent ze vast wel, die momenten dat het vel je even niet meer past dat je weg wilt lopen bij jezelf maar zelfs geen weg vindt op de tast van die dagen dat de regen zich van zijn natste kant laat voelen jou onder je huid nog raakt en je het liefste weg zou spoelen dan druip ik af zonder een woord droog mijn draad met de intentie wat…

Ik ken dat niet, de hete adem van wie liefheeft ik rook teveel en schik me langer dan de dieren in het ouder worden - ik neem een sigaret, alles lijkt geregeld: de politie waakt, de hoeren zwijgen vreedzaam ik kom de weken door met kijken naar het saldo van mijn hypotheek, het verschuiven van de stilte.…

is nog uren die in armen slapen wat ik ook doe toch nimmer faalt wie ik ook ben in het geluidloze van toon die jij je steelt vanuit mijn mond en ik ga stil zo stil als ‘k kan verblijf in jou tot ik je ken.…

als ik ben, gelijk de doorsnee mens en dat ben ik wijk ik niet af van uw goed en kwaad of lief en leed in luiheid en verboden daad als ik mens ben gelijk allen ken ik u en speel ook toneel met geopend doek kijk dan de zaal in gevuld met uw zielen maar door de belichting blijkt dat een schimmige look oh zeker, ook ik…

ze drinkt woorden in met volle teugen geniet van heel veel op papier gezet boeken streelt ze met warmte in haar handen ook zij heeft haar fluister toevertrouwd en neergeschreven ze doet het met heel haar hart…

dat jij mij zult weten dat jij mij zult horen dat jij mij zult zien in ononderbroken ruisen van regen en wind in de groene sporen tussen het grind in golvende lijnen van een satijnen lint maar bovenal mijn liefste mijn dat jij mij zult ruiken in de purperwitte bloesem van magnoliastruiken…

je bent een mozaiek van zoveel kleuren je bent een parfum van zoveel geuren je bent het wat mij iedere ochtend wakker maakt ik dank je je hebt mijn harde hart geraakt.…

ik ken het spuiten van de etter uit een steenpuist op het spiegelglas ik ken het knarsen van haar tanden en de geur van sperma in het zomergras ik ken het knielen op vermolmde banken en de zinloosheid van mijn bestaan ik ken het schreien van de boreling en de scherpe pijn van ’t nabestaan ik ken de gloed van de verovering en het trillen…

ken je mij wie ken je dan zij die glimlacht niet om te maskeren maar om een draai te geven aan 't leven dat zoveel drieten kent waar zij zich niet door laat lijden noch verleiden tot het absorberen van, verkiest zij het licht dat zij met beide armen omhelst het zo haar eigen maakt vraagt zij zich af ken je mij…

Ken je dat? Je vriendinnen worden verliefd, hebben geen tijd meer voor jou, je voelt je niet geliefd, terwijl je toch iets anders wou. Ken je dat? Een jonge waar je veel om geeft, maar dan wel als een vriend, hoop je dat hij jou vergeeft, omdat jij zei dat hij beter verdient? Vind je je vriendenkring te klein?…

Zo maar kom ik je tegen Op een plek die geen van Ons beiden had kunnen voorzien - Ik ken je niet, En toch heb ik je lief, Omdat je mens bent, Net als ik, en jij mij Ziet staan zoals ik jou Zie staan, en hebben wij, Zonder dat wij al te veel Woorden hebben vergoten, Elkaar als mensenkind In ons hart gesloten…

je kleedt je aan stift je lippen befietst straten legt de wereld vast ook hen die niets vermoeden of toch de kou kruipt dichter tot de batterij overlijdt de tocht huiswaarts aanvangt bij thuiskomst zie je hoe je mascara rondom je oog is uitgelopen en het rood op mijn tanden kleeft en mijn t-shirt binnenstebuiten aan heb zo'n dag…

en vervreemd het lijkt of ze de eigen weg is gegaan ken jij dat ook ja, dan voel ik me pas echt ontheemd…

Ken u zelf.... Dat leerden de oude Grieken ons wijs. Laten we die les opnieuw gaan leren, voordat we ziende blind worden, of gewoon te oud, en veel te grijs.…

ken ik u, dichter daar waar u huist wat hebben wij gemeen welk emotie maakt u zwaarder of lichter zeggen wij iets tegen elkaar of spreek ik met gesloten mond over u heen zijn uw ogen en oren wel gezond? leest u mij wel echt, immers veel prikkels leiden toch af?…

jij jij alleen jij maakt mij compleet tot wie ik ben ik ben de bloem die jou roept jij de bij die mij bezoekt en ook al ga je dan weer weg iedere keer beantwoord jij mijn vraag en aanbod telkens weer jij bevestigt toch waardoor ik weet wie en wat ik ben daarom ben ik zo blij zo blij dat ik je ken…

vanmiddag in de metro sprak een vrouw hem aan jasses hij werd stotterkip ontveerd met vel ze vroeg ken ik jou of ken jij mij waarvan ook al weer hij bezwoor haar ongekende schoonheid op station amstel stapte ze uit met ongeloof wat zat die meid nauw sluitend lekker in d'r vel…

Kom bij me in m'n armen, je bent het hart van mijn gevoel Ik ben de slaaf van mijn emoties voor wie begrijpt wat ik bedoel Maar ik mag niet van je houden Jij wilt niet dat ik je ken Dus zal ik in stilte rouwen En vergeten wie ik ben…

Jij frunnikt aan je haar en mijmert: morgen ken ik het weer in opheldering.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik denk te weten wat jij denkt maar ik weet het niet echt zeker Ik denk te weten dat ik jou ken Ook dat weet ik niet zeker Ik denk te weten wat jij voelt en ook te weten wat je bedoelt... Maar toch... Ik weet niets zeker…

Jij bent die ene Die ene waarvan ik hou Jij bent die degene degene die ik vertrouw jij bent die persoon die persoon die ik ken jij bent die ene die ene die ik verwen jij bent de enige de enige die mij laat zweven zonder jou kan ik echt niet meer leven…